การออกกำลังกาย คือ การขยับร่างกายหรือกิจกรรมทางกายที่มีเป้าหมายเพื่อพัฒนาร่างกายในด้านใดด้านหนึ่งโดยเฉพาะ เช่น ทำเพื่อความยืดหยุ่น เพื่อความแข็งแรง หรือความคงทนของร่างกาย
กีฬา คือ กิจกรรมที่มีการใช้สมรรถภาพทางร่างกาย และทักษะเฉพาะบางอย่างในกิจกรรมเฉพาะ ที่ทำให้เกิดความสนุกสนานบันเทิง โดยจะทำคนเดียวหรือทำเป็นกลุ่มก็ได้
ดังนั้น ถ้าเราอยากเล่นกีฬาให้สนุก จะต้องมีการออกกำลังกายเพื่อให้เกิดสมรรถภาพทางร่างกาย และทักษะต่าง ๆ ที่เหมาะสมและส่งเสริมให้การเล่นกีฬาของเรานั้นมีความสามารถสูงสุด
การออกกำลังกายเพื่อเสริมสมรรถภาพนักกีฬานั้นเป็นสิ่งที่นักกีฬาทุกคนที่อยากเล่นกีฬาอย่างมีความสุขและไม่บาดเจ็บควรทำ ไม่ว่าจะเป็นนักกีฬาอาชีพ หรือนักกีฬาเพื่อการนันทนาการ (recreational athletes) แต่หากยังไม่รู้ว่าจะเริ่มอย่างไร แนะนำให้ปรึกษาผู้เชี่ยวชาญ ไม่ว่าจะเป็นโค้ชผู้ฝึกสอน หรือทีมแพทย์เวชศาสตร์การกีฬาและเวชศาสตร์ฟื้นฟู เพื่อให้สามารถออกกำลังกายได้ตรงจุด ปลอดภัย และได้ผลลัพธ์ตรงตามเป้าหมายที่ต้องการ
นางสาว สุนิภา ชินวุฒิ กันยายน 4, 2013 0 Comments
ความรู้ทั่วไป
การเสริมสร้างสมรรถภาพทางกายด้วยการออกกำลังกาย
การออกกำลังกาย เป็นการใช้แรงกล้ามเนื้อลาย ให้มีการเคลื่อนไหวของร่างกาย โดยอาจจะใช้กิจกรรมใดๆเป็นสื่อก็ได้ ซึ่งมิได้มุ่งการแข่งขัน แต่ช่วยให้ระบบต่างๆของร่างกายทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ และสามารถผ่อนคลายความตึงเครียด ซึ่งก่อให้เกิดการพัฒนาสุขภาวะที่ดี อันเป็นรากฐานสำคัญ สำหรับคุณภาพชีวิตของคนทุกคน การออกกาลังกายนั้น มีประโยชน์ทั้งทางตรงและทางอ้อม ดังนี้ 1. กล้ามเนื้อแข็งแรงขึ้น การออกกาลังกายจะทาให้การไหลเวียนเลือดไปเลี้ยงเซลล์ทั้งร่างกายได้ดีขึ้น มีพลังที่สามารถทากิจกรรมต่างๆ ได้ดีขึ้น สังเกตได้จากคนที่ออกกาลังกายเป็นประจา หรือนักกีฬา ถ้าจับต้องตามกล้ามเนื้อ จะแข็งแรง เพราะอาหารที่รับประทานเข้าไปถูกใช้เป็นพลังงาน ไม่เหลือสะสมเป็นไขมันใต้ผิวหนัง
2. การทรงตัวดี การออกกาลังกายอยู่เสมอ จะช่วยให้ทรงตัวดีขึ้น มีความกระฉับกระเฉงว่องไว เพราะร่างกายได้มีการเคลื่อนไหวอยู่เสมอ การประสานงานของกล้ามเนื้อ และอวัยวะต่างๆ จะทางานได้ดีขึ้น 3. ทรวดทรงดี การออกกาลังกายจะช่วยให้ทรวดทรงดีขึ้น สัดส่วนของร่างกายจะเหมาะสมการออกกาลังกายสม่าเสมอยังช่วยควบคุมน้าหนักตัวให้คงที่ ทาให้เกิดความเชื่อมั่นในตัวเอง มีผลต่อสุขภาพจิตด้วย 4. ปอด หัวใจ หลอดเลือด ทางานได้ดีขึ้น การออกกาลังกายอย่างถูกต้องตามหลักการและสม่าเสมอ จะเพิ่มการขนส่งออกซิเจนไปยังเซลล์กล้ามเนื้อ และอวัยวะที่เกี่ยวข้องมากขึ้น ทาให้หัวใจ หลอดเลือด และปอด มีความแข็งแรง อัตราการเต้นของหัวใจ และการหายใจ ขณะพักลดลง และจะช้ากว่าคนที่ไม่ได้ออกกาลังกาย
5. ชะลอความเสื่อมของอวัยวะ ช่วยให้มีอายุยืนยาว การออกกาลังกายที่เหมาะสมเป็นประจาจะช่วยให้แก่ช้า และอายุยืนยาว เพราะกระดูกต่าง ๆ แข็งแรง กล้ามเนื้อแข็งแรง อวัยวะทุกส่วนของร่างกายทาหน้าที่ได้ดีขึ้น 6. การเจริญเติบโต การออกกาลังกายเป็นปัจจัยสาคัญที่มีผลต่อการเจริญเติบโต โดยเฉพาะในเด็กที่ออกกาลังกายสม่าเสมอ ร่างกายจะผลิตฮอร์โมนที่เกี่ยวกับการเจริญเติบโตอย่างถูกส่วน จึงกระตุ้นให้อวัยวะต่าง ๆ เจริญขึ้นพร้อมกันไป ทั้งขนาด รูปร่าง และหน้าที่การทางาน
7. สมรรถภาพทางกายดี การออกกาลังกายเป็นกิจกรรมที่เสริมสมรรถภาพทางกายทุกด้านด้าน เช่น ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ ความอ่อนตัว ความอดทน นอกจากนี้ยังสามารถช่วยป้องกันโรคต่าง ๆโรคหลอดเลือดหัวใจเสื่อมสมรรถภาพ โรคความดันโลหิตสูง โรคอ้วน โรคเบาหวาน และโรคข้อต่อเสื่อมสภาพ
การขาดการออกกาลังกายในเด็ก วัยเด็กเป็นวัยที่มีการเจริญเติบโตทั้งด้านขนาดรูปร่าง และการทางานของอวัยวะต่างๆ การออกกาลังกายมีอิทธิพลต่อการเจริญเติบโต หากขาดการออกกาลังกาย จะเกิดผลเสียดังนี้ 1 การเจริญเติบโตช้า การออกกาลังกายจะช่วยให้ขนาด และความยาวของกระดูกเจริญขึ้น เนื่องจากมีการเพิ่มการสะสมแร่ธาตุ โดยเฉพาะแคลเซียมในกระดูก เด็กที่ขาดการออกกาลังกาย กระดูกจะเล็กเปราะบางและขยายส่วนความยาวได้ไม่เต็มที่ เป็นผลให้เติบโตช้า แคระแกร็น รูปร่างทรวดทรงไม่สมส่วน 2 สุขภาพทั่วไปไม่สมบูรณ์ เด็กที่ขาดการออกกาลังกายจะอ่อนแอ ความต้านทานโรคต่า เจ็บป่วยได้ง่าย หากเจ็บป่วยและหายได้ช้า และมีอาการแทรกซ้อนได้บ่อย ๆ
3 สัมฤทธิ์ผลทางการศึกษาต่า เนื่องจากผลข้อ 1 – 2 จะทาให้เด็กมีปัญหาสุขภาพทั้งร่างกายและจิตใจ ซึ่งจะทาให้ไม่พร้อมที่จะเรียนการเจ็บป่วยบ่อย ๆ ระหว่างการเรียน ทาให้ผลการเรียนตกต่า
4 การเข้าสังคม การออกกาลังกายโดยการเล่นกีฬาเป็นหมู่คณะ จะช่วยให้เด็กปรับตัวเข้ากับเพื่อน ๆ จะช่วยให้เกิดความเชื่อมั่นในตนเอง และรู้จักแพ้ชนะ ซึ่งเป็นธรรมชาติของการแข่งขัน ในเด็กที่ไม่ได้เล่นกีฬา มักเก็บตัว มีเพื่อนน้อย ขาดความเชื่อมั่นในตัวเอง ขาดการฝึกความอดทน เมื่อมีปัญหาอาจจะหันไปหาอบายมุข หรือยาเสพติด
การขาดการออกกาลังกายในวัยหนุ่มสาว วัยหนุ่มสาวมักออกกาลังกายเพื่อควบคุมน้าหนัก เมื่อน้าหนักตัวปกติจึงไม่ค่อยได้ออกกาลังกาย ดังนี้ 1 หนุ่มสาวที่ขาดการออกกาลังกายมาตั้งแต่วัยเด็ก พวกนี้รูปร่างสัดส่วนของร่างกายและสมรรถภาพทางกายจะผิดปกติอยู่แล้ว ถ้าวัยนี้ขาดการออกกาลังกาย อวัยวะต่าง ๆ จะเกิดการเสื่อมทั้งในด้านรูปร่าง หน้าที่การทางานในระบบต่าง ๆอาจแสดงอาการให้เห็น เช่น เหนื่อยหอบใจสั่น เมื่อออกแรงเล็กน้อยเพราะสมรรถภาพทางกายต่า2 การหยุดออกกาลังกายในวัยหนุ่มสาว การเจริญเติบโตไม่มีข้อขัดข้องมาก่อน แต่รูปร่างทรวดทรงอาจเปลี่ยนแปลงไป เนื่องจากความแข็งแรงของกล้ามเนื้อน้อยลง และมีการสะสมไขมันมากขึ้น สมรรถภาพทางกายจะต่าลงอย่างรวดเร็ว มีผลกระทบต่อบุคลิกภาพ จิตใจ ซึ่งส่งผลต่อการศึกษาหรือประกอบอาชีพ การขาดการออกกาลังกายในวัยกลางคนและวัยชรา การขาดการออกกาลังกายในวัยกลางคนและวัยชราจะเกิดผลเสียต่อสุขภาพและสมรรถภาพทางกายดังนี้
1 โรคประสาทเสียดุลยภาพ ทาให้เกิดความสัมพันธ์ของระบบประสาทในการสั่งการควบคุมการทางานของอวัยวะภายใน อยู่ในสภาพไม่สมดุล ทาให้เกิดความผิดปกติในการทางานของอวัยวะภายในที่เห็นได้ชัดๆ คือ ระบบทางเดินอาหาร จะมีอาการท้องอืด อาหารไม่ย่อย ท้องผูกเป็นประจา และมีอาการของโรคทางประสาทอื่นๆ เช่น มือสั่น ใจสั่น นอนไม่หลับ 2 โรคหลอดเลือดหัวใจเสื่อมสภาพ เมื่ออายุมากขึ้น การยืดหยุ่นของหลอดเลือดจะน้อยลง เพราะมีไขมัน แคลเซียม ไปพอกพูนทาให้หลอดเลือดแคบลง และเกิดการอุดตันได้
3 โรคเบาหวานการออกกาลังกาย ช่วยให้การเผาผลาญอาหารให้เป็นพลังงานสามารถช่วยลดระดับน้าตาลในเลือด โดยเผาผลาญให้เป็นพลังงาน ถึงแม้ว่าผู้ออกกาลังกายเป็นประจาจะมีโอกาสเป็นเบาหวาน เขาอาจจะไม่แสดงอาการของโรคเบาหวานเลย 4 โรคของข้อต่อและกระดูก การขาดการออกกาลังกายทาให้ข้อต่อต่าง ๆ ให้งานน้อย จึงเสื่อมเร็ว โดยเฉพาะที่เยื่อบุและเอ็นหุ้มข้อต่อซึ่งมักจะมีการอักเสบและมีหินปูนเกาะทาให้ติดขัด เจ็บปวด เมื่อมีการเคลื่อนไหว การเคลื่อนย้าย หินปูนออกไปจากกระดูกทาให้กระดูกบาง เปราะ และแตกหักง่าย 5 โรคอ้วน การขาดการออกกาลังกาย ทาให้การเผาผลาญอาหารเป็นพลังงานน้อยลง อาหารส่วนเกินจึงถูกสะสมไว้ในสภาพของไขมัน 15 % ของน้าหนักตัว ถือว่าเป็นโรคอ้วน ซึ่งจะมีความเกี่ยวข้องกับโรคประสาท เสียดุลยภาพ และโรคหลอดเลือดหัวใจเสื่อมสภาพ
จะเห็นได้ว่าการขาดการออกกาลังกายให้โทษต่อคนทุกวัย ความรุนแรงมากน้อยจะต่างกัน ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับความมากน้อยของการขาดการออกกาลังกาย ระยะเวลา และสภาพร่างกายของคนวัยต่าง ๆ ดังนั้นควรเลือกการออกกาลังกายให้เหมาะสมกับสภาพร่างกาย ผู้ที่ยังไม่ได้จัดเวลาสาหรับการออกกาลังกายประจาวัน ควรจัดเวลาในการออกกาลังกายให้ตัวเองอย่างน้อยวันละ 10 นาที เพื่อเพิ่มสมรรถภาพและคุณภาพชีวิต
← Previous post
Next post →