นิยายวาย พระเอกโหด นายเอกน่าสงสาร ธัญ วลัย จบแล้ว ไม่ติดเหรียญ ไม่ ลบ

ความทรงจำบางอย่างที่ขาดหาย เหมือนชิ้นส่วนจิ๊กซอที่หายไป 

ความรู้สึกคิดถึงใครบางคนยังคงอยู่ ทำให้พรีม่า หรือน้องพรีมยังคงมองหา 

คำบางคำ คือ คำติดปาก แต่ก็นึกไม่ออกว่าคือคำใดชื่อจริงของบางคนที่หลงลืมไป 

แต่รู้ว่าคำนี้มีผลต่อก้อนเนื้อด้านซ้ายให้มันเต้นสั่นไหว 

เขา กลับมาตามคำสัญญาในหัวใจ เสียงเรียกร้องเพรียกหา น้องของพี่หมี 

น้องตัวน้อยที่เขาจะต้องเอากลับมาเป็นของเขา 

แม้มันจะยากลำบาก หรืออุปสรรคเพียงใด เขาพร้อมจะฝ่าฟัน และเติมเต็มจิ๊กซอ ส่วนนั้นที่หายไปให้สมบูรณ์ 

เพราะเชื่อเสมอว่าเสี้ยวลึกในความทรงจำยังมีเค้าอยู่ มันยังหลับไหลอยู่ในนั้น 

รุ่นลูก​ จากแลกตัวแลก​ใจ​ให้​นาย​มาเฟีย​ 

เรื่องนี้เป็นนิยายชายรักชาย เต็มไปด้วยความรุนแรง คำหยาบคาย ไม่สุภาพ ไม่โลกสวย เพราะพระเอกเรื่องนี้จะร้าย นายเอกเราก็ซื่อ เขียนขึ้นจากจินตนาการและเหตุการณ์สมมุติ ซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกับผู้ใด หรือมีเจตนาให้ผู้ใดเสียหาย ที่ไรท์เปิดเรื่องใหม่เพราะคิดว่าจะลงเป็นเรื่องยาว 

1 คอมเม้นท์ คือ 1 กำลังใจ ขอบคุณที่ติดตาม รักรี๊ดมากๆ 

Intro

รักแล้วยังไง? เป็นคนดีแล้วยังไง?

แค่รักแฟนเพื่อนมันผิดมากนักรึไง?

จะให้ตัดใจ? ฝันอยู่งั้นเหรอ...

แต่ผมก็ไม่คิดจะแย่งของ ๆ ใครหรอกนะ...

ผมรักเขา...แต่ไม่ต้องการให้เขาเจ็บปวด...

แต่ใครจะนึกว่าความรักที่เป็นไปไม่ได้ในครั้งนั้น...

จะพาเอาความรักครั้งนี้มาให้ผม...

สายลมที่พัดผ่านเข้ามามันช่างเยือกเย็น...

มันดูเศร้า...

ผมแค่อยากเปลี่ยนให้มันเป็นสายลมที่อบอุ่น...

เป็นสายลมของผมเพียงคนเดียว...

...

..

.

.

.

.

#ดราม่าอีกแล้วรึป่าว? =w= โถ่วววววว

เรื่องนี้เป็นเรื่องของ ‘เจ้าเมือง’ นะค่า -3- หลังจากที่รีด ๆ หลาย ๆ ท่าน(?)

เรียกร้องกันมา อะ ๆ งั้นไรท์ฯจัดให้ (สนองNeedตัวเองนั้นแหละ...)

ถามว่าดราม่าไหม? ดราม่านะคะ ฮ่า ๆ แต่แบบไรท์ฯว่ามันคงไม่เท่าเรื่องอีก้าเนอะ

คือแบบ...ไม่สปอยดีกว่า =w= ไปตามอ่านเอาเองนะคะ

ปล. ถ้ารีด ๆ เข้ามาแล้วยังไม่เห็นอัพไม่ต้องตกใจนะคะ...

ไปเคลียร์เรื่องของวอสก้าแฟนต้าก่อนถึงจะมาแต่งเรื่องนี้ให้อ่านกัน

อ้ออออ ~ คงไม่มีใครติดตามเค้าแล้วมั้ง ~

ก็ทิ้งเค้าแล้วนี่ ก็ลืมเค้าแล้วนี่ T^T #ร้องไห้หนักมาก

อะ ๆ รักหรอกจึงหยอกเล่น...

ยังไงก็ฝากอ่าน ฝากโหวต ฝากติดตามด้วยนะคะ ^^

SO LONG ลาก่อนความเจ็บปวด EP2. NC

SO LONG EP2.

 "จะดิ้นทำเหี้ยอะไรของมึงนักหนาวะห๊ะ!!!!" เฮลเด็นสบถออกมาอย่างหัวเสีย

"ย อย่า อย่าทำอะไรผม..." คอสโม่ขอร้องออกมาน้ำตาใหลลงมาไม่หยุดหย่อน เฮลเด็นเเสยะยิ้มอย่างพอใจ

"ในที่สุด...... มึงก็พูดคำนี้ซักทีหึ! เเต่......มึงรู้อะไรมั้ยคอส..มึงมาขอกูช้าไปนะหึ!" เฮลเด็นพูดเสียงรอดไรฟัน เขาก้าวลงจากเตียงนอนเเล้วค่อยๆถอดเสื้อผ้าของเขาอย่างใจเย็น

ส่วนคอสโม่ในตอนนี้ได้เเต่หันหน้าหนีบุคคลตรงด้วยความอายความกลัวเเละความหวาดระเเวง

เฮลเด็นก้าวขึ้นเตียงสายตาคมกริบมอลเรือนร่างขาวอมชมพูที่นอนอยู่บนเตียงของเขามือหนาจับไปที่ต้นขาของคอสโม่พร้อมทั้งลูบไล้ไปมา มืออีกข้างไม่วานไปบีบสะโพกของคิสโม่อย่างมันส์มือ

"อ๊ะ ป ปล่อยนะ ผ ผมเจ็บ" คอสโม่ขอร้องเฮลเด็นเเละส่งสายตาเเสนน่าสงสารไปให้เเต่กลับไม่ได้ผลเพราะเฮลเด็นไม่มีทีท่าว่าจะหยุดแถมจับขาของคอสโม่เเยกออกจากกันพร้อมทั้งจับเเก่นกายของเขาไปถูที่ช่องทางสีสวยของคอสโม่ เขาไม่คิดที่จะเบิกทางอยู่เเล้ว คอสโม่พยามหนีเเต่ก็ทำให้ช่องทางของเขาเบียดเข้าไปมากกว่าเดิม เพราะเฮลเด็นชำนาญกว่ามาก

"หยุดนะ ฮึก ผมเจ็บ หยุด!!!"คอสโม่พยายามห้ามเฮลเด็นเเต่ก็ไม่เป็นผล

"ซี๊ดด เเอ่นรับกูขนาดนี้คงร่านน่าดูสินะอ่าห์" เฮลเด็นครางเนืองจากส่นหัวของแก่นกายตนนั้นเข้าไปในตัวของคอสโม่ได้เเล้วคอสโม่ปล่อยโฮออกมาทันทีที่ส่วนของเเก่นกายเฮลเด็นเข้าไปในช่องทางสีสวยของตน

"ฮึก ไม่ใช่ อย่านะ ไม่ อย่า!!!!!!!!!!" คอสโม่ร้องเสียงหลงเพราะอยู่ๆเฮลเด็นดันใส่เเก่นกายของตนนั้นมาจนสุด

"ฮึ่มม!!!!"

"ฮึกอย่านะ ไม่เอา อึก อย่า เอาออกไป ฮึก เอามันออกไป! "คอสโม่บอกเสียงสั่น ขาเรียวสั่นระริก สะโพกกลมมนเกร็งจนปวดไปหมด คอสโม่รู้สึกไม่มีเเรงเเละต่อต้านไม่ไหวจริงๆ

"อ่าาาห์เสียวชิบหาย อย่าดิ้นสิวะ!!!!"เฮลเด็นสบถออกมาอย่าหัวเสีย

กึก สวบ!!!!!!

"อ๊ะ อื้อออออออ อึก" คอสโม่ร้องออกมาอย่างสุดเสียงเฮลเด็นใช้มือปิดปากคอสโม่อย่างรวดเร็ว คอสโม่ขย้ำที่นอนจนยับเเละร้องให้ออกมาสุดเเรง เฮลเด็นชงักไปชั่วครู่เพราะรู้ว่าคอสโม่ไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนคอสโม่ตัวสั่นน้ำตาใหลลงมาอาบเเก้มอย่างไม่รู้ตัว

"ไม่ ฮึก ไม่ ไม่เอา" คอสโม่ขอร้องเฮลเด็นไม่ฟังพร้อมทั้งขยับเเก่นกายของตนช้าๆ

"เเต่กูจะเอา อ่าาาาส์" เฮลเด็นครางออกมาเบาๆ เลือดไหลออกมาจากช่องทางสีสวยของคอสโม่เเต่เฮลเด็นไม่มีทีท่าว่าจะสนใจพร้อมทั้งขยับเเก่นกายของตนต่อ

"อื้อออออ มะ ไม่ อะ จ จ เจ็บ อ๊าาา"

พับ พับ พับๆๆๆๆ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังระงมไปทั่วห้อง เฮลเด็นก้มลงจูบคอสโม่อีกครั้งพรางคิดในใจว่าช่างหวาเหลือเกิน

"อื้อ.....อื้อ อ๊ะๆๆๆ" เสียงครางของคอสโม่กระตุ้นอารมณ์ของเฮลเด็นได้เป็นอย่างดี เฮลเด็นขยับสะโพกให้เร็วเเละถี่ขึ้น เฮลเด็นก้มลงไปเล่นกับยอดอกสีสวยเขาทั้งอมเเละดูดพร้อมทั้งกัดอย่างเเรงไปที่ยอดอกสีสวย

"อ๊ะอย่า...มันเจ็บ!!!!"คอสโม่ร้องห้ามเสียงหลงเฮลเด็นยกยิ้มนิดๆ พร้อมทั้งซอยสะโพกเร็วเเละถี่ คอสโม่หันหน้าหนีเพราะไม่อยากเห็นภาพพวกนี้อีกเเล้ว

"หึ!" เฮลเด็นถอดเเก่นกายของตนออกอย่างรวดเร็วมาเเละจับคอสโม่พลิกคว่ำลงกับเตียง

"หึ! ลืมตาขึ้นมา!!!!!เเล้วแหกตาดูว่ากูทำกัับร่างกายมึงแบบใหน! แหกตาดูความน่าสมเพชที่กูสร้างให้มึงซะ!!!!!" เฮลเด็นพูดเสียงเย็น พร้อมเหลือบตาไปมองเห็นคาบเลือดบนที่นอนของตน เเต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก เขาจับเเก่นกายของตนเเล้วใส่เข้าไปใหม่

สวบ!!!!!

"อ๊ะเจ็บ เจ็บ เอามันออกไป" คอสโม่พูดเสียงกระท่อนกระเเท่น เฮลเด็นไม่สนใจพร้อมสวนสะโพกเข้าไปเเรงๆทำให้คอสโม่ครางออกมาดังลั่น

"อ๊าาาาาาาาา ย ย หยุด น นะ อ๊ะ อ๊ะ อื้อ.......อ๊าา"คอสโม่เจ็บระบมไปหมดเพราะเฮลเด็นไม่คิดจะผ่อนเเรงลงเลยซักนิดเขาจงใจเร่งความเร็วเเล้วถอดออกมาและกระเเทกกลับไปจนสุด ร่างกายของคอสโม่สั่นคลอนไปตามเเรงกระเเทกของเฮลเด็น เรียวขาบางอ่อนลงหลายต่อหลายครั้งเเต่เฮลเด็นจับสะโพกของเขาไว้เเละกระเเทกต่ออ่างเมามันส์

"อ๊ะ อ๊ะ อื้อ จ จุก อุก อ๊ะๆๆๆๆ อ๊าาา อื้อออ อ๊ะๆๆๆๆ ย หยุด" คอสโม่พูดบอก เฮลเด็นเอื้อมมือไปจับเเก่นกายของคอสโม่พร้อมขยับขึ้นลงเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของคอสโม่

"อย่านะ!!!!! อ๊ะอื้ออออออออ" คอสโม่ปฏิเสธพร้อมสายหน้ารัว

"อ่าาาาห์ รัดกูเเน่นๆสิ ตอดกูเเรงๆอ่าาาาห์แบบนั้นเเหละ กูจะพามึงขึ้นสวรรค์" เฮลเด็นสั่งเสียงเข้ม

"ฮึก อึกผม อ๊ะ ผมเกลียด อะ คุณ อึก อ๊ะๆๆๆ" เมื่อได้ยินดังนั้น เอลเด็นกันฟันกรอดเป็นสันนูนขึ้นข้างเเก้ม เเละสวนสะโพกเข้าออกเเรงเเละหนักหน่วงกว่าเดิมหลายเท่า ทำให้คอสโม่นิ่วหน้าเพราะความเสียวเเละเจ็บปะปนกันจนมั่วไปหมด

"อ่าาาาห์" เฮลเด็นครางออกมาเมื่อรู้ว่าตนนั้นใกล้จะถึงขีดุดเเล้วจึงกระเเทกเเละสวนสะโพกให้เร็วเละเเรงกว่าเดิม ไม่นานนักเฮลเด็นก็ฉีดน้ำกามสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวของคคอสโม่

"อ๊ะ อ๊าาาาาาาา...!!!!!" คอสโม่กระตุกเกร็งเเละปลดปล่อยออกมาในที่สสุด น้ำกามสีขาวขุ่นเปื้อนเลอะเต็มที่นอนของเฮลเด็น

"คุณมันเลวเฮลเด็น คุณันสัตว์เดรัจฉานเฮลเด็น!!!!!!!" คอสโม่พูดจบก็สลบไปทันที เฮลเด็นมองคอสโม่พร้อมทั้งใช้เท้าของเขาเขี่ยคอสโม่ตกเตียงเละเรียกคนใช้ของเขามาเอาตัวคอสโม่ไปไว้ในคอกม้าดังเดิม

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

เมื่อคอสโม่ตื่นมาน้ำตาก็ใหลลงมาในทันทีเมื่อนึกถึงเรื่องที่เขาพึ่งถูกกระทำมา คอสโม่กวาดสายตาไปรอบๆก็พบว่าตนอยู่ในคอกม้าพรางนึกในใจว่าตนก็เป็นเพียงเเค่เศษสวะเท่านั้น

"ทำไม ฮึก ทำไมผมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยครับเเม่...." พูดจบคอสโม่ก็พยายามลุกเเละเดินไปที่ประตูคอกม้าเขาเเตะมือไปที่ประตูก็พบว่าประตูไม่ได้ล็อคคอสโม่จึงเปิดประตูเเละพยายามเดินออกไปในทันที เเต่ในสภาพที่ไร้เรี่ยวเเรงของเขาจึงทำให้เขาเดินได้ไม่ค่อยถนัดนัก

"อ๊ะเจ็บ.."คอสโม่รู้สึกเจ็บบริเวณสะโพกของเขาเวลาที่เดิน เขาจึงนั่งลงระหว่างทางหวังว่าอาการเสียดบริเวณสะโพกของเขาคงบันเทาลงไปได้บ้าง ระหว่างที่คอสโม่นั่งอยู่เขาก็พรางคิดในใจไปว่าโอกาสดีๆแบบนี้ทำไมไม่หนีซะหละ คิดได้ดังนั้นคอสโม่จึงรีบลุกโดยไม่สนใจความเจ็บบริเวณสะโพกของเขาเลยพอลุกเสร็จเขาก็พยายามเดินไปให้ถึงหน้าประตูของคฤหาสน์เเต่ก็ต้องชงักเมื่อเขาเห็นชายร่างใหญ่ใส่สูทสีดำ3คนยืนเฝ้าหน้าประตูไว้เขาพยายามคิดแผนที่จะหนีออกไเเต่คิดไม่ได้สักทีเขาจึงเดินกลับไปคอกม้าดังเดิมเเต่ระหว่างทางเขาได้เจอบ่อน้ำพร้อมถังตักน้ำเล็กๆบ่อหนึ่งคอสโม่ไม่รีรอเดินเข้าไปหาบ่อน้ำนั้นทันทีพร้อมนำถังตักน้ำมาตักน้ำอาบอย่างสบายใจ เเต่เขากลับไม่รู้ตัวเลยว่าเขาถูกใครบางคนจ้องมองเขาอยู่ตลอดเวลา

"หึ! นี้มันพึ่งเริ่มต้นเด็กน้อย" เฮลเด็พูดออกมาพร้อมสั่งคนใช้ให้ไปเรียกคอสโม่ขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเเละเตรียมตัวทำงานในทันที

.

.

.

.

.

.

เวลาผ่านไปไม่นานนักคอสโม่ที่อยู่ในชุดเเม่บ้านก็ปรากฎตัวขึ้นต่อหน้าเฮลเด็นทันที เฮลเด้นเเสยะยิ้มอย่างพอใจพร้อมทั้งใช้คอสโม่ที่ยังมีอาการเจ็บเเละระบมบริเวณสะโพกอยู่ไปทำงานทันที เเต่ไม่วายที่จะสั่งแม่บ้านทุกคนห้ามทำงานเเละห้ามเข้าไปช่วยคอสโม่อีก คอสโม่มองเฮลเด็นด้วยสายตารังเกียจเเละแค้นเฮลเด็นฟาดมือหนาลงไปที่ใบหน้าอมชมพูของคอสโม่เเละพูดว่า

"อย่ามองกูด้วยสายตาแบบนั้น!!!!" เฮลเด็นตวาดคอสโม่เสียงดังลั่น คอสโม่มองเฮลเด็นกลับมาด้วยสายตาตัดพ้อพร้อมพูดอะไรบางอย่างเบาๆเเละเดินออกไปในทันที

COSMOPASS.

"คุณรู้อะไรมั้ยเฮลเด็น คุณมันก็เเค่เด็กที่ไม่ได้รับความอบอุ่น เลยต้องมาขอความอบอุ่นโดยการมาทำร้ายคนอื่นเเบบนี้ คุณมันก็เหมือนกับผมนั้นเเหละคุณเฮลเด็น"ผมพูดจบก็เดินหนีมาทันที เขาสั่งว่าให้ผมทำงานบ้านทั้งหมดในคฤหาสน์เเละให้สอาดด้วยอันนั้นผมรับได้เพราะยังไงก็มีพวกแม่บ้าใจดีช่วยผมอยู่เเล้วเเต่ไม่เลยเขายังสั่งพวกแม่บ้านอีกว่าห้ามทำงานเเละห้ามช่วยงานผมเด็ดขาด ไงหละผมมันน่าอนาถมากเลยเนอะ

"นี้อีหนู มาช่วยลุงตัดหญ้าหน่อยสิเนี่ยคนงานไม่รู้หายหัวไปใหนหมด" เสียงลุงแก่ๆคนนึงเรียกผมไปช่วยตัดหญ้า เอ่อคือผมอยากถามว่าผมเป็นคนใช้ในบ้านหรือเป็นคนสวนันเเน่ครับ= =

"ครับๆ" ผมขานรับออกไปคุณลุงเขาทำหน้าตาตื่นเหมือนกำลังช็อคหรือตกใจอะไรบางอย่าง เอ....หรือว่ามีอะไรติดหน้าผมหว่า?

"อ้าวนี้อีหนูเป็นผู้ชายหรอกรึ?" คุณลุงถามออกมาเล่นเอาผมเงิบเลยครับหน้าตาผมเหมือนผู้หญิงขนาดนั้นเลยเรอะ

"ครับ เอ่อคือ....ผมเหมือนผู้หญิงขนาดนั้นเลยหรอครับ?" ผมถามออกไปคุณลุงพยักหน้าหงึกหงัก

"เอองั้นหนูชื่อไรหละ? เป็นคนงานคนใหม่หรอ? เอ...เเต่หุ่นกับรูปร่างหน้าตาหนูไม่น่ามาทำงานนี้ได้เลยนะ" คุณลุงรัวถามใส่ผมมาเป็นชุดเลยเอ่อคือผมควรตอบคำถามใหนก่อนดีครับบบบ ส่วนไอ้มาทำงานหนะผมถูกเศษสวะจับมาต่างหากคิดเเล้วเเค้น หึ!คอยดูเถอะกูจะเอาคืนเป็น2เท่าเลยมึงเฮลเด็น!!!

"ไอ้หนู ลุงถามเนี่ยได้ยินมั้ย? มัวเหม่ออะไรอยู่"คุณลุงพูดพร้อมเขย่าเเขนผมเบาๆ ผมยิ้มแหยๆไปให้คุณลุงพร้อมเกาท้ายทอยเเก้เก้อ

"ผมชื่อคอสโม่ครับ เป็นลูกหนี้ของสัตว์เอ้ยของคุณเฮลเด็นครับ.."

LOEDING 50.................................................................................................................................................................................

"ผมชื่อคอสโม่ครับ เป็นลูกหนี้ของสัตว์เอ้ยของคุณเฮลเด็นครับ.."

"............หนูเป็นลูกหนี้ของคุณเฮลเด็นจริงๆหรอ?" คุณลุงถามผมออกมาอีกครั้งอย่างไม่เชื่อหู ผมพยักหน้าตอบคุณลุงออกไป

"เเล้วหนูอายุเท่าไร?" คุณลุงถมออกมาอีกครั้งพร้อมทั้งวางกรรไกรตัดหญ้าลงเเล้วหันหน้ามาคุยกับผม ผมกำลังจะตอบคุณลุงเเต่ก็ต้องงักเมื่อีบุคคลที่สามเข้ามาเเทรก

"ชั้นให้นายมาทำงานใช้หนี้ไม่ใช่ให้มาคุยไม่ใช่หรอคอสโม่" เฮลเด็นเดินตรงมาที่พวกเราพร้อมทั้งพูดเเละเเสยะยิ้มอย่างได้ชัย

"ผมทราบดีครับว่าผมมาทำงานใช้หนี เเต่จะให้ปิดปากเงียบทั้งวันมันก็ไม่ได้จริงมั้ยครับ" ผมพูดเสร็จก็หันหน้าไปหาคุณลุงเพื่อเอาคำตอบ คุณลุงทำหน้าเลิกลักเพราะไม่รู้จะตอบอย่างไรดี

"อ เอ่อลุงขอไปทำงานต่อนะ ล ลุงพักหายเหนื่อยเเล้ว ข ขอตัวนะครับคุณเฮลเด็น" คุณลุงยังไม่ทันได้ตอบเเต่ดันหนีไปก่อนคอสโม่พยายามเรียกคุณลุงเพื่อให้มาอบก่อนเเต่ก็ต้องชงักเมื่อเห็นเฮลเด็นยิ้มอย่างได้ชัย

"ยิ้มอะไร...." คอสโม่ถามออกไปเฮลเด็นหุบยิ้มทันทีที่คอสโม่ถามพร้อมทั้งเเสยะยิ้มใหม่อีกครั้งเเต่รอยยิมนี้กลับกลายเป็นรอยยิ้มที่ชั่วร้ายนัก

"หึ! ปากดีนัอย่างนี้ต้องใช้งายซะให้เข็ด!" เฮลเด็นพูดน้ำเสียงรอดไรฟัน พร้อมทั้งจับใบหน้าของคอสโม่เเละบีบทำให้คอสโม่นิ้วหน้าด้วยความเจ็บ

"ปล่อยนะ!!!" คอสโม่พยายามเเกะมือของเฮลเด็นออกเเต่ก็ไม่เป็นผล เฮลเด็นก้มลงจูบคอสโม่ริมฝีปากของทั้งสองบดขยี้กันมันไม่ใช่จูบที่แสจะหวานห้อมเเต่มันเป็นจูบที่เร่าร้อนเเละเต็มไปด้วยเเรงตัณหา

"อื้ออ อ่อยอะ" คอสโม่พยายามเค้นเสียงออกมาจากรำคอเพื่อห้ามให้เฮลเด็นหยุด เเต่กลับไม่เ็นผลเพระาเฮลเด็นไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลยดังนั้งคอสโม่จึงกัดริมฝีปากของเฮลเด็นอย่างเเรงเเละผละปากออกมา

"....มึง มึง มึงกล้าทำกูหรอหะ!!!!!!"เฮลเด็นตวาดเสียงออกมาดังลั้น คอสโม่สดุ้งนิดๆเเต่ก็กลับมาทำท่าจองหองได้เหมือนเดิม

"เเล้วคุณจูบผมทำไม!!!!" คอสโม่ไม่ยอมเเพ้ตะคอกกลับไปเช่นกันเเต่ก็ต้องหยุดในเมื่อครั้งนี้ดูเหมือนเฮลเด็นจะโกรธกว่าครั้งก่อนๆ

"หึ ได้ กูจะทำให้มึงไม่กล้าทำแบบนี้กับกูอีก" เฮลเด็นพูดจบก็จับเอวของคอสโม่เข้าหาพร้อมทั้งก้มลงไปบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างเมามันส์

"อื้ออออ อ๊ะ! อุดอ๊ะ!" คอสโม่ร้องเสียงหลงเมื่อเฮลเด็นสอดมือหนาเข้าไปในกางเกงของเขาพร้อมทั้งลูบแก่นกายของคอสโม่เพื่อกระตุ้นอารมณ์ให้ประทุขึ้น

"หึ!" เฮลเด็นผละริมฝีปากออกมือหนาค่อยถอดกางเกงของคอสโม่ช้าๆอย่างชำนาญไม่นานนักกางเกงของคอสโม่ก็หลุดออก บรรดาคนใช้ที่อยู่ภายในคฤหาสน์เห็นการกระทำของทั้งสองจนหมดเปลือกทำให้เหล่าคนใช้ผู้หญิงกรี๊ดออกมาคอสโม่สดุ้งพยายามขัดขืนเพราะอายเเต่เฮลเด็นกลับทำกิจกรรมนั้นต่อไปอย่างไม่สนใจใคร

"คุณเฮลเด็น! หยุดนะ! อย่าทำแบบนี้!!!" คอสโม่ตวาดเฮลเด็นดังลั้น เฮลเด็นสบตาคอสโม่สักพักพร้อมเเสยะยิ้มออกมาเเต่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดการกระทำนั้นเลย

"พวกมึงไม่มีงานทำกันหรือไงห๊ะ!!!!! มายืนมองคนเอากันอยู่ได้!!!!ใสหัวไปทำงานซะ!!!!!" เฮลเด็นตวาดคนใช้ดังลั่น เหล่าคนใช้รีบวิ่งไปทำงานคอสโม่ทำตาถลึงใส่เฮลเด็นเเต่เฮลเด็นกลับไม่สนใจพร้อมทั้งชีกเสื้อของคอสโม่ออกทำให้ตอนนี้ร่างกายของคอสโม่เปลือยเปล่า เฮลเด็นใช้มือหนาลูบไล้ตามร่างกายบางของคอสโม่พร้อมทั้งบีบเค้นจนเกิดรอยเเดง น้ำตาเอ่อคลอออกมาเพราะความเจ็บ

"หยุดนะ..." คอสโม่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง เเต่เฮลเด็นกลับไม่ฟังพร้อมทั้งจับมือของคอสโม่ให้มาลูบเเก่นกายของตน เฮลเด็นครางออกมาเพราะความเสียวซ่านคอสโม่หันหน้าหนีด้วยความอาย

"หึ! มึงจะอายทำเหี้ยอะไร...ก็เคยเห็นเเล้วนี้ของกูหนะ" เฮลเด็นก้มลงไปกระซิบที่หูของคอสโม่ด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

" ค คุณมันหน้าด้าน" คอสโม่พูดออกมาด้วยเสียงตะกุกตะกัก เฮลเด็นรูดซิบกางเกงของตนออกเพราะแก่นกายของตนนั้นใหญ่โตเต็มที่เเล้ว เฮลเด็นจับให้คอสโม่นั่งลงเเละจับปากให้อ้าออกพร้อมทั้งยัดแก่นกายของตนใส่ลงในปากของคอสโม่

"อื้อออออออออ" คอสโม่ครางออกมาเมื่อเฮลเด็นใส่นิ้วลงไปในช่องทางสีสวยของคอสโม่

"มึงอย่ากัด ถ้ากัดมึงคงรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น" เฮลเด็นพูดออกมาน้ำเสียงเรียบ คอสโม่ค่อยๆขยับปากเข้าออกช้าๆ ทำให้แก่นกายของเฮลเด็นนั้นขยายใหญ่ขึ้นอีก ทำให้ปากของคอสโม่อมไม่หมด คอสโม่จึงเปลี่ยนมาเลียเเทนทำให้เฮลเด็นครางออกมาเพราะความเสียวซ่าน

"อ่าาาาาาส์ ดีมาก อืมมมมมมมแบบนั้นเหละดี อ่าาาาห์" เฮลเด็นครางออกมาพร้อมทั้งขยับนิ้วของตนให้เร็วขึ้นเเละสอดใส่นิ้วไปอีกนิ้วทำให้ในช่องทางสีสวยของคอสโม่จากที่มีหนึ่งนิ้วกลายเป็นตอนนี้มีสิงนิ้วเเล้ว

"อ๊ะ อื้ออออออ อ๊ะๆๆๆ" คอสโม่จากที่เลียแก่นกายของเฮลเด็นอยู่ก็ต้องยุดเนื่องจากเฮลเด็นสอดใส่นิ้วเข้ามาอีกนิ้วนึงทำให้คอสโม่เสียวซ่านเเละครางออกมาไม่เป็นภาษา

ในขณะที่คอสโม่ครางเพราะความเสียวอยู่นั้น เฮลเด็นได้ค่อยๆถอนนิ้วออกทีละนิ้วเเละจับสะโพกขอคอสโม่ให้หันมาหาเเก่นกายของตน เฮลเด็นค่อยๆจับเเก่นกายของตนเเละสอดใส่เข้าไปในช่องทางสีสวยช้าๆอย่างชำนาญ

"อ๊ะเจ็บ เจ็บ เอามันออกไป!!!" คอสโม่ร้องออกมาด้วยความเจ็บ เฮลเด็นพยายามดันเเก่นกายของตนเข้าไปในช่องทางสีสวยของคอสโม่ช้า

กึก สวบ!!!!!! เเต่เฮลเด็นทนความตัณหาของตนไม่ใหวจึงกระเเทกแก่นกายเข้าไปในช่องทางสีสวยจนสุด

"อ๊าาาาา ฮีะเจ็บ ฮึก เจ็บ" คอสโม่ร้องออกมาอย่างห้ามไม่ได้เพราะเจ็บทางช่องทางสีสวยแทบขาดใจ ความรู้สึกเจ็บปนเสียวทำให้น้ำตาของคอสโม่ใหลลงมาอาบเเก้ม เฮลเด็นไม่รอให้คอสโม่ปรับตัวกับเเก่นกายของตนพร้อมทั้งทอดแก่นกายออกมาจนสุดเเละกระเเทกกลับเข้าไปอีกครั้ง เฮลเด็นทำแบบนี้ไปเรื่อยๆจนตนเเละคอสโม่ปลดปล่อยออกมา

"แฮ่กๆๆ" คอสโม่หอบเพราะเหนื่อยทั้งสองมีเหงื่อใหลอยู่เต็มร่างกาย เฮลเด็นลุกเละเรียกคนใช้ของตนให้ไปเอาเสื้อผ้ามาให้เค้าเปลี่ยน

"หึ มึงจำใส่หัวมึงไว้ซะว่ายังไงมึงก็คือ"ของเล่น" ของกู " เฮลเด็นพูดจบก็หยิบเสื้อผ้าเเละไปอาบน้ำพร้อมทั้งทิ้งคอสโม่ไว้คนเดียวเเต่ไม่วายที่จะหันกลับมาสั่งคอสโม่ว่า

"อ้อเเล้วก็รีบลุกไปล้างเนื้อล้างตััวเเล้วมาทำความสะอาดกับทำกับข้าวให้กูด้วยหละ" เฮลเด็นพูดเสร็จก็เเสยะยิ้มเเละเดินหนีอย่างพอใจ

********************************************************************************************

จบไปเเล้วคร่าาาาาากับตอนที่สองงงงงง555+ไรท์พยายามเเต่งให้มันยาวววววววที่สุดเท่าที่จิทำได้เลยเข้ามาเเต่งเติมเนื้อเรื่องให้อีกนิดหน่อย ใกล้สอบเเย้วววววน้ำตาจิใหลT0T ไรท์อาจจะมาอัพช้าเเต่เดือนหน้าไรท์จะมาอัพให้บ่อยทีุ่ดเท่าที่ทำได้นะคะ ไรท์ขอสปอยตอนจบนิดนึงละกัน อะเเฮ่มในฉากตอนจบนั้น...........มีพีคค่ะ!!!!!

1เม้น=100กำลังใจ

เเต่ถ้าเม้นน้อยไปกำลังใจก็ไม่มี^ ^