ไม่ว่าจะเป็นตอนเค้าพลาดท่าโดนวิคตอเรียวางยา จับนั่งเก้าอี้ช็อตไฟฟ้า ถ้าตอนนั้นไม่ได้หมอนั่นช่วยไว้เค้าอาจจะตายไปแล้วก็ได้…
ที่บอกอิลย่าว่าดีใจที่เจอหน้านายอีกครั้ง…ตอนนั้นเค้ารู้สึกดีใจจริงๆนะที่หมอนั่นมาช่วยเค้า….
ครั้งที่2…ตอนที่เค้าสู้กับอเล็กซานเดอร์…ถ้าไม่ได้หมอนั่นช่วยไว้อีกครั้ง…เค้าคงจะโดนอัดซะน่วมแถมบีบคอตายไปแล้ว…
แน่นอน…หลังจากภารกิจครั้งนั้นพวกเราสามคน เกบี้ อิลย่าและเค้าก็ภารกิจด้วยกันอีกหลายครั้ง…แต่ส่วนใหญ่คู่หูของเค้าจะเป็นอิลย่ามากกว่า…
เพราะงั้นการช่วยชีวิตเค้าเป็นครั้งที่สามและสี่จึงตามมาติดๆ…ก็แหม…เค้าก็เดือดง่ายพอๆกับอิลย่านั่นละ…แค่เค้าเก็บอารมณ์เก่งกว่า…
ถึงจะไม่ชอบขี้หน้า…แล้วก็ยังชอบกัดพ่อดาวแดงนั่นอยู่เหมือนเดิม…แต่นโบเลียนก็ต้องยอมรับว่าอิลย่าเป็นคู่หู…และเพื่อนที่ดีมาก….
ดีมากจนเผลอรู้สึกดีๆด้วย….
เสือผู้หญิงแบบเค้าไม่ควรรู้สึกอะไรแบบนี้กับผู้ชายร่างหมีๆแบบนั้น…แต่มันก็อดไม่ได้…เค้าเริ่มรู้สึกชอบความรู้สึกที่เป็นฝ่ายโดนปกป้องหลังจากเป็นฝ่ายปกป้องคนอื่นมานานหลายปี…
ให้ตายสิ…ถ้าใครรู้ว่านโบเลียน โซโลมีความคิดสาวน้อยแบบนี้คงโดนล้อไปอีกหลายปีเลย
มือใหญ่ๆอุ่นๆว่างลงมาบนหัวเค้าแล้วยีเบาๆ…ดีหน่อยที่ตั้งแต่พวกเค้าเป็นคู่หูกันจริงๆจังๆแล้วพ่อดาวแดงนี่ล้มเลิกความคิดที่จะฆ่าเค้าไปแล้ว…ไม่งั้นมือนี่จากที่จะอยู่บนหัวเค้าอาจจะมาอยู่ที่คอเค้าแทน
คนตัวสูงกว่าย่อตัวลงมาหาเค้าที่นั่งอยู่ นัยส์ตาคู่นั้นจ้องมาที่เค้าจนรู้สึกหน้าร้อนผ่าว….ให้ตายสิ….อันตรายชะมัด…
“เหอะ หลงตัวเอง”นโบเลียนหันหน้าหนีแต่ก็โดนอิลย่าจับให้หันกลับมามอง พ่อดาวแดงจ้องลึกลงไปในดวงตาของเค้า ส่งสายตาที่เหมือนจะกลืนกินเค้าเข้าไปทั้งตัวมาให้จนรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัว ก่อนที่หมอนั่นจะหัวเราะออกมา
“ท่าทางฉันจะไม่ได้หลงตัวเองนะคาวบอย”
“โอ๊ย! เฮ้! ถ้าฉันเลือดขึ้นหน้ามาจะทำยังไงฮะ!!!”อิลย่าตะคอกใส่ตอนเค้าคว้ามือเจ้าตัวมากัดจนเป็นรอยฟัน ช่วยไม่ได้นิ ก็มาแกล้งเค้าก่อนเอง เค้าก็ขอแกล้งกลับบ้างสิ
“นายไม่ทำอะไรฉันหรอกดาวแดง”
เพราะรู้ดีละถึงกล้าแกล้ง อิลย่าไม่ทำอะไรเค้าหรอก อย่างมากถ้าเลือดขึ้นหน้าจริงๆก็คงไประบายกับอย่างอื่นที่ไม่ใช่เค้า
ดาวแดงบ่นออกมาเป็นภาษารัสเซียออกมาเบาๆก่อนจะยีหัวเค้าอีกรอบ ไอ้บ้านี่ ผมเสียทรงหมด อุส่าตื่นมาเซ็ทเชียวนะ
“ไปเตรียมตัวได้แล้ว ภารกิจคราวนี้ไม่หนักมาก ปืนกระบอกเดียวเอาอยู่”
ใช่….อิลย่า เคอร์ยาคินบอกเค้ามาอย่างนั้น….
แล้วไหงตอนนี้พวกเค้าโดนรุมแบบนี้ละวะ!!!!
“ไหนบอกง่ายๆปืนกระบอกเดียวเอาอยู่ไง!!”
“ก็ในรายงานแจ้งว่าวันนี้จะมีคนเฝ้าแค่สองคนนิ ไม่ใช่เยอะแบบนี้”
“ชิท…”นโบเลียนกัดปากเบาๆ สถานการณ์แบบนี้พวกเค้าเป็นฝ่ายเสียเปรียบชัดๆ แถมขืนฝ่าหนีออกไปตอนนี้ก็คงโดนพวกมันที่ล้อมไว้อยู่ยิงจนตัวพรุนแน่…
“ข้างบนนี่มีช่องแอร์ นายน่าจะพอมุดหนีออกไปได้”
“แล้วนายละ? ฉันไม่ทิ้งคู่หูหรอกนะ”
“ไม่ต้องห่วงน่า ฉันไม่ตายง่ายๆหรอก นายยังเป็นหนี้ชีวิตฉันอยู่ตั้งสี่ครั้ง อ่ะ ถ้ารวมครั้งนี้ด้วยก็ห้าแล้วนะ”
“ตอนนั้นฉันก็ช่วยนายขึ้นมาจากน้ำนะ!!”อิลย่าหัวเราะออกมาเบาๆ เวลานี้ยังมีหน้ามาหัวเราะได้อีกนะ จะรอดรึเปล่ายังไม่รู้เลย
“เดี๋ยวนายขึ้นช่องแอร์หนีออกไป ส่วนฉันจะล่อพวกมันไปทางอื่นแล้วจะปาระเบิดแสงใส่พวกมันแล้วไปหานายที่ปลายช่องแอร์ คงพอถ่วงเวลาให้นายกับฉันหนีได้ทัน โอเคนะคาวบอย?”
นโบเลียนพยักหน้า ตอนนี้ดื้อไปก็ไม่มีประโยชน์ พวกนั้นล้อมพวกเค้าเอาไว้อยู่ การทำตามที่พ่อดาวแดงนี่บอกคงจะดีกว่า…
อิลย่าวิ่งออกไปล่อเจ้าพวกนั้นเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เค้าปีนเข้าช่องแอร์ไป เสียงปืนจากข้างนอกดังเข้ามาถึงในนี้จนเค้าเริ่มรู้สึกกังวล…ถ้าหมอนั่นทำไม่ได้ละ…ถ้าอิลย่าโดนยิงละ….
นโบเลียนส่ายหัวไล่ความคิดของตัวเองออกไป ตามแผนเข้าไว้โซโล ยังไงเผลอๆตอนนายออกไปจากช่องแอร์นี่ เจ้าหมีรัสเซียนั่นกำลังจะยิ้มกวนประสาทใส่นายอยู่ว่าทำไมออกมาช้าจังมัวแต่หลับอยู่เหรอแน่ๆ
นโบเลียนคิดแล้วคลานในช่องแอร์ไปเรื่อยจนเจอปลายทางก่อนที่เค้าจะเปิดประตูช่องแอร์นั่นกระโดดลงมา
“เร็ว อย่ามัวเอ๋อ รีบหนีกันได้แล้ว”
“หมอนั่นส่งรหัสมาให้ฉันพานายหนีไปส่วนทางนี้หมอนี่จะจัดการเอง”
“เฮ้!!! โซโล นายจะวิ่งไปไหนน่ะ!!”
พวกนั้นเหลืออยู่ไม่มาก เค้าคงพอจะจัดการคนเดียวได้….
“หวังว่านโยเลียนคงไม่ดื้อ ยอมหนีไปกับเกบี้ดีๆแล้วกัน…”
อิลย่า เคอร์ยาคินบ่นพึมพำออกมาเบาๆ เค้าแอบส่งรหัสหาเกบี้ตั้งแต่เห็นพวกนั้นไม่ได้มีแค่สองคนแล้ว ถึงจะจำนวนมากยังไงเค้าก็จัดการได้อยู่แล้ว…ห่วงแต่เจ้าตัวแสบที่ชอบบ้าดีเดือดไม่แพ้เค้านี่ละจะไม่ระวังตัวจนเป็นอะไรไป
ใครจะยอมให้คนที่ชอบเป็นอะไรไปละ…
เสียงฝีเท้าที่วิ่งเข้ามาใกล้เรียกความสนใจให้เค้าได้ไม่น้อย พวกนั้นเหลืออยู่ประมาณห้าคน แต่เสียงฝีเท้าแบบนี้แสดงว่ามาคนเดียว
สายลับรัสเซียกระชับปืนในมือแน่น สายตามองไปยังทางที่เสียงฝีเท้าดังขึ้นมาก่อนที่ร่างของเจ้าของเสียงฝีเท้าจะปรากฏตัวขึ้นมา
“นโบเลียน?”
“คนที่เรียกฉันว่านโบเลียนมีแต่แม่ฉันนะดาวแดง”
“กลับมาทำไม!! ฉันให้เกบี้พาหนีไปแล้วไง”
“ใครจะทิ้งคู่หูไว้คนเดียวได้ละ…”
เจ้าตัวแสบพูดขึ้นมาพลางมองมาที่เค้า ให้ตายสิ…ก็ดีใจนะที่ห่วงเค้า…แต่เค้าห่วงนโบเลียนมากกว่าน่ะสิ
“อย่าเพิ่งพูด พวกนั้นเหลืออยู่อีกประมาณห้าคน….”
“ถ้าห้าคนเมื่อกี้ฉันก็จัดการไปห้าคนแล้วนะตอนวิ่งตามหานายน่ะ”
ดื้อวิ่งตามหาเค้าอีก….ถ้าพวกนั้นมีเยอะกว่านั้นแล้วโดนยิงขึ้นมาจะทำยังไง…
เค้าอยู่ช่วยชีวิตนโบเลียนไม่ได้ทุกครั้งหรอกนะ…
“ถ้าหมดแล้วเราก็รีบไปกันเถอะดาวแดง เผื่อพวกนั้นจะมีกำลังเสริมอีก ของก็ได้มาแล้วด้วย”
กลับจากภารกิจนี้ไปอิลย่า เคอร์ยาคินสาบานได้เลยว่าจะตีก้นนโบเลียนให้เข็ด ให้ตายเหอะ เลิกทำให้เค้าเป็นห่วงซักทีจะได้มั้ยวะ
นโบเลียนทำหน้าตาหงุดหงิดหน่อยๆตอนเค้าไม่ตอบอะไรก่อนจะดึงตัวเค้าให้ลุกขึ้นแล้วโน้มตัวมาดึงแก้มเค้าเบาๆ
“ยิ้มมมมมมม อย่าทำหน้าหงุดหงิดสิดาวแดง”
ยังจะมาทำตัวน่ารักอีก…ให้ตายสิ….
นโบเลียนหัวเราะหน่อยๆตอนเค้าหลุดยิ้มออกมา แต่แล้วเจ้าตัวแสบกลับทำหน้าตาแตกตื่นแล้วดึงตัวเค้าเข้ามาก่อนจะเบี่ยงตัวเองไปแทนที่ที่เค้าเคยยืนอยู่
เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับร่างของนโบเลียนที่ทรุดลงไป เค้าหันกระบอกปืนไปยิงหัวคนที่บังอาจยิงคู่หูของเค้า พอเห็นว่าฝ่ายนั้นแน่นิ่งแล้วเค้าก็รีบเข้าไปดูนโบเลียน มือของเค้ากดปากแผลที่โดนยิงของเจ้าตัวแต่เลือดก็ยังไหลออกมาจนเค้าเริ่มจะใจเสีย
“ด…ดาวแดง…ฉันช่วยชีวิตนายเป็นครั้งที่สองแล้วนะ”
“อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้สิ!! คิดอะไรอยู่ถึงเอาตัวมาบังกระสุนห๊ะ!!”
“ก็ตัวมันไปไหวกว่าปากนิ…อย่าโกรธสิ…แค่ก!!”
“ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะรู้มั้ย…”
“มือสั่นเชียว…กลัวฉันตายเหรอดาวแดง”
“ก็เอ่อสิ!!!! ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว!!!”
มือเค้าสั่นไปหมดแล้วแต่เจ้าตัวแสบนั่นก็ยังมีหน้าหัวเราะออกมาแถมยังแหย่ๆเค้าเล่นอีกว่าตัวเองดวงดีจะตายไม่ตายง่ายๆหรอก…ก็ที่ดวงดีรอดมาได้ทุกครั้งก็เพราะเค้าช่วยไม่ใช่รึไง
“ดาวแดง…ยังอยู่มั้ย…ทำไมมันมืดจัง….”
“อยู่…ยังอยู่…ห้ามหลับนะ…”
“ไม่ไหวอะดาวแดง….เริ่มง่วงแล้ว…”
ตาของคนในอ้อมแขนเริ่มปรือๆขึ้น อิลย่ายกมือไปตบหน้าเรียกสติไม่ให้อีกคนหลับ ตอนนี้ไม่ใช่แค่มือแล้วที่สั่น…ตอนนี้เค้าสั่นไปทั้งตัวแล้ว….กลัว…กลัวนโบเลียนจะเป็นอะไรไป….
หลังจากที่สายลับอเมริกาพูดประโยคนั้นออกมา ภาพทุกอย่างที่นโบเลียน โซโลเคยเห็นก็เริ่มกลายเป็นสีดำสนิทและดับวู่บไป…
สิ่งสุดท้ายที่เค้าเห็นคือใบหน้าดาวแดงของเค้าที่มีน้ำตาไหลออกมา…พร้อมพูดประโยคอะไรบางอย่างที่เค้าไม่ได้ยิน….
สิ่งแรกที่นโบเลียน โซโลรู้สึกตอนที่พยายามขยับตัวคือเจ็บท้อง….พอลืมตาขึ้นมาถึงเห็นว่ารอบๆตัวเค้ามีสายระโยงระยางเต็มไปหมดแถมที่ท้องมีผ้าพันแผลพันไว้ด้วย….
และที่มือก็มีมือของดาวแดงที่กำลังนอนฟุ้บกุมไว้อยู่….
พอเค้าเริ่มขยับตัวยุกยิกอิลย่าก็ตื่นขึ้นมาแถมยังคว้าตัวเค้าเข้ามากอดเอาไว้แน่นจนโบเลียนร้องโอ๊ยออกมาเพราะเจ็บแผลจนอิลย่าต้องรีบปล่อย
“ขอโทษ…แค่ดีใจที่นายไม่เป็นไร…ห้ามทำอะไรแบบนั้นอีกนะ”
“ห้ามฉันไม่ได้หรอก ฉันยังติดหนี้นายอีกตั้งสามครั้ง”
อิลย่าทำหน้าตาไม่สบอารมณ์ซักเท่าไร มือหนาๆคู่นั้นยังกุมมือของเค้าเอาไว้อยู่เหมือนกับกลัวว่าเค้าจะหายไปไหน
“ถ้านายเป็นอะไรไป….ฉันคงจะทนอยู่ต่อไปไม่ได้….”
“เวอร์ไปแล้วคู่หู หรือว่ารักฉันเข้าแล้วกัน”
“แต่ฉันว่าฉันได้ยินคนแถวนี้บอกว่าชอบฉันนะ”
เจ้าหมีรัสเซียหัวเราะออกมาเบาๆ ให้ตายสิ ไม่น่าเผลอพูดไปเลย ก็ตอนนี้นแอบคิดว่าตัวเองอาจจะไม่รอดแล้วเลยหลุดบอกไปนิ…ถ้ารู้ว่าจะรอดแบบนี้ก็ไม่บอกหรอก
“หัวเราะอยู่นั่นละ!!! ฉันเห็นนายร้องไห้นะตอนฉันจะสลบไป แถมพูดอะไรด้วย”
“แล้วอยากรู้มั้ยละว่าพูดอะไร…”อิลย่าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มๆจนเค้าใจสั่น ไอ้หมีบ้านี่….
“ฉันเองก็ชอบนาย…”
ใบหน้าของอิลย่าเลื่อนเข้ามาใกล้ก่อนจะขยับเข้ามามอบจุมพิตเบาๆที่ริมฝีปากของเค้า มือหนาคู่นั้นยังคงกุมอยู่ที่มือเค้า อิลย่ามอบจูบเบาๆให้เค้าซ้ำไปซ้ำมาพร้อมเพิ่มความหนักแน่นลงไปเรื่อยๆ
เค้าเคยจูบกับผู้หญิงที่จูบเก่งกว่านี้….แต่ไม่เคยจูบกับใครแล้วใจหวิวเท่านี้มาก่อน…
“ด…เดี๋ยว…จะมากเกินไปแล้ว”
นโบเลียนดันร่างสายลับรัสเซียออกไปตอนที่อีกคนเริ่มจะเกินเลยมาเลิกเสื้อคนไข้ของเค้าขึ้นแถมยังย้ายปากมาขบงับใบหูอีก เจ้าบ้านี่ชักจะเกินเลยเกินไปแล้ว
“ก็ได้…เห็นว่าเจ็บหรอกนะ…”
นโบเลียนถอนหายใจออกมาตอนที่อิลย่าละออกไปจากตัวเค้า แต่ประโยคที่ตามออกมาพร้อมจูบแน่นๆอีกครั้งนั้นทำเอาเค้าอดที่จะรู้สึกร้อนผ่าวไม่ได้