- Ẻ���ͺ�ش�����Ẻ�ù�� 4 ������͡ �ӹǹ 10 ���
- �����͡�ӵͺ���١��ͧ����ش��§�ӵͺ����
�. num1
�. 2Subjects
�. FLOAT
2.���㴵��仹�� ��駪��͵���ö١��ͧ�����ѡ㹡�õ�駪��͵���� ?�. 1Sum
�. Num 2
�. do
�. _name
3.���㴵��仹�� ����� ��Դ������Ẻ integer ?�. 4.54
�. 8
�. +21
�. -2556
4.��ҵ�ͧ����红���������ǡѺ�š�����¹ �� 3.45 ��á�˹���Դ�����Ţͧ����ôѧ���� ?�. char
�. float
�. int
�. short
5.���㴵��仹���ͪ�Դ�����ŷ����˹��¤�����������ͧ����ش ?�. int
�. float
�. double
�. long int
6.�������§�ӴѺ��Ҵ�����Ţͧ����èҡ������ҡ��١��ͧ ?�. double, float, long, unsigned int
�. char, unsigned int, float, double
�. long, unsigned long, float, double
�. unsigned int, char, float, double
7.���㴤�ͤ���觷����㹡�á�˹���Ҥ�������Ѻ����� ?�. double
�. float
�. #include
�. #define
8.���㴵��仹�� ���ٻẺ�ͧ�Ծ������˹�������� num ������ҷ���˹�� ?�. num++
�. num = num+1
�. ++num
�. �١�ء���
9.���㴵��仹�� ���Ѵ�ӴѺ�����Ӥѭ����ѧ�ͧ��Ǵ��Թ��������ҧ�١��ͧ ?�. ++, * ���� / , + ���� -
�. *, /, +, -, ++ ���� --
�. ++, /, +, % ���� -
�. /, -, % ���� +
10.���㴵��仹�� ��ͤӵͺ�ͧ��� y �ҡ�Ծ������˹���� ?int x, y;x = 8;y = ++x;printf(�%d�,y);�. 7
�. 8
�. 9
�. 10
คำแนะนำ
1. แบบทดสอบแบ่งเป็น 2 ตอน ได้แก่ ตอนที่ 1 แบบทดสอบเป็นแบบปรนัย 4 ตัวเลือก
มีจำนวน 10 ข้อ 10 คะแนน
2. ตอนที่ 2 ภาคปฏิบัติ แบบอัตนัย 1 ข้อ 10 คะแนน
3. ตอนที่ 1 ให้นักเรียนคลิกตัวเลือกที่เห็นว่าถูกที่สุดเพียงข้อเดียว และเมื่อทำแบบทดสอบครบ
ทุกข้อแล้ว ให้คลิกที่ปุ่ม "ตรวจคำตอบ" จะทราบคะแนนทันที
ข้อที่ 1 : ข้อใดไม่ใช่ประเภทของข้อมูลในภาษาซี
ก. char
ข. string
ค. int
ง. float
ก. -32,767 ถึง 32,768
ข. -127 ถึง 128
ค. -32,768 ถึง 32,767
ง. -32,768 ถึง 32,768
ก. integer
ข. charecter
ค. real
ง. float
ก. goog
ข. float
ค. return
ง. char
ก. com-computer
ข. 8number
ค. class_room
ง. right#
ก. int c;
ข. float a;
ค. char b;
ง. เหมาะสมทุกข้อ
ก. char name[ ]="Peter";
ข. float Number='10.00';
ค. char ch='a';
ง. bool X2=true;ข้อที่ 8 : ชื่อของตัวแปรในข้อใด ไม่ถูกต้องตามหลักการตั้งชื่อตัวแปรในภาษาซี
ก. firstvalue
ข. First_value
ค. first value
ง. FIRST_VALUEข้อที่ 9 : ข้อมูลประเภทข้อความในภาษาซี ตัวอักขระตัวสุดท้ายเขียนแทนด้วยสัญลักษณ์อะไร
ก. 0
ข. \
ค. 0\
ง. \0
ข้อที่ 10 : กำหนดการประกาศตัวแปรในภาษาซี char name1[ ] = “V”;
ดังนั้นตัวแปร name1 มีขนาดเท่าไร
ก. 4
ข. 3
ค. 2
ง. 1
การตั้งชื่อตัวแปรและตัวดำเนินการ
การกำหนดตัวแปรเป็นการใช้ชื่อตัวแปรแทนตำแหน่งบนหน่วยความจำ สำหรับเก็บข้อมูลระหว่างการประมวลผล ซึ่งอาจเป็นข้อมูลนำเข้า ข้อมูลที่เกิดจากการดำเนินการ หรือข้อมูลผลลัพธ์
การประกาศตัวแปร
การตั้งชื่อให้กับตัวแปรจะเป็นไปตามหลักการตั้งชื่อของภาษาซี และชื่อที่เหมาะสมควรจะเป็นชื่อที่สื่อความหมาย การประกาศตัวแปรมีรูปแบบ ดังนี้
การตั้งชื่อตัวแปร
นักเขียนโปรแกรมจะต้องตั้งชื่อให้กับตัวแปร ค่าคงที่ โปรแกรมย่อย พารามิเตอร์ และส่วนต่างๆ ของโปรแกรม กฎเกณฑ์ที่ใช้ในการตั้งชื่อของภาษาซีมีดังนี้
- ชื่อจะประกอบขึ้นจากตัวอักษร ตัวเลข และเครื่องหมายขีดเส้นใต้(underscore) เท่านั้น
- อักขระแรกของชื่อจะต้องเป็นตัวอักษร หรือเครื่องหมายขีดเส้นใต้เท่านั้น
- ตัวพิมพ์ใหญ่ และตัวพิมพ์เล็กถือเป็นตัวอักษรคนละตัวกัน เช่น Salary และ SALARY เป็นชื่อที่แตกต่างกัน เป็นต้น
- ชื่อมาตรฐาน ANSI C จะมีความยาวไม่จำกัด แต่คอมไพเลอร์ตามมาตรฐาน ANSI C จะต้องสามารถจำแนกชื่อที่แตกต่างกันได้อย่างมาก 31 อักขระแรก
- ชื่อจะต้องไม่ซ้ำกับคำสงวน
เกณฑ์พิจารณาถูกหรือผิดเพิ่มเติมจากตัวอย่างชื่อตัวแปร
1. ชื่อตัวแปร ไม่สามารถใช้ตัวเลขนำหน้าได้
2. ชื่อตัวแปร ไม่สามารถนำเครื่องหมายทางคณิตศาสตร์มาประกอบการตั้งชื่อ
3. ชื่อตัวแปร ไม่สามารถนำเครื่องหมายวรรคตอน (Punctuation) มาใช้ร่วมได้
4. ไม่สามารถนำคำสงวนมาไช้เพื่อตั้งชื่อตัวแปร
5. ชื่อตัวแปรไม่สามารถคั่นด้วยช่องว่างได้
6. ชื่อตัวแปรสามารถใช้ตัวเลขตามหลังได้
7. สามารถใช้เครื่องหมาย _ (Under Score) เชื่อมคำ เพื่อสื่อความหมายในตัวแปรได้
8. สามารถใช้ตัวอักษรตัวพิมพ์ใหญ่หรือตัวพิมพ์เล็ก ในการกำหนดชื่อตัวแปรร่วมกันได้
คำสงวน
คำสงวน หมายถึง คำที่สงวนไว้สำหรับเรียกใช้ตามวัตถุประสงค์ที่กำหนโดยเฉพาะ เช่น คำที่ใช้ในคำสั่งควบคุม และชนิดของข้อมูล เป็นต้น คำสงวนของภาษาซีมีดังนี้
ภาษาซีเป็นอีกภาษาหนึ่งที่มีชนิดของข้อมูลให้ใช้งานหลายอย่างด้วยกัน ซึ่งชนิดของข้อมูลแต่ละอย่างมีขนาดเนื้อที่ที่ใช้ในหน่วยความจำที่แตกต่างกัน และเนื่องจากการที่มีขนาดที่แตกต่างกันไป ดังนั้นในการเลือกใช้งานประเภทข้อมูลก็ควรจะคำนึงถึงความจำเป็นในการใช้งานด้วย สำหรับประเภทของข้อมูลมีดังนี้คือ
รูปแบบในการประกาศตัวแปรในภาษา C
การสร้างตัวแปรขึ้นมาใช้งานจะเรียกว่า การประกาศตัวแปร (Variable Declaration) โดยเขียนคำสั่งให้ถูกต้องตามแบบการประกาศตัวแปร แสดงดังนี้
int num; //สร้างตัวแปรชื่อ num เพื่อเก็บข้อมูลชนิดจำนวนเต็ม
float h; //สร้างตัวแปรชื่อ h เพื่อเก็บข้อมูลชนิดเลขทศนิยม
printf("Enter number : ");
printf("Enter height : ");
printf("Number = %d and Height = %f\n",num,h);
ในภาษา C ไม่มีการกำหนดชนิดของตัวแปรสำหรับข้อความโดยตรง แต่จะใช้การกำหนดชนิดของตัวแปรอักขระ (char) ร่วมกับการกำหนดขนาดแทน และจะเรียกตัวแปรสำหรับเก็บข้อความว่า ตัวแปรสตริง (string) รูปแบบการประกาศตัวแปรสตริงแสดงได้ดังนี้
n ขนาดของข้อความ หรือจำนวนอักขระในข้อความ
str ข้อความเริ่มต้นที่จะกำหนดให้กับตัวแปรซึ่งต้องเขียนไว้ภายในเครื่องหมาย " "
ตัวอย่างการประกาศตัวแปรสำหรับเก็บข้อความ แสดงได้ดังนี้
char name[5] = "kwan" ; สร้างตัวแปร name สำหรับเก็บ ข้อความ kwan ซึ่งมี 4 ตัวอักษร ดังนั้น name ต้องมีขนาด 5
char year[5] = "2549"; สร้างตัวแปร year สำหรับเก็บ ข้อความ 2549 ซึ่งมี 4 ตัวอักษร ดังนั้น year ต้องมีขนาด 5
char product_id[4] = "A01"; สร้างตัวแปร product_id สำหรับเก็บ ข้อความ A01 ซึ่งมี 3 ตัวอักษร ดังนั้น product_id ต้องมีขนาด 4 ด้วย