“จะบ้าหรอไม่มีทาง อื้อออ” วายุบดเบียดริมฝีปากอย่างเอาแต่ใจไม่พอยังขบกัดไปตามซอกคอขาวจนเป็นรอยฟัน
“ อ๊าห์ กัดทำไมเจ็บ อื้ม”มือเรียวพยายามดันแผงอกแกร่ง
“ไม่ทันแล้วหละ อยู่เฉยจะได้ไม่เจ็บตัว” มือหนารวบมือทั้งสองข้างของร่างบางอุ้มร่างบางมาคร่อมตักแล้วยกมือคล้องคอตนเอง
มือหนาเริ่มไม่อยู่นิ่งลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเนียนมืออีกข้างปลดตะขอบราเซียโยนทิ้งอย่างไร้เยื่อใย จากนั้นเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้า
ออกจนร่างกายทั้งคู่เปลือยปล่าว
“เอามือออกไปจะปิดทำไม” สวยเหลือเกิน วายุปัดมือที่ปิดร่างกายที่ปิดเท่าไหร่ก็ไม่มิดยิ่งหน้าอกหน้าใจที่ชูชันเขายิ่งอดใจไม่ไหว
ร่างหนาจู่โจมริมฝีปากบางอย่างเอาแต่ใจ ละจากริมฝีปากได้ก็ขบเม้มสร้างรอยรักจนมาถึงหน้าอกที่เหมือนเชิญชวนให้เขาได้ลิ้ม
ลองไม่รอช้าปากหนาทั้งขบกัดเม็ดบัว ดูดดื่มอย่างกับทารกที่โหยหาน้ำนมจากมารดา มืออีกข้างขยี่เม็ดบัวจนแทบหลุดติดมือ
ร่างบางครางอื้ออึ่งอย่างเสียวซ่าน
“ อ๊ะ อ๊ะ เจ็บ” “เจ็บหรือเสียวกันหละทูลหัว” วายุหันมาสนใจกลีบกุหลาบสีสวยที่ชุ่มไปด้วยน้ำหวาน ริมฝีปากหนาค่อยๆ
กดจูบเนินเนื้อที่มีไรขนอย่างไม่คิดรังเกียจ ลิ้นร้อนตวัดเข้าออก ร่างบางที่นอนดิ้นพล่านด้วยแรงปรารถนาที่วายุสร้างขึ้น
“อ๊ะ มันสกปรก อื้อ อย่า” เอ้าช้างมาชุดก็หยุดไม่อยู่แล้วหละ ปากกับร่างกายนี่ช่างตรงกันข้าวสะเหลือเกินแม่คุณ ลิ้นร้อนเริ่มเร่ง
จังหวะการเข้าออก
“อ๊ะ อ๊ะ จะออกแล้วอ่า เร็วอีก อ๊ะ อ๊าห์” น้ำหวานมากมายพรั่งพรุออกมาวายุไม่รอช้าดื่มกินน้ำหวานอย่างไม่มีทีท่ารังเกียจ
“อ๊า หวานเหลือเกิน หวานไปทั้งตัว” วายุแยกขาขาวออกแทรกตัวกึ่งกลางความสาวจากนั้นรูดแก่นกายเตรียมความพร้อม
“โดนมาเยอะแล้วงั้นคงไม่ต้องปรนเปรอไปมากกว่านี้แล้วมั้ง” พูดจบก็กระแทกแก่นกายเข้าไปจนสุด กึ้ก เดี่ยวนะเธอยังบริสุทธิ์
หรอวะเนี่ย
“กรี๊สสสสสสสสสสส เจ็บ เอามันออกไปเดี่ยวนี้นะ เจ็บ ฮื้อๆๆ รินเจ็บ เอาออกเถอะนะรินขอร้อง” ร่างบางทั้งผลักทั้งดัน
ส่ายหน้าไปมาด้วยความเจ็บ วายุสงสารตกใจมากเขาพลั้งมือไปหน่อยไม่ทันระวังเขาน่าจะสั่งเกิดตั้งแต่ท่าทีเขินอายทำไงได้
นอกจากการปลอบ
“โอ๋ๆ อย่างร้องนะเดี่ยวก็หายเจ็บแล้ว อย่าเกร็งนะคนดีพี่ก็เจ็บเหมือนกัน” เมื่อร่างกายเริ่มชินร่างหนาค่อยๆขยับจากตอนแรกที่
ตั้งใจจะยั้งมือไม่ได้เป็นไปตามนั้นเลยสักนิด มือใหญ่จับขาทั้งสองข้างให้เเยกออกมากกว่าเดิม ก่อนจะเริ่มสวนสะโพกเข้าไปเน้น
กว่าเดิม จนร่างบางร้องห้าม
“ อ๊ะ อ๊ะ เบา เจ็บ”
“ซี๊ด แน่นชิบ” ร่างหนาขยับสะโพกเข้าออกรัวๆจนร่างบางเกร็งสะท้านไปหมด ช่องทางรักตอบสนองได้อย่างดีทั้งบีบรัดทั้ง
กระตุกเกร็งจนร่างหนาเเทบทนไม่ไหว
“ อ๊ะ จะเสร็จอีกแล้วอะ”
“อย่าข้างในนะอย่า อ๊ะ ” ทั้งคู่ใกล้จะปลดปล่อยเต็มที ร่างบางไม่วายร้องห้ามร่างหนากระแทกสะโพกสอบรัวๆจนร่างบางตัว
สั่นคลอน ร่างหนากระแทกเข้าออกสองสามครั้งก่อนจะปลดปล่อยน้ำรัก
“อาห์/ อาห์”
“โทษทีเอาออกไม่ทัน” ตั้งใจต่างหากใครจะยอมให้เมียไปมีคนอื่นไม่มีทาง
“พอใจยัง ถ้าพอก็ปล่อยจะกลับ”
“ได้แล้วทิ้งนี่หว่าเขาเสียใจนะ ว่าเเต่ขออีกรอบไม่ได้หรอเมีย”
“หุบปากแล้วเอาไอ้นั้นของนายออกไปสักที”
(ต่อ)
“เห้อะมีเมียทั้งทีเมียก็ใจร้าย” ฉันหันมองตาขวาง มงเมียอะไรเห้อะ
“ใครเมียนาย มันก็แค่ พลั้งเผลอ อย่ามาผูกมัด ไม่ชอบ” พูดอะไรออกไปวะเธอมันผู้หญิงใจง่ายแต่ก็ไม่ได้เรียกร้องให้เขารับผิด
ชอบสักหน่อยมันก็แค่ความใคร่เท่านั้นแหละ
“อยากทบทวนอีกสักรอบไหมเผื่อจะรู้ว่าใช่หรือไม่ใช่” ผมพูดรอดไรฟัน ยัยนี่พูดมาได้ไง นี่ขนาดไอ้นัน้ยังเชื่อมกันอยู่
มันยังอยู่ในตัวเธอนะ เธอพูดมาได้ไงวะผมนี่อยากจะทวนความจำเธอสักครั้งสองเผื่อเธอจะได้จะได้ว่ามีผมเป็นผัวทั้งคนนะเว้ย
“ไม่ต้อง! แล้วเอาไอ้นั้นออกไปสักทีจะกลับบ้าน แล้วก็เลิกยุ่งกับฉันด้วยเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน” ฉันพูดแล้วพยายามดันตัวออก
แต่อีกคนที่ทาบทับอยู่มันไม่ให้คามร่วมมือเลยสักนิดแถมมือนี่ยั่งเลื้อยไปทั่วอีกนะ
“แล้วเมื่อกี้คืออะไร อย่าบอกนะว่าให้ฟรี หึ” ผมตอบกลับด้วยความโมโหยังไงผมก็ยังได้เปรียบเธออยู่ดีตอนนี้เธอก็อยู่ใต้ร่างผม
เธอจะบอกว่าให้ผมฟรีๆๆหนะหรอ บ้าไปแล้ว แล้วกับคนอื่นหละวะ ผมรู้นะว่าเธอพูดจริงทำจริง
“ถือสะว่าให้หมามันกินแล้วกันฉันไม่ถือ หึ” ฉันไม่พูดปล่าวดิ้นไปดิ้นมาทั้งผลักทั้งดันเขก็ไม่ยอมออกไปจากตัวฉันสักที
“งั้นถือสะว่าให้หมามันแ_กอีกสักรอบจะเป็นไรไป”พูดจบผมก้บรรเลงเพลงรักอีกรอบ
“อย่านะเว้ย อ๊ะ” นายนั้นเริ่มขยับอีกแล้วอาการแปลกๆแบบนี้อีกแล้ว ฉันว่าจะไม่ร้องแล้วนะ มันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ หมดกันสิ่ง
ที่ฉันรักสิ่งที่หวงแหน มันจบไปแล้วตอนนี้ฉันไม่เหลืออะไรอีกแล้ว หึ ทำได้เพียงปล่อยให้น้ำตาไหลอย่างห้ามไม่ได้
“ร้องทำไมเมื่อกี้ยังปากดีอยู่เลยหนิ ทำไมไม่ทำให้ได้ตลอดหละ หึ” แม่งเอ่ยกียจฉิบน้ำตาผู้หญิง ผมไม่ได้ตั้งใจนะเว้ยเธอทำให้ผม
โมโหเองหนิช่วยไม่ได้ ผมพยายามพูดกับเธอดีๆแล้วนะ เธอเอาแต่เงียบ!
“ฮึ้ก ฮึ้ก” มีเพียงเสียงสะอื้นที่ดังมาเป็นระยะ
“เปลี่ยนจากสะอื้นมาครางดีกว่าไหมมันกว่ากันเยอะ” ผมพยายามยั่วโมโหร่างบาง ด่าผมเหมือนเคยก็ได้ แต่อย่าร้องไห้แล้วเงียบ
แบบนี้ดิวะ ทำอะไรไม่ถูกแล้วนะเว้ย ทั้ง ย้ำทั้งเน้น ก็ไร้ซึ้งเสียงตอบกลับ
“ ฮึ๊ก อ๊ะ อ๊ะ” ทั้งคู่ใกล้จะแตะฝังฝันเต็มที วายุสอยสะโพกสอบรัวๆๆๆๆ
“ อ๊าห์” เขานำพาร่างบางมาถึงฝั่ง แต่เขายังไม่พอจากยกสอง กลายเป็นสามสี่ห้า จนร่างบางสลบคาอกแกร่ง
“อะ อ๊ะ ใกล้ แล้ว อาห์ อ้าวสลบเลยหรอวะ กูรุนแรงไปปล่าววะ” เมื่อปลดปล่อยแล้วเขาพึ่งสังเกตุว่าร่างบางสลบไปแล้วด้วยความ
เอาแต่ใจของเขา ตื่นขึ้นมาคงไม่พ้นโดนวีนแน่ๆแต่ช่างเถอะตอนนี้ก็ทำได้แค่พาร่างบางไปล้างตัว ผมค่อยอุ้มเธอร่างกายที่เปลือย
ปล่าวเธอช่างงดงามเหลือเกิน ตอนนี้ผิวสีขาวอมชมพูมีแต่รอยรักที่ผมสร้างเต็มไปหมด กลีบกุหลาบที่บวมเป่งมีเลือดซึมออกมา
น้ำรักสีขาวปนเลืดไหลตามขา ผมคงรุนแรงไปจริงๆผมพยายามยั้งมือแล้วจริงๆนะ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้หน้าอกใหญ่เกินตัวเสียดสี
อกผมไปมา จนตอนนี้น้องชายผมเริ่มตื่นขึ้นมาอีกรอบแล้วสิ มึงจะหื่นไปถึงไหนวะ ผมเปิดฝักบัวจัดการถูสบู่ให้ทั้งเธอละผม
ต้องรีบทำรีบสร็จไม่งั้นมันจะไม่หยุดแค่อาบน้ำแน่ๆ มึงจะหื่นไปถึงไหน
“ฉันขอโทษ ฉันว่าฉันเสพติดเธอแล้วหละ อย่าหวังว่าจะไปจากฉัน” มันคือเสียงที่ไม่ได้ยิน! เธอไม่มีทางได้ยิน
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
มาอัพให้เเล้วนะคะ ขอโทษที่หายไปหลายวัน พอดีไรท์มีสอบเก็บคะเเนนนิดหน่อย
ถึงจะเป็นเรื่องที่สองเเต่ Nc ไรท์ก็เเต่งไม่เก่งอยู่ดี 5555555
ฝากติดตามเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ ผิดพลาดยังไงมีคำผิดยังไงบอกได้นร้าเดี่ยวไรท์เเก้ไข
ให้คะเเนนเค้าเยอะๆนร้ารีดเดอร์ที่น่ารักทุกคน
ปล.เค้ามาต่อให้เเล้วนร้า จะพยายามเเต่งให้ยามกว่านี้นะคะ มีอะไรติชมได้นร้าไรท์จะได้นำไปปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้นคะ