Page 223 - Definition_landuse
` 199
`
272) ภาพที่ 272 ฟารมจระเข
หมายถึง พื้นที่ที่มีระบบการเกษตรที่มีการเพาะปลูกพืชหรือการเลี้ยงสัตวตาง ๆ หลายชนิดอยูในพื้นที่เดียวกัน ภายใตการเกื้กูล ประโยชนตอกันและกันอยางมีประสิทธิภาพสูงสุด โดยอาศัยหลักการอยูรวมกันระหวางพืช สัตว และสิ่งแวดลอม 2.5.3 F พื้นที่ปาไม (Forest land) บริเวณที่มีตนไม (Tree) หลายชนิด ขนาดตางๆ ขึ้นอยูอยาง หนาแนนและกวางใหญพอที่จะมีอิทธิพลตอสิ่งแวดลอมในบริเวณนั้น เชน ความเปลี่ยนแปลงของลมฟาอากาศ ความอุดมสมบูรณของดินและน้ํา มีสัตวปาและสิ่งมีชีวิตอื่นซึ่งมีความสัมพันธซึ่งกันและกัน มีตนไมสูงตั้งแต 3 เมตรขึ้นไป มีเรือนยอดปกคลุม รอยละ 30 ขึ้นไป (องคการบริหารจัดการกาซเรือนกระจก (องคการมหาชน),
(ปาดิบชิ้น ปาดิบแลง ปาดิบเขา ปาสนเขา) ปาผลัดใบ (ปาเบญจพรรณและปาเต็งรัง) ปาชายเลน ปาพรุ ปา ปลูก วนเกษตร และปาชายหาด โดยมีพื้นที่อยางนอย 10 ไร แตทั้งนี้ไมไดนับเอาปาละเมาะ หรือตนไมสองขาง ทางคมนาคม หรือที่ยืนตนอยูตามหัวไรปลายนา หรือที่ขึ้นอยูในสวนสาธารณะ ปาบุงปาทาม (M2) ปาใน สถานที่ราชการ และสถาบันตางๆ (U3) เชน วัดปา และในที่นี้ไมรวมพื้นที่เกษตรกรรมที่ปลูกพืชที่เปนไมยืนตน เศรษฐกิจ อายุตั้งแตปลูกจนถึงเก็บเกี่ยวมากกวา 4 ป ที่มีผลผลิตหลักของการปลูกคือเนื้อไม เชน สวนยูคา ลิปตัส สวนสัก สวนสนประดิพัทธ เปนตน