อภินิหารหลวงพ่อเงินวัดดอนยายหอม

…“เสือจันทร์” เดิมชื่อ”นายลูกจันทร์”(ขอสงวนนามสกุล) เกิดบ้านดอนยาหอม จังหวัดนครปฐม พ่อตายแม่ยากจน พออายุได้๑๒ปี แม่ก็พาไปฝากไว้กับ”หลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม” ให้ช่วยเลี้ยงและยกให้เป็นบุตรบุญธรรมในเวลาต่อมา หลวงพ่อเงินท่านเลี้ยงดูเป็นอย่างดีจนกระทั่งเติบใหญ่…

…หลังจากแม่เสียชีวิตตามพ่อไป”นายจันทร์”ก็กราบลาหลวงพ่อเพื่อกลับไปทำนา แต่บังเอิญว่า”ควาย”ที่ใช้เกิดตายตามแม่ไปอีก “นายจันทร์”จำต้องหาควายตัวใหม่เพื่อเอามาใช้งาน

…ในขณะนั้นเงินหรือก็ไม่ค่อยมี จะไปขอยืมหลวงพ่อเงินหรือก็ไม่กล้า ก็พอดีกับที่”เพื่อนรัก”สมัยเป็นวัยรุ่นเดินทางมาหาที่บ้าน(เพื่อนคนนี้เคยอาศัยอยู่ที่วัดดอนยายหอมด้วยกัน ต่อมาได้ย้ายตามญาติไป ไปอยู่ที่จังหวัดสุพรรณบุรี)…

…เพื่อนมาหาเที่ยวนี้ดูล่ำซำใส่เสื้อผ้าสีสันสวยงาม มีเงินติดตัวอีกไม่ใช่น้อย นายจันทร์คิดว่าเพื่อนน่าจะพอมีทางช่วยเหลือเรื่องควายได้ จึงปรึกษาหารือกับเพื่อน เพื่อนว่า”ถ้าอยากได้ควายให้ไปสุพรรณด้วยกัน แล้วจะหาให้” นายจันทร์จึงตอบตกลง…

…ก่อนออกเดินทางตอนเช้ามืดของวันรุ่งขึ้น นายจันทร์ได้นำ”พระเครื่องเนื้อดินปางสิบทัศน์ ของหลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม” กับ”ปืนพกขนาด๑๑มม.” ของพ่อติดตัวไปด้วย พอถึงบ้านเพื่อนที่จังหวัดสุพรรณบุรี ก็ตั้งวงกินเหล้าคุยถึงเรื่องเก่าๆ(บ้านเพื่อนของนายจันทร์ เป็นบ้านใต้ถุนสูง)

ขณะกำลังนั่งคุยกันอยู่เพลินๆ ก็ได้ยินเสียงคนตะโกนเรียกชื่อเพื่อน เสียงดังเฉียบขาดมาจากด้านล่าง เพื่อนนายจันทร์ถึงกับสะดุ้งโหยงแล้วรีบชะโงกหน้ามองลงไปดู พอเพื่อนเห็นผู้เป็นเจ้าของเสียงก็ลนลานรีบลงไปหาทันที…

…ตอนเพื่อนกลับขึ้นเรือนมา ก็มี”ชายฉกรรจ์จำนวน๓คน”เดินตามขึ้นมาด้วย โดยหนึ่งในสามเป็นชายวัยกลางคน ผิวดำ ร่างกายใหญ่โต มีหนวดยาวเคราเฟิ้มแววตาดุดัน แกมีอายุอานามประมาณ๕๐ปีกว่าๆ เป็นผู้มี”ตบะมหาอำนาจ”จนรับรู้ได้ และโดยไม่ต้องบอกกล่าวก็รู้ว่าแกเป็นหัวหน้า(ภายหลังทราบว่าเป็นมือขวาของเสือฝ้าย แห่งเมืองสุพรรณบุรี)

..พอ “พ่อเคราเฟิ้ม”เห็น “นายจันทร์”แกก็ถามว่า”เป็นใครมาจากไหน” นายจันทร์ว่า“มาจากบ้านดอนยายหอม นครปฐม กำลังมาหาควายจะเอาไปไถนา” ชายคนเป็นหัวหน้าออกอาการเกรี้ยวกราดตวาดดังลั่นคำว่า “มึงเป็นแค่คนธรรมดาแต่เสือกมาอยู่หมู่บ้านโจรปล้นควาย มึงจะพาพวกกูฉิบหายกันหมด”…

…แม้นเพื่อนของนายจันทร์จะพยายามพูดจาโน้มน้าวเกลี้ยกล่อมหัวหน้าอย่างไรก็ไม่เป็นผล แกไม่ยอมท่าเดียว แกยืนยันว่าจะฆ่านายจันทร์ให้ได้ เพื่อนนายจันทร์จึงรับรองอย่างแข็งขันบอกนายจันทร์เป็นคนไว้ใจได้ หัวหน้าโจรจึงโอนอ่อนผ่อนตามและยอมให้โอกาส แกว่า “กูเห็นแก่มึงที่เคยทำคุณงามความดีมานาน กูจะไม่ฆ่ามัน แต่จะให้โอกาสเพื่อนมึง มันต้องมาดวลปืนกับกู” แกว่าต่อ “หากมันรอดไปได้ให้ถือว่าเราเป็นพวกกัน ถ้าแม้นกูตายก็ให้ปล่อยมันไปซะ แต่ถ้ามันตายเรื่องทั้งหลายก็ให้จบลง หากมันเป็นคนขี้ขลาดตาขาวไม่กล้าสู้ กูก็จะฆ่ามันเสียให้ตายกลายเป็นผีบัดเดี๋ยวนี้”…

…”นายจันทร์พอได้ยินคำพูดนี้ ก็ถึงกับขนหัวลุก เนื้อตัวร้อนผ่าวๆ เหงื่อเม็ดเป้งผุดขึ้นเต็มหน้า แกคิดในใจว่า อย่างไรเสียก็คงหนีไปไม่พ้น หากจะไม่รับคำท้าก็จะโดนฆ่าตายเสียเปล่าๆ จึงตอบตกลงว่าจะดวลปืนด้วย แกคิดว่าอย่างน้อยๆก็ยังพอมีทางรอด แม้จะริบหรี่ก็ตามที”

…หัวหน้าโจรว่า “ยิงไกลๆไม่มัน ให้กอดคอเอาปืนจ่อหน้าอกนับ๓ แล้วเหนี่ยวไกพร้อมๆกันจะมันส์กว่า”

…ส่วนกติกาการดวลในครั้งนี้ให้ใช้กระสุนได้คนละนัดเท่านั้น นายจันทร์เข้าไปในห้องก่อนหยิบพระปางสิบทัศน์ของหลวงพ่อเงินออกมาอาราธนา แล้วบอกเล่าเก้าสิบกับหลวงพ่อผ่านพระองค์นี้ว่า “หลวงพ่อครับ ยามนี้ลูกถึงคราวคับขัน จะโดนมันฆ่าเสียให้ตายกลายเป็นผี ขอบารมีอันศักดิ์สิทธิ์ของหลวงพ่อช่วยให้ลูกรอดตายจากคมกระสุนด้วยเถิด” ว่าเสร็จก็นำพระใส่กระเป๋าเสื้อแล้วหยิบ “ปืนพกขนาด๑๑มม.”ของพ่อออกมาตรวจสอบก่อนขึ้นลำ พอแกออกมาจากห้อง แกก็บอกหัวหน้าโจรหนวดเฟิ้มว่าตนพร้อมแล้ว…

…คู่จึงกอดคอกันแล้วนับ๓ ก่อนเหนี่ยวไกยิง!!!…

…ก็ปรากฏว่า มีแต่เสียงเหล็กกระแทกเหล็กดัง “แชะๆ” ปืนยิงไม่ออกทั้งคู่ หัวหน้าโจรเคราเฟิ้มร้องตะโกนเสียงดังลั่นว่า “สะใจโว้ย เจอคนจริงจากดอนยายหอมเข้าแล้ว มาๆพวกเรา มากินเหล้าฉลองกัน”…

…ครั้นถึงวันรุ่งขึ้น “นายจันทร์”ก็ติดตามหัวหน้าโจรเคราเฟิ้มไปที่ “ชุมโจรเสือฝ้าย” ฝ่าย“เสือฝ้าย”พอเห็นหน่วยก้านของนายจันทร์ก็เกิดถูกชะตาพึงพอใจ จึงชักชวนให้เข้ามาเป็นลูกน้อง

…นายจันทร์ไม่มีพันธะใดๆ ลูกเมียหรือก็ไม่มี ส่วนพ่อแม่ก็ตายหมด สำหรับที่นานั้นก็ไม่ใช่ของตัว(เช่าเขา) แกจึงยินยอมพร้อมใจเข้าพวกเป็นลูกน้องของเสือฝ้าย โดยได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่คุมกองโจรหน่วยย่อยคอยระวังหลังตอนที่เสือฝ้ายเข้าปล้นและล่าถอย พร้อมกันนั้น“เสือฝ้าย”ยังได้แต่งตั้ง “นายจันทร์”ให้เป็น“เสือจันทร์” มียศเป็นนายร้อย พร้อมดาวประดับบ่า๓ดวง…น้าเอก เพจวิถีไสยศาสตร์ชาติไทย.