เขียนความรู้สึกที่มีต่อครูสั้นๆ

คำว่า “ครู” เป็นชื่อเรียกอาชีพหนึ่งที่มีหน้าที่มอบความรู้ให้กับนักเรียน แต่ถ้าเรามองให้ลึกลงไปถึงความหมายระหว่างบรรทัดที่ซ่อนอยู่ อาชีพ “ครู” สำหรับใครอีกหลายคนนั้นมีความหมายที่ลึกซึ้งและกินใจกว่านั้น ครูหลายคนอาจจะเป็นเหมือนพ่อหรือแม่คนที่ 2 ที่นอกจากจะมอบความรู้ให้แล้ว ท่านยังมอบความเมตตาดูแลประดุจลูกคนหนึ่ง ในขณะที่ครูสำหรับใครอีกหลาย ๆ คนคือต้นแบบของการดำเนินชีวิต ความคิดที่ลูกศิษย์ยึดเป็นแบบอย่าง ดังนั้นความหมายระหว่างบรรทัดของคำว่า “ครู” สำหรับลูกศิษย์แต่ละคนก็คงจะแตกต่างกันไปตามแต่ศิษย์จะนิยาม 

เนื่องในโอกาสที่วันนี้เป็นวันครู JobThai จึงขอชวนคนทำงานมาระลึกถึงพระคุณของคุณครู พร้อมเล่าความประทับใจต่อคุณครูที่ทำให้ลูกศิษย์แต่ละคนมีวันนี้ได้กันค่ะ

คุณครูผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชา 

คุณครูที่รู้สึกว่าทำให้เราเป็นเราในวันนี้ คือ

ครูสิริกร เกรียงสกุล

เป็นคุณครูที่ชักชวนให้เราเข้าไปทำกิจกรรมในด้านยุวกาชาด

นอกจากจะชักชวนแล้ว ท่านก็เปิดโอกาสให้เราได้ทำอะไรที่ท้าทาย

บางเรื่องอาจจะยาก แต่ครูก็คอยช่วยเราฝึกฝน ฝึกซ้อมบ่อย ๆ
 

การทำกิจกรรมพวกนี้ทำให้ได้ค้นพบว่าเราชอบพบปะผู้คน ชอบที่จะสื่อสารกับคน

ทักษะหลาย ๆ อย่างที่ยังใช้มาจนถึงทุกวันนี้ก็มาจากที่ครูสอน

ทุกวันนี้ก็เรียนจบด้านการสื่อสารและทำงานที่เกี่ยวข้องกับการสื่อสาร

ยังระลึกถึงคำสอน ความหวังดี ที่คุณครูมีให้เสมอค่ะ

คุณสกาวรัตน์ คูส่ง

ศิษย์เก่าโรงเรียนบ้านบึง “อุตสาหกรรมนุเคราะห์”

__________________________

ครูผู้ให้...โอกาส

คุณครูที่รู้สึกว่าทำให้เราเป็นเราในวันนี้ คือ

ครูคมสันต์ ทับชัย

เป็นครูที่ทำให้เด็กที่ไม่มีเป้าหมายในการเรียนอะไรเลย

ได้รู้จักกับการทำภาพยนตร์ ทำรายการโทรทัศน์ คอยสอนคอยชี้แนะทุกขั้นตอน

พอเรามีเป้าหมายแล้วว่าอยากทำอะไร ครูก็ยังเป็นคนที่คอยสนับสนุนทั้งอุปกรณ์และทุนในการทำ

เขาเป็นครูที่ทำให้เราทุกอย่างจริง ๆ

ไม่ว่าเราอยากทำอะไรเขาก็พร้อมจะดันเราตลอด

พอเรียนจบแล้วก็ไม่ค่อยได้คุยกับครูเท่าไหร่ แต่จะมีของขวัญส่งไปให้ประจำ

สี่ปีที่ได้เรียนกับครู กับสิ่งที่ครูทำให้เด็กคนหนึ่ง มันมากเกินคำว่าขอบคุณไปไกลแล้ว

ทุกวันนี้คิดว่าถ้าไม่มีเขาเราก็คงไม่รู้ว่าอยากทำอะไร และทำได้ดีแค่ไหน

ถ้าในอนาคตมีโอกาสตอบแทนอะไรได้ก็อยากจะทำ

คุณวรเชษฐ์ บุญผาสุขประสงค์

ศิษย์เก่ามหาวิทยาลัย เทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ วิทยาเขตวังไกลกังวล

__________________________

คุณครูผู้เปรียบเสมือนแม่...คนที่ 2

คุณครูที่รู้สึกว่าทำให้เราเป็นเราในวันนี้ คือ
 

ครูวนิชา ราชคำ

เพราะครูเหมือนแม่คนที่ 2 ครูสอนทุกอย่างที่จำเป็นในชีวิต

ทั้งการพูดจา มารยาท  สอนเหมือนเราเป็นลูกสาวเลย
 

เราเป็นเด็กที่เรียนไปเรื่อย ๆ ไม่ได้จริงจังกับการเรียน

เพราะไม่รู้ว่าการเรียนจะส่งผลอะไรกับเราในอนาคต

ครูคนนี้คือคนที่เข้ามาบอกให้เราหาเป้าหมายของตัวเอง

ให้เราคิดว่าเราอยากจะเป็นอะไร อยากจะดูแลครอบครัวแบบไหน
 

ครูเป็นทั้งครูที่สอนหนังสือ เป็นทั้งครูแนะแนว

ครูก็เลยเป็นเป็นทั้งครูและแม่ที่คอยสั่งคอยสอนเรามาตลอด

ถ้ามีโอกาสก็อยากจะขอบคุณครูมาก ๆ ที่ในตอนนั้นครูสอนหนูทุกอย่าง

คุณสุชาดา อัมภรัตน์

ศิษย์เก่าโรงเรียน บุ่งคล้านคร

__________________________

ครูคนที่เชื่อมั่นในตัวลูกศิษย์

คุณครูที่รู้สึกว่าทำให้เราเป็นเราในวันนี้ คือ

ครูดวงกมล เอช

ตอนเด็ก ๆ เราเป็นเด็กที่ไม่ตั้งใจเรียนหนังสือ เรียกว่าเกเรเลยก็ว่าได้

ครูท่านนี้เป็นเหมือนคนที่ชี้ทางเดินที่ถูกต้องให้

เขาเป็นครูคนเดียวที่เชื่อมั่นว่าเราจะสามารถทำงานที่มอบหมายให้ได้

ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้นเรายังไม่เชื่อมั่นในตัวเองเลยว่าจะทำได้

ในวันที่งานที่ครูมอบหมายประสบความสำเร็จ

ครูให้เอางานที่เคยถูกแก้มากองรวมกัน ซึ่งมันกองใหญ่มาก ๆ

ครูสอนว่าไม่มีใครเก่งมาตั้งแต่เกิด แต่ถ้าเราพยายามมันก็จะสำเร็จ

ทุกวันนี้ก็ยังพูดคุยกับครูอยู่ตลอด กลับไปหาทุกครั้งที่มีโอกาส

ถ้าจะให้บอกอะไรสักอย่าง ก็อยากจะบอกว่ารักครูมากนะคะ

ขอบคุณที่ครูคอยเตือนสติในทุก ๆ เรื่อง

และเชื่อมั่นในตัวหนูมาตลอด ซึ่งมันทำให้หนูไม่กลัวอะไรเลย

คุณนริศรา รักษา

ศิษย์เก่าโรงเรียนสตรีภูเก็ต

__________________________

ครูที่เป็นต้นแบบของครู

คุณครูที่รู้สึกว่าทำให้เราเป็นเราในวันนี้ คือ

ครูอัญชัญ ศรีกรินทน์

ครูเป็นครูสอนนาฏศิลป์ ที่ทุ่มเทกับเด็ก ๆ มาก

ไม่ใช่แค่เราที่รักครู แต่ทุกคนที่เป็นศิษย์ของครูรักครูทุกคน

ตอนเด็ก ๆ เราดื้อมาก ๆ จนโดนครูดุเป็นประจำ

ทุกอย่างที่ครูทำให้ มันทำให้เรารักครูมาก

วินาทีที่เราโดนดุ เราอาจจะโกรธ

แต่เราไม่เคยเกลียดครูเลย กลับรักครูมากขึ้นด้วย

ตอนนี้เราเองก็ประกอบอาชีพเป็นครู

ก็มีครูนี่แหละเป็นต้นแบบของการทุ่มเทให้กับลูกศิษย์

เพราะเราก็ทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างให้กับลูกศิษย์ของเราเหมือนกัน

ทุกวันนี้ก็โทรศัพท์คุยกันตลอด แต่ไม่ค่อยได้เจอกัน

ถ้ามีโอกาสก็อยากกอดครูอีกสักครั้ง

คุณอภวัชญ์ เทพมณี

ศิษย์เก่าโรงเรียนพลาญชัยพิทยาคม

(ปัจจุบันคือโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการ ร้อยเอ็ด)

 __________________________

บทความนี้นอกจากจะเต็มไปด้วยความรู้สึกของคนทำงานที่อยากจะบอกเล่าถึงความรู้สึกของตัวเองต่อคุณครูที่พวกเขาเคารพแล้ว อีกสิ่งหนึ่งที่ผู้อ่านน่าจะได้รับเป็นกำไรจากการอ่านบทความนี้ คือ คำสอนของครูแต่ละท่านที่สอดแทรกอยู่ ถึงแม้ว่าวันนี้เราทุกคนจะอยู่ในวัยทำงานกันแล้ว แต่เราก็ยังสามารถนำคำสอนเหล่านี้มาปรับใช้ในการดำเนินชีวิตได้นะคะ และถ้าคุณมีเรื่องราวที่น่าประทับใจระหว่างคุณและคุณครู อย่าลืมบอกให้เราได้ทราบบ้างด้วยการ Comment ใต้บทความนี้ได้เลยค่ะ

JobThai มี Line แล้วนะคะ

ติดตามสาระความรู้สำหรับคนทำงานที่ย่อยง่าย อ่านสนุก และพูดคุยทุกแง่มุมเกี่ยวกับการทำงานอย่างใกล้ชิดที่