ปลดล็อกแอปธัญวลัย (แอนดรอยด์)
เนื่องจากเหตุผลทางเทคนิคบางประการ ทำให้ผู้ใช้งานแอปธัญวลัยบนแอนดรอยด์ต้องทำการยืนยันเพื่อปลดล็อกระบบทั้งหมดของแอปก่อน จึงจะสามารถใช้งานแอปได้เหมือนเดิม
หากท่านอยากให้แอปกลับมาเป็นเหมือนเดิม กรุณากด "ยืนยัน"
คนข้างใจ .. Intro ( รีไรท์ )
" พี่นนท์ครับ รัตน์ชอบพี่นนท์ครับ "
เสียงนุ่มหวานหูของหนุ่มร่างบาง ที่บอกรักผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนสนิทของพี่รหัสตนเองในวันรับปริญญาของพวกเขาดังขึ้นในขณะที่ธัชชานนท์กำลังยืนพักจากการถ่ายรูปกับเพื่อนๆอยู่ เขาเงยหน้ามองรุ่นน้องของตัวเองเพียงเล็กน้อยก่อนจะเบือนหน้าหนีและลูบหน้าตัวเองเบาๆอย่างคนใช้ความคิด
ศิรัตน์ ชายหนุ่มร่างบางนัยตาสวย ที่ถึงแม้จะมีความสูงตามมาตรฐานชายไทย แต่ตัวก็บอบบาง เอวคอด ขาเรียวสวย ผิวขาวเนียนกว่าหญิงสาวหลายๆคนเสียอีก และด้วยวงหน้าที่เรียวรับกับเครื่องหน้าหวานปากกระจับ ก็ทำให้มีผู้ชายเข้ามาขายขนมจีบไม่น้อยไปกว่าผู้หญิงที่ทอดสะพานมาให้เหมือนกัน แต่เขาก็ไม่เคยเปิดโอกาสให้กับใครเลย เพราะเขามีคนพิเศษในใจอยู่แล้ว ก็คือผู้ชายตรงหน้าที่เขาตัดสินใจมาบอกรักอยู่ตอนนี้ และกว่าเขาจะรวบรวมความกล้าที่ตัวเองมีทั้งหมดเพื่อสารภาพรักกับพี่นนท์รุ่นพี่ที่ตนเองหลงรักก็ปล่อยผ่านเวลามาถึงสามปีกว่า สิ่งที่ทำให้เขาตัดสินใจบอกออกไปก็เพราะคิดว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ตนเองจะได้เจอกับพี่นนท์ มันเปรียบเสมือนโอกาสสุดท้าย คนร่างบางจึงตัดสินใจพูดมันออกไป เขามั่นใจว่าพี่นนท์ไม่ได้รังเกียจความสัมพันธ์แบบนี้ เพราะเขาก็เฝ้ามองผู้ชายคนนี้มาตลอดหลายปี และเขาก็เคยเห็นคู่ควงของพี่นนท์มีทั้งผู้หญิงและผู้ชาย แต่ก็นั่นแหละใครๆก็บอกว่าพี่นนท์เจ้าชู้มาก ไม่เคยมีผู้หญิงหรือผู้ชายคนไหนทำให้พี่นนท์หยุดอยู่ที่ตนเองได้ ทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตพี่นนท์ก็เป็นเพียงแค่คู่ควงเท่านั้น หรือแม้กระทั่งบางคนเป็นได้แค่คู่นอนคืนเดียวด้วยซ้ำไป แต่เขาก็ยังตัดสินใจมาบอกรักอีกด้วยความหวังว่าพี่นนท์จะลองเปิดโอกาสให้เขาบ้างก็เท่านั้น
" ผมชอบพี่นนท์ตั้งแต่ตอนรับน้องแล้ว ถ้าตอนนี้พี่นนท์ไม่ได้คบใคร ลองเปิดใจคบกับผมได้ไหมครับ " น้ำเสียงสั่นไหวกับสายตาอ้อนวอนที่ไม่ได้เสแสร้งแต่มันแสดงออกมาจากหัวใจถูกส่งมาถึงชายหนุ่มตรงหน้าอีกครั้งจนคนตรงหน้าที่นิ่งอยู่แล้ว ยิ่งนิ่งกว่าเดิมไปอีก
" ขอโทษนะศิรัตน์ พี่ไม่เคยคิดอะไรกับเรามากกว่ารุ่นน้อง " สุดท้ายธัชชานนท์ก็เลือกพูดออกมาอย่างที่คิดว่ารักษาน้ำใจคนตรงหน้ามากที่สุดแล้ว ถึงสีหน้าแววตาของคนตรงหน้าจะน่าสงสารแค่ไหนก็ตาม
" พี่นนท์ มีคนที่ชอบอยู่แล้วเหรอครับ " เขายังไม่ละความพยายาม เพราะไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่คิดว่าตัวเองจะตัดใจจากพี่นนท์ได้ต่อให้วันนี้เขาจะทำมันไม่สำเร็จแต่ก็มั่นใจว่า ไม่มีทางสามารถที่จะลบความรู้สึกนี้ไปได้เลย
" เปล่า พี่ไปนะ / กูไปก่อนนะพวกมึง " ธัชชานนท์เลือกที่จะไม่พูดอะไรออกไปอีก มันอาจจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดที่จะรักษาความเป็นพี่น้องกันไว้ได้
หลังจากที่ชายหนุ่มปฏิเสธคนร่างบางอย่างไม่มีเยื่อใยใดใด ก็หันไปบอกลาเพื่อนของตนเอง และเดินออกไปโดยไม่แม้จะหันมามองที่คนข้างหลังที่ก้มหน้าปล่อยให้น้ำใสๆหล่นลงพื้นหยดแล้วหยดเล่าอยู่ตรงที่เดิม ซึ่งก็ได้รับแค่เสียงปลอบโยนจากเพื่อนตัวเองและรุ่นพี่ที่สนิทกันรวมไปถึงพี่รหัสตัวเองที่ทำแค่ตบไหล่เขาเบาๆไม่พูดอะไรออกมา
...................................................................
Talk : เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของไรท์นะคะ พาสอินโทรนี่จะเป็นพาสอดีตของความสัมพันธ์ของพระเอก นายเอกเท่านั้นนะคะ
1 Comment + 1 like = 1 กำลังใจให้คนเขียนนะคะ
ปล. มีคำผิดนะคะ ขอโทษด้วย จะทยอยแก้ค่ะ
ติดตามทาง facebook ได้แล้วนะคะ แวะไปพูดคุยกันนะคะ จะพยายามอัพเดตข้อมูลต่างๆบ่อยๆค่ะ กดลิ้งที่หน้าแรกนิยาย หรือหน้าโปรไฟล์ไรเลยค่ะ
ท้อง..ปิดบัง...
ผ่านมาร่วมหนึ่งเดือนหนูอินก็ยังไม่ได้พูดคุยกับผู้เป็นสามีเลยและพยายามหลบหน้าชายหนุ่มตลอด การไม่ได้เห็นหน้าชายหนุ่มก็ทำให้หญิงสาวโหยหาผู้เป็นสามีมิใช่น้อย หากเพียงเจอหน้าชายหนุ่มก็ทำให้ตนเสียใจได้ตลอดเวลาหญิงสาวจึงเลือกที่จะไม่เจอหน้าชายหนุ่ม พลางคิดว่าวันใดที่ตนทำใจได้จะเป็นคนหยิบยื่นอิสระให้แก่ชายหนุ่มเมื่อนั้น คงอีกไม่นาน.....พี่คินจะได้อยู่กลับคนที่พี่รักจริงๆเสียที
มีเสียงแตรรถดังสนั่น ใครกัน...
หญิงสาวเดินออกมาดู
คุณแวนด้า...เอะพี่คินไม่อยู่หนิแล้วมาทำไม...
นี่หล่อนคินอยู่ไม๊..
อินตราเงียบ...
ฉันถามคินอยู่ไม..
ไม่อยู่ค่ะ
ไปไหน
ไม่ทราบค่ะ
เอะ..อยู่บ้านเดียวกันจะไม่รู้ได้ไง
ไม่ทราบจริงๆค่ะ.คุณแวนด้ารองโทรดูไมคะฉันโทรแล้วคินไม่รับ
งั้นดิฉันก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ
ตอแหล บอกมาคินไปไหน
ไม่ทราบจริงๆค่ะ
เพี๊ยะ...เพี๊ยะ..ทีนี้จะบอกได้รึยัง..
ดิฉันไม่รู้จริงๆค่ะ ถึงคุณจะทำร้ายฉันยังไงฉันก็ไม่รู้อยู่ดี..คุณเป็นแฟนนี่คะเค้าไม่บอกไว้หรอค่ะ ฉันไม่ใช่คนสำคัญพอให้เค้าบอกอะไรหลอกค่ะอย่ามาคาดคั้นดิฉันเลย
รู้ตัวก็ดี
เสียงรถขับเข้ามาภายในบ้าน
ภาคินขับรถมาจอดหน้าบ้าน แวนด้าหูเร็วหันกลับไปมอง
มันก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้นแวนด้าตบหน้าตัวเองอย่างแรง เพี๊ยะๆ พร้อมกับล้มลงร้องไห้ฟูมฟาย ช่วยด้วยค่ะ ...ช่วยด้วย...ฮือ...ฮือ...ฮือ...
ภาคินวิ่งเข้ามาหน้าตาตื่น...
เกิดอะไรขึ้น....
คินช่วยด้าด้วยเมียคินเค้าทำร้ายด้า เค้าหาว่าด้าจะมาแย่งคินไป..
ชายหนุ่มตวัดสายตามองไปยังหญิงสาวอย่างเครียดแค้น...มันจะมากไปแล้วนะอินตราที่ฉันทำดีด้วยไม่ใช่ว่าฉันจะเลิกกับด้าแล้วมาอยู่กับเธอ ฉันเพียงสงสารเธอที่เป็นต้นเหตุให้เธอต้องเข้าโรงพยาบาลแค่นั้นอย่ามาบังอาจที่จะคิดการใหญ่จำไว้
แวนด้าเหยียดยิ้มสะใจที่แผนการลุร่วงไปได้ดี
ฝ่ายอินตราได้แต่ยืนน้ำตาซึมไม่ปริปากพูดออกมาสักคำ เพราะถึงพูดไปพี่คินยิ่งจะเกลียดเรามากกว่าเดิมสู้ก้มหน้ายอมรับผิดกับสิ่งข้างหน้าดีกว่า
ไป..ไสหัวของเธอออกไป. จะไปตายห่าที่ไหนก็ไปอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก...
หนูอินเดินกลับขึ้นมาบนห้องร้องไห้ที่ชายหนุ่มไล่อย่างกะหมูกะหมา
เค้าเชื่อคนรักเค้าถึงจะแก้ตัวไปก็ไม่เกิดประโยชน์ อยู่ต่อไปก็มีแต่ช้ำ
การก้าวออกไปจากที่นี่บ้านหลังนี้ออกจากชีวิตผู้ชายคนนี้ คงจะเป็นทางออกที่ดี ชายหนุ่มก็จะได้สมหวังกับคนรัก และตัวเองคงจะพ้นจากความทุกใจ จึงได้เก็บกระเป๋าเสื้อผ้าพร้อมเดินออกจากเรือนหอที่ไม่เคยทำให้มีความสุขเลยหลังนี้โดยไม่คิดหวนกลับคืน
อินตราเดินออกมายังป้ายรถประจำทางไปยังสถานีขนส่งโดยก่อนไปยังเซ็นเอกสารการหย่าไว้ให้ชายหนุ่มเรียบร้อย
ลาก่อนความรักครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของฉัน
หนูอินเดินทางมายังจังหวัดที่มีชายฝั่งทะเล
หญิงสาวตั้งใจจะมาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ที่ๆจะไม่มีใครสามารถรู้จักหล่อน
หญิงสาวหาสมัครงานตามที่ต่างๆยังไม่มีที่ไหนติดต่อกลับมาเลย หญิงสาวเดินผ่านมาเลื่อยๆก็เจอกับป้ายร้านขนมที่ติดประกาศรับสมัครผู้ช่วยเชฟหญิงสาวจึงไปรองสมัครดูปรากฎว่าหล่อนได้งานนี้และสามารถเริ่มงานพรุ่งนี้ได้เลย อินตราดีใจที่สามารถหางานทำได้ก่อนเงินในกระเป๋าจะหมด เฮ้อรอดแล้วเรา ถึงหญิงสาวจะมีบัตรเครดิตที่ชายหนุ่มให้ไว้ใช้หญิงสาวก็ไม่คิดที่จะนำมาใช้เพราะถือว่าเลิกกันแล้วก็เลิกแล้วต่อกันไป
ทางด้านภาคินเมื่อรู้ว่าอินตราหนีจากไปแล้วก็โล่งใจ แต่ไหนเลยจะรู้ว่าการจากไปของอินตราครั้งนี้นั้นจะทำให้คนที่อยากจะหย่าตลอดเวลานั้นใจหายมิใช่น้อย บ้านที่เคยมีอีกคนอาศัยอยู่กลับเงียบเหงา กับข้าวที่เคยมีบนโต๊ะกับว่างเปล่าต้นไม้ที่เคยมีชีวิตชีวากับเหี่ยวเฉาเหมือนกับใจของชายหนุ่มในตอนนี้ที่สับสนและเริ่มโหยหาสิ่งที่เสียไป
ว๊าย...ช่วยด้วยค่ะพี่อินเป็นลม
เป็นไงบ้างอินพักนี้ดูเหนื่อยๆนะเราไม่สบายรึป่าวเป็นลมสองครั้งแล้วนะไปหาหมอไม๊เดียวพี่พาไป ลินดาเจ้าของร้านสาวเอ่ยอย่างเป็นห่วง
อินเกรงใจพี่ลินน่ะค่ะ ไม่เป็นไร อินคงเพลียไว้ตอนเย็นอินจะไปหาหมอดูค่ะ
ให้พี่พาไปไม๊
ไม่เป็นไรค่ะอินไปได้
จะงั้นมีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกนะ
ตอนเย็น ณโรงพยาบาลของรัฐเชิญคุณอินตราค่ะ
เสียงเรียกเข้าพบแพทย์ของพยาบาลหน้าห้องดังขึ้น เชิญทางนี้ค่ะ
ยินดีด้วยนะครับคุณแม่ คุณแม่ตั้งครรถ์ได้17สัปดาห์แล้วครับ หญิงสาวน้ำตาซึมดีใจที่ได้ตัวแทนของชายหนุ่ม แม่รักหนูนะคะแม่จะดูแลหนูให้ดีที่สุดเราจะอยู่ด้วยกันสองคนนะคะลูก
หลังจากกลับจากโรงพยาบาลอินตราก็แวะซื้อของตามร้านสะดวกซื้อเป็นพวกอาหารเสริม อาหารบำรุงทั้งนั้น
หญิงสาวดีใจมากที่ก่อเกิดชีวิตน้อยๆนี้ให้อยู่กับตนและยังมีสิ่งดีๆมากมายต่อจากนี้หล่อนจะใช้ชีวิตอย่างมีค่าให้ได้อยู่ดูแลมอบความรักทั้งหมดให้ชีวิตน้อยๆที่จะลืมตามาดูโลกใบนี้ในอีกไม่ช้า