ม งกรหยก อ วนง วนอ งเล ยกตายย งไง

สดุ ทา้ ยทว่ั ทงั้ ตวั ของเธอกเ็ ต็มไปดว้ ยรอยฟกชาํ้ ปิดดว้ ยคอนซลี เลอรย์ งั ไงก็ปิดไมม่ ดิ “คณุ เซย่ี ง ถา้ เป็ นแบบนต้ี อ่ ไปตอ้ งถงึ ชวี ติ คนแน่เลยครบั ” ผชู ้ ว่ ยผกู ้ ํากบั เหงอ่ื ออกไปทว่ั ตวั สดุ ทา้ ยเพราะการถา่ ยทําเดนิ ชา้ เกนิ ไป จนหวั หนา้ ผกู ้ ํากบั แทบคล่งั แลว้ เซย่ี งหวนั่ ฉงิ ถงึ ไดห้ ยดุ ทรมานเธอในทสี่ ดุ ซสู อื เยวเ่ ปลยี่ นเสอ้ื ผา้ เสร็จเรยี บรอ้ ยโดยไมแ่ สดงสหี นา้ ใดๆ เดนิ ออกมาจากสตดู โิ อ ทนั ทที เ่ี ดนิ ออกจากประตู กเ็ หลอื บไปเหน็ เฉงิ เซวยี นยนื อยทู่ ป่ี ระตู สตดู โิ อ เขาสวมแวน่ กนั แดดกบั หมวกแกป๊ ปกปิดอยา่ งแน่นหนา เขาคงจะมารับเซยี่ งหวนั่ ฉงิ แหละมงั้ ? เธอเดนิ ผา่ นเขาไป กา้ วเทา้ ยาวเดนิ ตรงไปทางป้ายรถเมล์ “สอื เยว”่ เฉงิ เซวยี นรอ้ งเรยี กเธอเบาๆ

ซสู อื เยวเ่ ดนิ ตอ่ ไปขา้ งหนา้ ไมห่ ยดุ ฝี เทา้ เฉงิ เซวยี นกา้ วสองสามกา้ วไลต่ ามไป กอ่ นจะควา้ แขนของเธอไว ้ “สอื เยว่ ทําไมเธอถงึ หลบหนา้ ฉัน?” ซสู อื เยวส่ ะบดั เขาออก ไมแ่ มแ้ ตจ่ ะหนั กลบั ไปมอง “ของทมี่ องไม่ เห็น ทําไมฉันตอ้ งหลบ” “สอื เยว!่ ” เฉงิ เซวยี นกดั ฟัน กอ่ นจะดงึ ไหลซ่ สู อื เยวใ่ หห้ นั กลับมา “ระหวา่ งเรา มคี วามรสู ้ กึ ดตี อ่ กนั มาตงั้ นานหลายปี เธอตอ้ งเป็ นแบบนจี้ รงิ ๆ เหรอ?” “ฉันกบั หวนั่ ฉงิ รักกนั อยา่ งจรงิ ใจ เธอชว่ ยใหพ้ วกเราสมหวงั ไมไ่ ด ้ เหรอ?” มอื ของซสู อื เยวท่ วี่ างอยขู่ า้ งกายกําหมดั เขา้ หากนั แน่น ชว่ ยใหส้ มหวงั ? ทําไมเขาถงึ ไมร่ จู ้ กั อายทพ่ี ดู คําๆ นอ้ี อกมาตอ่ หนา้ เธอแบบน้ี ? “ตอ่ ใหฉ้ ันไมช่ ว่ ยใหส้ มหวงั แลว้ มนั หา้ มนายไดเ้ หรอ?”

ซสู อื เยวห่ วั เราะเยย้ หยนั “นายคอื วา่ ทนี่ ักแสดงนําชายดเี ดน่ ใน อนาคตทก่ี ําลังจะเก็บเกยี่ วแบบดบั เบลิ ทงั้ ความรกั และการงานอาชพี เชยี วนะ” “อยา่ มายงุ่ กบั สแตนอนิ อยา่ งฉันเลย มันลดคา่ ตวั เกนิ ไป” พดู จบเธอกย็ กเทา้ เดนิ ออกไป เฉงิ เซวยี นรงั้ เธอเอาไวอ้ กี ครัง้ “สอื เยว่ เธอจะเป็ นแบบนจ้ี รงิ ๆ เหรอ?” “เซวยี น ฉันบอกแลว้ วา่ สอื เยวไ่ มม่ ที างสนใจความรสู ้ กึ ของพวกเรา หรอก” เซย่ี งหวนั่ ฉงิ ทไี่ มร่ วู ้ า่ ยนื อยดู่ า้ นหลังของทงั้ สองคนตงั้ แตเ่ มอ่ื ไหร่ ถอนหายใจออกมา เซย่ี งหวน่ั ฉงิ เปลย่ี นจากทา่ ทางหยง่ิ ผยองกําเรบิ เสบิ สานตอนทอี่ ยู่ ในกองละครกอ่ นหนา้ นี้ ใชท้ า่ ทนี ุ่มนวลออ่ นแอเดนิ ชา้ ๆ ไปตรงหนา้ เฉงิ เซวยี น กอ่ นจะเอนตวั ซบออ้ มแขนของเขา หลอ่ นมองซสู อื เยวด่ ว้ ยความสมเพชเวทนา “สอื เยว่ ฉันคดิ ไมถ่ งึ จรงิ ๆ วา่ เหตกุ ารณน์ ม้ี ันจะสง่ ผลกระทบกบั เธอหนักมากขนาดนี้ เธอ เลยตอ้ งแตง่ งานกบั คนทท่ี งั้ แกท่ งั้ น่าเกลยี ด ทรมานคหู่ มัน้ จนตาย ไปถงึ สองคนอยา่ งทา่ นชายฉนิ ”

ซสู อื เยวห่ วั เราะเยย้ หยนั ทา้ ยทส่ี ดุ เซย่ี งหวน่ั ฉงิ กเ็ ป็ นคนทเ่ี ธอสอน มา การแสดงยอดเยยี่ ม! “สอื เยว”่ เฉงิ เซวยี นแสดงสหี นา้ เขม้ งวดอยา่ งหวงั จะชว่ ยเหลอื ใหไ้ ดด้ บิ ไดด้ ี “หลังจากนอ้ี กี หนง่ึ เดอื นก็จะเป็ นงานประกาศรางวลั รางวลั ววั ทองใน ปีนแ้ี ลว้ ถา้ ไมผ่ ดิ คาด ฉันกบั หวนั่ ฉงิ จะไดเ้ ป็ นนักแสดงนําชายและ นักแสดงนําหญงิ ดเี ดน่ ” “ถงึ ตอนนัน้ คา่ ตวั ของพวกเราก็จะเพม่ิ ขนึ้ เป็ นเทา่ ตวั ถา้ หากเธอจับ มอื สนั ตกิ บั พวกเรา คอยแนะนําการแสดงใหก้ บั พวกเราตอ่ ไป ฉัน สามารถพจิ ารณากอบกชู ้ วี ติ เธอออกมาจากขา้ งกายผชู ้ ายน่ารงั เกยี จ คนนัน้ ไดน้ ะ” กอบกชู ้ วี ติ ? ซสู อื เยวห่ วั เราะ “ตอนนฉี้ ันมสี ามหี ลอ่ เหลา่ ลกู ชายเชอ่ื ฟัง ครอบครัวมคี วามสขุ จําเป็ นตอ้ งใหน้ ายมาชว่ ยกอบกชู ้ พี ?” เฉงิ เซวยี นขมวดคว้ิ “เธออยา่ โกหกตวั เองอกี เลย ใครๆ กร็ วู ้ า่ ทา่ น ชายฉนิ เสยี โฉมไปตงั้ แตเ่ มอื่ หา้ ปีกอ่ น มนั เป็ นแคค่ นอปั ลักษณ์น่า เกลยี ด”

เซย่ี งหวน่ั ฉงิ ถอนหายใจ “ขอแคเ่ ธอชว่ ยเหลอื พวกเราตอ่ ไป ตอ่ ให ้ เธอจะถกู ทา่ นชายฉนิ เลน่ จนตายจรงิ ๆ พวกเราก็จะไปชว่ ยเกบ็ ศพ เธอใหไ้ ดน้ ะ” ทงั้ สองคนอกี คนเสนออกี คนเสรมิ ทา่ ทางแสรง้ ทําเป็ นตหี นา้ เซอ่ แบบนัน้ ทําใหซ้ สู อื เยวอ่ ยากจะอาเจยี นออกมา พดู ไปพดู มาแลว้ สดุ ทา้ ยกเ็ สยี ดายผใู ้ ชแ้ รงงานฟรอี ยา่ งเธอนเ่ี อง เธอหวั เราะเยาะออกมา “ใครบอกวา่ สามฉี ันขเี้ หร่? เขากแ็ คถ่ อ่ มตวั เทา่ นัน้ เอง” “ไมร่ วู ้ า่ ใครกนั ทอ่ี จิ ฉารปู ลักษณท์ ง่ี ดงามนัน้ ของเขาถงึ ไดส้ รา้ งขา่ ว ลอื แบบนัน้ ออกมา แลว้ พวกเธอทกุ คนกเ็ ชอ่ื ?” “แถมยังพดู อยไู่ ดว้ า่ สามฉี ันอปั ลักษณ์?” ขณะทพ่ี ดู เธอกม็ องพจิ ารณาใบหนา้ ของเฉงิ เซวยี นไปดว้ ย กอ่ น รอ่ งรอยความดถู กู จะประกายขนึ้ มาในสายตา “นายน่ะ แคถ่ อื รองเทา้ ใหส้ ามฉี ันยังไมค่ คู่ วรเลย!” “เธอ——!” คําพดู ของเฉงิ เซวยี นเพงิ่ จะหลน่ ออกไปคําเดยี วกถ็ กู ซสู อื เยวข่ ดั ขนึ้ เสยี กอ่ น

“สามขี องฉันทงั้ หลอ่ ทงั้ รวย แถมยังหลงฉันมาก ทมุ่ เทใหฉ้ ันสดุ จติ สดุ ใจ ไมเ่ หมอื นกบั ใครบางคน ทถ่ี กู คนอน่ื ลกั พาตวั ขน้ึ เตยี งนอนได ้ ตามอําเภอใจ” หญงิ สาวเลกิ ควิ้ อยา่ งมชี ยั “ฉันขอแนะนําใหน้ ายหบุ ปากซะ ไมอ่ ยา่ งนัน้ ถา้ สามฉี ันมาไดย้ นิ คําพดู ทนี่ ายพดู พวกนเี้ ขา้ ดว้ ยความ ลมุ่ หลงทเ่ี ขามตี อ่ ฉัน นายจะไดอ้ ยอู่ ยา่ งตายทงั้ เป็ น” เธอพดู จนหนา้ แดงใจเตน้ ไมเ่ ป็ นสํา่ ยังไงซะฉนิ โมห่ านกไ็ มม่ ที างได ้ ยนิ อยแู่ ลว้ หลังจากพดู จบ เธอกก็ า้ วเทา้ ยาวเดนิ ออกมาโดยไมส่ นใจสหี นา้ หลายอารมณ์ของพวกเขาสองคนเลย เซย่ี งหวนั่ ฉงิ มองตามแผน่ หลังของเธอ พลางกดั ฟันแน่น “เฉงิ เซ วยี นเลอื กฉันน่ะถกู แลว้ เธอไมใ่ ชแ่ คไ่ มค่ คู่ วรกบั เขา แตเ่ ธอยงั เป็ น โรคประสาทหลอนดว้ ย!” ซสู อื เยวช่ ะงกั ฝี เทา้ ไปชวั่ ขณะ สดุ ทา้ ย เธอก็เดนิ จากไปโดยไมห่ นั กลับไปมองอกี เลย เซย่ี งหวนั่ ฉงิ ซบในออ้ มแขนของเฉงิ เซวยี นอยา่ งเรยี กรอ้ งความเป็ น ธรรม “วนั นซี้ สู อื เยวม่ าเป็ นตวั แสดงแทนฉัน จงใจแสดงแย่ ทําเอา ความคบื หนา้ ของทงั้ กองละครตอ้ งถกู ถว่ งใหช้ า้ ตามไปดว้ ยเลย …..”

เฉงิ เซวยี นกอดหญงิ สาวอยา่ งปวดใจไวใ้ นออ้ มแขน “เด็กดี อยา่ ไปถอื สาอะไรเขาเธอเลยนะ” * บนถนนฝ่ังตรงขา้ มของทงั้ สองคน มรี ถเบนทล์ ยี ส์ ดุ หรจู อดอยหู่ นง่ึ คนั “คณุ ผชู ้ ายครบั คณุ ชายนอ้ ยทงั้ สองคนใหท้ า่ นมารับคณุ ผหู ้ ญงิ กลับ บา้ นดว้ ยไมใ่ ชเ่ หรอครับ?” ผชู ้ ว่ ยไป๋ ลั่วมองตามแผน่ หลังของซสู อื เยวไ่ ป “คณุ ผหู ้ ญงิ ไปแลว้ พวกเรา…” “ตามไป” ตําแหน่งเบาะนั่งดา้ นหลังรถ ชายหนุ่มแสนเย็นชายกมอื ขนึ้ พลกิ เปิด เอกสารไปอกี หนง่ึ หนา้ “มอี กี เรอ่ื ง ตรวจสอบสองคนนัน้ ทหี่ มนิ่ ประมาทฉันดว้ ย” ไป๋ ล่ัวพยักหนา้ “ทา่ นวางแผนจะ…”

ฉนิ โมห่ านหยบิ ปากกาขนึ้ มาอยา่ งสงา่ งาม เขยี นคําวจิ ารณแ์ สดง ความเหน็ เพม่ิ เตมิ ลงไปในเอกสาร “เมอ่ื กค้ี ณุ ผหู ้ ญงิ ก็บอกแลว้ ไมใ่ ช่ เหรอวา่ ทําใหพ้ วกเขาอยเู่ หมอื นตายทงั้ เป็ น” ตอนท่ี 11 เธอมสี ทิ ธอ์ิ ะไร เมอื่ ออกมาจากสตดู โิ อถา่ ยหนัง ซสู อื เยวเ่ ดนิ ไปตลาดสดละแวกนัน้ เธอไมล่ มื วา่ คนื นต้ี อ้ งทํามอ้ื คํา่ ให ้ ซงิ หยนุ เเละซงิ เฉนิ “คณุ ชาย เธอไปซอื้ กบั ขา้ วแลว้ ” เบนทล์ ยี ค์ นั สดี ําจอด ไป๋ ล่วั มองไปยงั ชายทน่ี ั่งอยเู่ บาะหลงั ” เราจะ รอตอ่ ไปหรอื วา่ … ” ฉนิ โมห่ านวางโทรศพั ทล์ ง กอ่ นจะลดกระจก มองตามแผน่ หลังของ หญงิ สาว จนถงึ ตอนนี้ เขารถู ้ งึ ความสมั พันธข์ องกบั สองคนนัน้ แลว้ เเฟนกบั เพอ่ื นรกั รวมหวั กบั ทําเรอ่ื งพวกนัน้ ลบั หลังเธอ แตก่ ย็ งั เชดิ หนา้ ชคู อตอ่ หนา้ เธอได ้

เขาคดิ วา่ จากคนื นัน้ ทา่ ทางของเธอทเี่ มาเหลา้ ดเู ศรา้ เกนิ จะ บรรยาย เรอื่ งทเ่ี กดิ ขน้ึ คงทําใหเ้ ธอรสู ้ กึ เจ็บปวดไมน่ อ้ ย แต…่ . เขามองหญงิ สาวทเี่ ดนิ สาวเทา้ อยา่ งเรงิ รา่ เธอฮมั เพลงเบาๆ และมงุ่ ไปยงั ตลาดสด ควิ้ เขม้ ของเขาขมวดขนึ้ เล็กนอ้ ย * หลังจากท่ี ซสู อื เยวซ่ อื้ วตั ถดุ บิ ทําอาหารทต่ี ลาดสดใหก้ บั ลกู ๆ ทงั้ สองแลว้ ก็เดนิ ผา่ นแผงขายปลาขา้ งทาง เธอนกึ ขน้ึ ไดว้ า่ กอ่ นหนา้ นเี้ ธอเคยถามพอ่ บา้ นวา่ ฉนิ โมห่ านชอบกนิ อะไรเป็ นพเิ ศษไหม พอ่ บา้ นบอกเธอวา่ เขาชอบกนิ ปลา จรงิ ๆ เเลว้ ซสู อื เยวไ่ มช่ อบทําเมนูปลา เพราะวา่ เฉงิ เซวยี นกลัวปลา กลวั ขนาดทวี่ า่ ทําออกมาเป็ นจานแลว้ ก็ยังไมก่ ลา้ แตะตอ้ งมนั เขา เป็ นมาตงั้ แตไ่ หนแตไ่ รแลว้ ซสู อื เยวเ่ ลยรสู ้ กึ ไมอ่ ยากยงุ่ เกย่ี วกบั สง่ิ มชี วี ติ ชนดิ นไี้ ปเลยปรยิ าย แตฉ่ นิ โมห่ านกลบั ชอบกนิ มนั

เธอเลอื กซอื้ ปลาตวั ทดี่ สู ดจากแผงขายปลาอยา่ งตงั้ ใจ จากนัน้ ให ้ รา้ นฆา่ เเลว้ ทําความสะอาดใหเ้ รยี บรอ้ ยจงึ เอากลับไป ซอื้ วตั ถดุ บิ เสร็จ หญงิ สาวก็หวิ้ ถงุ ทใี่ สข่ องเตม็ ๆ สองใบแลว้ ออก จากตลาด หลังจากออกมาจากตลาดแลว้ กถ็ กู ผชู ้ ว่ ยของเฉงิ เซวยี นลากตวั เขา้ ไปในตรอก ” เจอตวั สกั ทนี ะ ” เฉงิ เซวยี นยนื พงิ ประตรู ถ สายตาทม่ี องซสู อื เยวด่ เู ย็นชาเหลอื เกนิ “ใหผ้ มไปสง่ คณุ กลับบา้ นเถอะ “ ซสู อื เยวก่ วาดตามองรถดา้ นหลงั เขา กอ่ นจะยม้ิ นอ้ ย ๆ เเลว้ ตอบ กลบั วา่ ” ไมจ่ ําเป็ นแลว้ ละ่ ” ” ตอนนฉี้ ันกบั สามขี องฉันอยคู่ ฤหาสนข์ องเมอื งฝั่งตะวนั ตกน่ะ รถ กระจอก ๆ ของคณุ ฉันคงจะน่ังไมล่ ง ” ” คณุ ก็รอู ้ ยเู่ เลว้ วา่ ฉันแตง่ งานกบั ทา่ นชายฉนิ ก็ชดั เจนแลว้ วา่ ทรพั ยส์ นิ ทเ่ี ขามี ทงั้ ชวี ติ ของคณุ กไ็ มส่ ามารถหามนั มาได ้ ”

สหี นา้ ของเฉงิ เซวยี นเปลย่ี นไปจนแทบจะดไู มไ่ ด ้ เขาถลงึ ตาใส่ ซสู อื เยว่ ” เพราะแบบนส้ี นิ ะ เธอเลยยอมแตง่ งานกบั ทา่ นชายฉนิ เเค่ เพราะวา่ อยากจบั คนรวย ๆ น่ะเหรอ” ซสู อื เยวย่ มิ้ เเลว้ ตอบ ” ใช่ ” เธอมองไปที่ เฉงิ เซวยี น ในตาของเธอปราศจากเเววตาทคี่ ล่งั รักเเละหลงใหลเขาเหมอื นเมอื่ กอ่ น ตอนนชี้ ายตรงหนา้ ทํามหเ้ ธอรสู ้ กึ ขยะแขยง ” ฉันเกลยี ดทค่ี ณุ มันจน ยงั ไงละ่ เกลยี ดทคี่ ณุ ไมไ่ ดร้ วยเทา่ ทา่ นชายฉนิ ไดค้ ําตอบแบบนี้ แลว้ พอใจรยึ ัง ” “คณุ โกหก ” เฉงิ เซวยี นจอ้ งไปทห่ี นา้ ของซสู อื เยวค่ รหู่ นงึ่ กอ่ นจะยม้ิ ออกมา ” ผม รวู ้ า่ คณุ ไมใ่ ชค่ นประเภทนัน้ ” เขาถอนหายใจเฮอื กใหญ่ กอ่ นจะพดู อยา่ งจรงิ จงั วา่ ” สอื เยวค่ ณุ ยัง โมโหกบั เรอ่ื งทพี่ ง่ึ เกดิ ขน้ึ อยอู่ กี เหรอ ” ” เมอื่ กอี้ ารมณ์ทกุ คนไมค่ อ่ ยดี ถา้ ไปทําอะไรใหก้ ระทบเธอละก็ ผม ตอ้ งขอโทษคณุ ดว้ ยจรงิ ๆ ”

” เเตใ่ นเมอื่ คณุ ไมย่ อมใหผ้ มไปสง่ คณุ ถา้ งนั้ ผมขอพดู อะไรสกั หน่อย ไมย่ าวหรอก ” ชายหนุ่มถอนหายใจอกี ครัง้ ” เมอ่ื กหี้ วน่ั ฉงิ มารอ้ งไหเ้ สยี ใจกบั ผม เธอจา่ ยเงนิ ใหค้ ณุ ถงึ สามเทา่ เพอ่ื ใหค้ ณุ มาเป็ นสต๊นั ทเ์ เมนของเธอ เเตค่ ณุ ก็ยงั ทําผดิ พลาดหลายตอ่ หลายครงั้ จนหวั หนา้ ผกู ้ ํากบั มี ปัญหากบั เธอ ” ซสู อื เยวย่ ม้ิ อยา่ งเย็นชา ทําไมหวั หนา้ ผกู ้ ํากบั ถงึ ตอ้ งมปี ัญหากบั หวนั่ ฉงิ ละ่ มันไมใ่ ชเ่ พราะหลอ่ นเป็ นคนตะบตี้ ะบนั สง่ั ใหเ้ ธอตอ้ งถา่ ยฉากตบซา้ํ ๆ หรอกเหรอ กลบั กลายเป็ นวา่ เธอเป็ นคนผดิ เสยี อยา่ งนัน้ ! ” ผมหวงั วา่ คณุ จะตงั้ ใจทํางานมากกวา่ นี้ เเยกเรอื่ งงานกบั เรอื่ ง สว่ นตวั ดว้ ยละ่ ” เฉงิ เซวยี นเมม้ ปากเเน่น ” ผมรวู ้ า่ คณุ ไมม่ ที างรับเรอ่ื งทผี่ มกบั หวน่ั ฉงิ นัน้ คบกนั ” ” แตพ่ วกเรารักกนั ดว้ ยใจจรงิ ”

” ถา้ คณุ จะกลา่ วโทษละ่ ก็ ใหม้ นั เป็ นผมทผี่ ดิ เถอะ ” ” เป็ นเพราะผมเองทป่ี ิดบงั มนั ผมทนไมไ่ ดท้ เี่ หน็ คนทต่ี วั เองรกั ไปมี ลกู ใหค้ นอน่ื ผมก็เลยไปมอี ะไรกบั หวนั่ ฉงิ ตอนทค่ี ณุ คลอดลกู เมอื่ หา้ ปีกอ่ น ” ซสู อื เยวผ่ งะไปชว่ั ขณะ วนั นัน้ เมอื่ หา้ ปีกอ่ น เธอประสบอบุ ตั เิ หตรุ ถชน เธอยอื้ ชวี ติ ของตวั เอง เตม็ ๆ หนงึ่ วนั หนงึ่ คนื สดุ ทา้ ยก็เสยี ลกู ทก่ี ําลงั จะคลอดไป หมอบอกวา่ เธอโชคดมี าก ถา้ รา่ งกายออ่ นแอกวา่ นอ้ี กี นดิ เดยี ว เธอ คงตายอยใู่ นหอ้ งผา่ ตดั ไปแลว้ แตต่ อนนเ้ี ฉงิ เซวยี นกําลงั บอกเธอวา่ ขณะทเี่ ธอทําเพอ่ื เขา ขณะที่ เธอเกอื บจะตายในหอ้ งผา่ ตดั เขากลับไปมอี ะไรกบั หวนั่ ฉงิ เธอยมิ้ อยา่ งเยอื กเย็น พดู ดว้ ยนํ้าเสยี งเศรา้ ใจวา่ ” คณุ กบั เซย่ี งหวน่ั ฉงิ คงจะมอี ะไรกนั มากอ่ นหา้ ปีทเี่ เลว้ อกี สนิ ะ ” ” คณุ อยา่ พดู จาน่ารังเกยี จไปหน่อยเลย ” เฉงิ เซวยี นยน่ ควิ้ ” ผมจะทําหรอื ไมไ่ ดท้ ํา มันก็ชดั เจนอยเู่ เลว้ วา่ คณุ หกั หลังผม ”

” ไมม่ ผี ชู ้ ายคนไหนหรอกทจ่ี ะรบั ไดว้ า่ เเฟนของตวั เอง … ” “เพ๊ยี ะ! ” ฝ่ ามอื ของซสู อื เยวส่ ะบดั ออกไป ฝ่ ามอื นเี้ ธอหวดลงไปอยา่ งสดุ เเรง จนทําใหเ้ ฉงิ เซวยี นถงึ กบั ตอ้ ง ถอยหลงั ไปหนงึ่ กา้ ว “หา้ ปีกอ่ นฉันทํางานหาเงนิ เพอื่ ใหค้ ณุ เอาไปลบลา้ งชอื่ เสยี ง เเย่ ๆ น่ัน เเตค่ ณุ ไมเ่ คยบอกฉัน คณุ ทงิ้ ฉัน เเลว้ ไปอยกู่ บั เซยี่ งหวนั่ ฉงิ ” เธอกดั ปากอยา่ งเเรง ” เอาเงนิ ของฉันไปทําใหต้ วั ดขู าวสะอาด ดม่ื ดํา่ กบั ความรงุ่ โรจนท์ ฉ่ี ันนําพามนั มาใหค้ ณุ คณุ ทง้ิ ฉันเหรอ เฉงิ เซ วยี น คณุ มสี ทิ ธอิ์ ะไร! ” สหี นา้ ของเฉงิ เซวยี นดกู ํากวมสบั สน สายตาดเู ย็นชา ” คณุ ไปมลี กู กบั คนอน่ื ทําผดิ ยังไมร่ จู ้ กั ละอายเเกใ่ จทจี่ ะคบกบั ผมตอ่ ผมใชเ้ งนิ ของคณุ บา้ งจะเป็ นอะไรไป ” หวั ใจของ ซสู อื เยวเ่ หมอื นตกลงไปยงั กน้ บงึ้ ของในโพรงน้ําเเข็ง

ความรสู ้ กึ ของเธอตลอดหา้ ปี ทเ่ี ธอทมุ่ เทไปมันไมท่ ําใหเ้ ธอเสยี ใจ อกี เเลว้ สดุ ทา้ ยกเ็ ป็ นเธอทเี่ ลยี้ งจง้ิ จอกตาขาว เจา้ เลห่ ์ ไมร่ จู ้ กั ถงึ บญุ คณุ ! ทนั ใดนัน้ เธอก็นกึ ขน้ึ ไดว้ า่ ตวั เองพง่ึ ซอ้ื ปลามา เฉงิ เซวยี น กลัวปลาทสี่ ดุ ซสู อื เยวก่ ดั ฟันเเน่น กอ่ นจะเอาปลาทชี่ มุ่ ไปดว้ ยเลอื ดสาดลงไปบน ตวั ของเฉงิ เซวยี น ปลาตวั นัน้ พงุ่ ไปตกกลางหนา้ อกของเฉงิ เซวยี นแบบพอดบิ พอดี ” ถอื วา่ ใหแ้ ลว้ กนั นะ ไมต่ อ้ งขอบคณุ ! ” ชายหนุ่มตะโกนเรยี กชอ่ื ออกมาเสยี งแหลม ” ซสู อื เยว่ ” ” เธอบา้ ไปเเลว้ เหรอ ” ” ผชู ้ ว่ ย! คณุ เอาปลานอ่ี อกไปที ” หญงิ สาวใชม้ อื หวิ้ ของทซี่ อื้ มา กอ่ นสาวเทา้ ออกจากตรอก ขนึ้ รถ แท็กซเี่ เลว้ จากไป ” ซสู อื เยว่ ผมจะไมม่ วี นั ใหอ้ ภยั คณุ เเน่! ” จากนัน้ เสยี งของชายหนุ่มกด็ งั หา่ งออกไปเรอื่ ย ๆ

ซสู อื เยวน่ ่ังพงิ เบาะหลงั บนรถเเท็กซ่ี เธอใชม้ อื กมุ ดวงตาของตวั เอง เอาไว ้ แตน่ ํ้าตาของเธอกย็ งั ไหลออกมาตามรอ่ งนวิ้ ของเธอแบบไมข่ าดสาย บนโลกนค้ี งไมม่ ใี ครโงไ่ ปกวา่ เธออกี แลว้ ทโ่ี ดนคนสารเลวอยา่ งเฉงิ เซวยี นกบั เซยี่ งหวนั่ ฉงิ ปั่นหวั มาหา้ ปีเต็ม ๆ ยามเย็นเป็ นชว่ งทรี่ ถตดิ มาก กวา่ เเท็กซจี่ ะถงึ คฤหาสนข์ อบตระกลู ฉนิ ซสู อื เยวก่ ็รอ้ งไหจ้ นนํ้าตา เเหง้ เเลว้ เธอจดั การกบั อารมณข์ องตวั เองเเลว้ ลงจากรถ ตรงประตทู างเขา้ บรอเวณระเบยี งทางเดนิ ทป่ี ไู ปดว้ ยดอกไม ้ ฉนิ โม่ หานกําลงั ยนื คยุ โทรศพั ทอ์ ยู่ ขาทงั้ สองขา้ งอนั เรยี วยาวนัน้ ถกู หอ่ หมุ ้ ไปดว้ ยกางเกงสเเล็คสขี าว เขายนื พงิ ระเบยี งทางเดนิ ในขณะทป่ี ากคาบบหุ รอี่ ยสู่ บู บหุ รไ่ี ป ดว้ ย และคยุ โทรศพั ทก์ บั ใครคนนงึ ในเวลาเดยี วกนั

เเสงเเดดทตี่ กกระทบของดวงอาทติ ยใ์ นชว่ งเย็นเเละควนั บหุ รท่ี ล่ี อย คละคลงุ ้ ยงิ่ ทําใหร้ า่ งของเคา้ ดเู ดน่ ขน้ึ มาอกี ดเู ครง่ ขรมึ น่าเกรงขาม บนรา่ งของชายหนุ่มโชวใ์ หเ้ ห็นถงึ ความเป็ นชายหนุ่ม ทที่ ําใหใ้ จของ ซสู อื เยวอ่ ดไมไ่ ดท้ จ่ี ะเตน้ ระรวั มอื นัน้ หว้ิ ของทพ่ี งึ่ ซอื้ มา เธอเดนิ ผา่ นไป เพราะรวู ้ า่ เขากําลงั ยงุ่ อยู่ จงึ เดนิ เเนบไปกบั ระเบยี งทางเดนิ อกี ฝ่ัง จงั หวะทก่ี ําลงั เดนิ ผา่ น เขาไดว้ างสายจากโทรศพั ทพ์ อดี กอ่ นจะยก มอื ขน้ึ มาขวางเธอเอาไว ้ ชายหนุ่มเหลอื บตามองคหู่ นงึ่ กอ่ นจะทกั ขน้ึ ” ในมอื คอื อะไร ” ” ตอนคํา่ วา่ จะทําอาหารให ้ ซงิ หยนุ กบั ซงิ เฉนิ กนิ ” หรต่ี าลงเล็กนอ้ ย กอ่ นจะกม้ หวั ลงมาเเนบกายเขา้ ไปใกล ้ ๆ เธอ ” มี เเคพ่ วกเขา เเตไ่ มม่ ใี หผ้ มเหรอ ” กลน่ิ อายทเ่ี ยอื กเย็นเเละน่าเกรงขามของเขา ทําให ้ ซสู อื เยวจ่ ติ ใจ วา้ วนุ่ เธอกม้ หนา้ กอ่ นจะตอบ ” มสี ิ ” ” ฉันซอ้ื ปลาทค่ี ณุ ชอบกนิ มาให…้ . ” ” อยไู่ หนละ่ ”

เธอลมื ตวั กอ่ นจะยกมอื ขา้ งขวาของตวั เองขน้ึ มา วา่ งเปลา่ น่ี เธอพง่ึ นกึ ขนึ้ ไดว้ า่ เอาปลาทซี่ อื้ มาใหฉ้ นิ โมห่ าน ไปโยนใสเ่ ฉงิ เซ วยี นเสยี แลว้ หญงิ สาวยมิ้ อยา่ งเกอ้ เขนิ ” คงจะลมื ซอ้ื น่ะ ครงั้ หนา้ ฉันจะซอื้ มาใหม่ นะ ” ” ดี ” ชายหนุ่มเชยคางของเธอเอาไว ้ รอยยม้ิ ของเขาดสู งา่ งามเเละน่า หลงใหล ” จําไว ้ วา่ คณุ ตดิ หนผ้ี มครงั้ หนงึ่ ” ซสู อื เยว่ ” …… ” * รา้ นเหลา้ ระดบั หา้ ดาวเเหง่ หนงึ่ เฉงิ เซวยี นน่ังอยกู่ บั กลมุ่ โปรดวิ เซอรเ์ เละสปอนเซอร์ เขารสู ้ กึ วา่ กลน่ิ คาวปลาบนตวั ของเขาไมไ่ ดจ้ างลงเลยเเมเ้ เตน่ อ้ ย ไมน่ านอาหารก็มาเสริ ฟ์

เฉงิ เซวยี นมองเมนูปลาทงั้ หมดบนโตะ๊ ดว้ ยสหี นา้ บอกบญุ ไมร่ บั เเตก่ ็ ไมก่ ลา้ ระเบดิ อารมณ์ออกมา ทงั้ วงการบนั เทงิ เคา้ รกู ้ นั อยแู่ ลว้ วา่ ตวั เขาเกลยี ดปลาขนาดไหน! คนถา่ ยหนังยมิ้ หนา้ เหยเกกอ่ นจะพดู วา่ ” ขอโทษทนี ะคณุ เฉงิ พอดี มคี นสงั่ วา่ ใหค้ ณุ กนิ ไดเ้ เคป่ ลาในคนื นน้ี ่ะ “ ตอนท่ี 12 คณุ ฉนิ โมห่ านเป็ นคนไมด่ ี หลังจากมอื้ คํา่ ซสู อื เยวก่ ก็ ลับเขา้ มาในหอ้ ง เธอถอดเสอ้ื ผา้ ออก ตอนทกี่ ําลังสํารวจรอยฟกช้ําทไี่ ดจ้ ากการถา่ ย งานในวนั น้ี จๆู่ กม็ เี สยี งเคาะประตจู ากขา้ งนอก เธอรบี ใสเ่ สอ้ื ผา้ กอ่ นจะเปิดประตู คนคนนัน้ คอื ซงิ หยนุ เจา้ หนุ่มนอ้ ยเดนิ เขา้ มา กอ่ นจะสง่ กระดาษใบหนง่ึ ใหก้ บั เธอ ” เซน็ ซะ ” ในขณะเดยี วกนั ซงิ เฉนิ ก็ดนั ประตหู อ้ งหนังสอื ออก

การทํางานของฉนิ โมห่ านไดถ้ กู ขดั จังหวะกลางคนั ” สญั ญาหลังเเตง่ งานงัน้ เหรอ ” ซสู อื เยวเ่ ลกิ คว้ิ ” ขอ้ เเรก ตอ้ งตกหลมุ รักคณุ ฉนิ โมห่ านภายในเวลา หนงึ่ เดอื น ” ” ฉันไมม่ ที างรกั เขาหรอกนะ ” ” พอ่ กไ็ มม่ ที างรักเธอหรอก ” ฉนิ โมห่ านทน่ี ั่งอยใู่ นหอ้ งหนังสอื ก็ดนั สญั ญาออกไปขา้ ง ๆ ดว้ ยทา่ ที ทไ่ี มส่ นใจ ” มากสดุ เเคไ่ มเ่ กลยี ดกบั ไมร่ ําคาญ ” ซงิ เฉนิ เอามอื ทงั้ สองขา้ งมาเทา้ คาง เเละดวงตาใสคโู่ ตนั่นก็กะพรบิ ใสฉ่ นิ โมห่ านรวั ๆ ” เเตว่ า่ เเดด๊ ด้ี ไมเ่ กลยี ดไมร่ ําคาญ ก็แปลวา่ เเดด๊ ดเ้ี รม่ิ ชอบเธอเเลว้ นั่นเเหละ ” ” แดด๊ ด๊จี ะโสดไปทําไมนาน ๆ หลายปีละ่ ตน้ ไมท้ ถ่ี งึ จะอายมุ ากแลว้ ก็ควรผลดิ อกออกผลบา้ งไมใ่ ชเ่ หรอ! ” ฉนิ โมห่ านชายตามอง ” พอ่ ไมผ่ ลดิ อกอะไรทงั้ นัน้ ลกู กบั พชี่ ายของ ลกู เขา้ มาไดย้ งั ไงกนั ”

ซงิ เฉนิ มองบนกอ่ นจะพดู วา่ ” เเดด๊ ดไี้ มไ่ ดร้ กั หมา่ ม๊ที เี่ กดิ พวกเรามา นน่ี า ” ฉนิ โมห่ านเลกิ ควิ้ กอ่ นภาพขา้ งหนา้ จะปรากฏถงึ ความมดื มดิ เมอ่ื หา้ ปีกอ่ น นกึ ถงึ น้ําเสยี งทอี่ อ่ นโยนของเธอ เเละเรอื นรา่ งของเธอทดี่ นู ุ่มนวลน่า สมั ผัส เขารสู ้ กึ เหมอื นมบี างอยา่ งจกุ ในลําคอ ” ลกู รไู ้ ดย้ ังไงวา่ พอ่ ไมช่ อบ เเมข่ องลกู ” ” เเละเเดด๊ ดร้ี ไู ้ ดย้ ังไงวา่ ผมจะตอ้ งชอบเเดด๊ ด๊ลี ะ่ ” ซสู อื เยวท่ อ่ี ยใู่ นหอ้ งนอน มองซงิ หยนุ เเบบหมดหนทาง ” เเดด๊ ด๊หี ลอ่ เหมอื นพวกเธอเลย ” ” เเตก่ ารจะชอบคนคนหนง่ึ มองจากเเคร่ ปู ลักษณภ์ ายนอกไมไ่ ด ้ หรอกนะจะ๊ ” ” เเดด๊ ด๊กี ็เพอรเ์ ฟคเเทบจะทกุ ดา้ นนั่นเเหละ คณุ ลองเดย๋ี วกร็ เู ้ อง ” ซสู อื เยว่ ” …. ”

เธอเมม้ ปาก เเลว้ วาดสายตาลงบนสญั ญา ” ทําไมตอ้ งมลี กู ใหท้ า่ นชายฉนิ ภายในครง่ึ ปีละ่ ” ” เพราะวา่ หมา่ ม๊ไี มม่ ลี กู ทใ่ี หก้ ําเนดิ เองยังไงละ่ ” ในหอ้ งหนังสอื ซงิ เฉนิ ยมิ้ จนตาหยกี อ่ นจะพดู ” เเดด๊ ดี้ ดสู ิ เเดด๊ ด๊มี ี ผมกบั พก่ี ลายเป็ นลกู จรงิ ๆ อยเู่ เลว้ ” ” เเตห่ มา่ ม๊คี งจะเหงาน่าดเู ลย ดงั นัน้ เเดด๊ ด๊ตี อ้ งใหเ้ ธอมลี กู เป็ นของ ตวั เองนะ คอยอยขู่ า้ ง ๆ เธอไง ” ฉนิ โมห่ านกระเเอมเสยี งเย็น ๆ ” เเน่ใจเหรอวา่ ตอนนพ้ี วกลกู อยขู่ า้ ง พอ่ น่ะ ” ซงิ เฉนิ ” ……. ” เจา้ หนุ่มนอ้ ยโดดลงจากโตะ๊ ทํางานอยา่ งไว มอื ทงั้ สองขา้ งเทา้ สะเอว ” ผมไมส่ น! ผมแคอ่ ยากมนี อ้ งสาวสกั คน! ” ” ภายในครงึ่ ปี ผมไมส่ นวา่ เเดด๊ ดจี้ ะใชว้ ธิ อี ะไร เเตต่ อ้ งใหห้ มา่ ม๊ที อ้ ง นอ้ งสาวใหผ้ มใหไ้ ด!้ ” ” ถา้ ไมอ่ ยา่ งนัน้ ผมจะประกาศอยา่ งโหดเหย้ี มใหเ้ หมอื นกอ่ นหนา้ นี้ เลย ไปเเดด๊ ด๊ไี มเ่ กง่ เรอื่ งพวกนัน้ ! ”

ฉนิ โมห่ าน ” …. ” หลังจากนัน้ สบิ นาที ฉนิ โมห่ านก็ไลซ่ งิ เฉนิ กบั ซงิ หยนุ กลับไปยัง หอ้ งนอนของตวั เอง ทผี่ า่ นมาเขา้ ไมอ่ ยากใหค้ วามสนใจเจา้ เดก็ พวกนัน้ เเตท่ ําไงได ้ ซงิ หยนุ เกง่ ดา้ นโปรเเกรมมาก ถงึ กบั ทําเเกป้ ัญหาไวรัสได ้ อกี หน่อยคง เป็ นจดุ เเขง็ ไดไ้ มน่ อ้ ย มลี กู ชายทมี่ คี วามสามารถขนาดน้ี บางทกี ็วนุ่ วายไดเ้ หมอื นกนั ซสู อื เยวท่ อ่ี ยหู่ อ้ งของตวั เอง กําลงั อาบน้ําอยใู่ นหอ้ งน้ํา เธอไมเ่ คยคดิ เลยวา่ เธอจะรับลกู ชายทไี่ มม่ คี วามเกย่ี วพันทาง สายเลอื ดไดง้ า่ ย ๆ แตต่ อนนี้ พอไดแ้ ชใ่ นอา่ งอาบนํ้าทซี่ งิ หยนุ โรยกลบี กหุ ลาบให ้ เธอก็ รสู ้ กึ วา่ ตวั เองโชคดจี รงิ ๆ ไดร้ ับความรักจากลกู ชายมนั รสู ้ กึ ดมี าก ๆ เลยละ่ เธออาบนํ้าเสร็จดว้ ยอารมณ์ทเ่ี บกิ บาน กอ่ นจะหอ่ ผา้ ขนหนูแลว้ เดนิ ออกมาจากหอ้ งนํ้า

ขา้ งนอกนั่น ชายหนุ่มทดี่ สู งู ศกั ดแ์ิ ละเยอ่ หยงิ่ กําลงั เอนตวั อา่ น หนังสอื อยบู่ นเตยี ง ไฟตรงหวั เตยี งสอ่ งสวา่ งไปยงั ใบหนา้ ดา้ นขา้ งของเขา ทําใหเ้ คา้ โครงของรา่ งกายของเขายง่ิ ดมู มี ติ ชิ วนใหห้ ลงใหล “!!!! ” ซสู อื เยวต่ กใจจนแทบจะรอ้ งออกมา ” คณุ ….. คณุ มาอยทู่ นี่ ไ่ี ด ้ ยงั ไง ” ฉนิ โมห่ านเงยหนา้ ขนึ้ มา กอ่ นจะกวาดสายตามองไปทเี่ ธอ ” ทําไม ผมจะอยทู่ น่ี ไี่ มไ่ ดล้ ะ่ ” ซสู อื เยวเ่ มม้ ปาก เขาพดู ถกู พวกเขาเป็ นสามภี รรยากนั เขาควรจะมาอยกู่ บั เธอสิ ยงิ่ ไปกวา่ นัน้ กอ่ นหนา้ น้ี ซงิ หยนุ ใหเ้ ธอเซน็ สญั ญาขา้ งในยังมบี อก อกี วา่ ใหเ้ ธอมลี กู ใหเ้ ขาภายในครง่ึ ปี …. นมี่ ันคงเป็ นความคดิ ของเขาสนิ ะ ทจี่ รงิ แลว้ ซงิ หยนุ เป็ นแคเ่ ดก็ อายหุ า้ ขวบ จะมาเรยี กรอ้ งอะไรทํานอง นไี้ ดย้ ังไง

คดิ ถงึ ตรงน้ี ใจเธอกส็ น่ั เบา ๆ ” แผลยงั ไมห่ ายอกี เหรอ ” ฉนิ โมห่ าน นวิ่ หนา้ กวาดสายตาสํารวจรอยฟกชา้ํ และรอยแดงบนรา่ ง ของเธอ ดเู หมอื นวา่ รอยแผลจะดหู นักกวา่ ในรปู ทซ่ี งิ หยนุ ใหเ้ ขาดเู มอื่ วาน ” นม่ี นั รอยใหมน่ ่ะ ” ซสู อื เยวด่ งึ สตกิ ลบั มา เปิดเอายารกั ษาอาการบาดเจ็บฟกช้าํ ตรง ลนิ้ ชกั หวั เตยี ง กอ่ นจะนั่งลงบนพรมทพ่ี นื้ แลว้ เรมิ่ ทา ” ฉันเป็ นสต๊นั แมนตอ่ สขู ้ องสตดู โิ อนน่ี า แผลแคน่ เี้ ล็กนอ้ ยจะตาย ” ชายหนุ่มวางหนังสอื ลง ” สต๊นั แมนเนยี่ นะ ” ” เธอตบตใี ครเขาเป็ นดว้ ยเหรอ ” ” ไมเ่ ป็ นหรอก ” หญงิ สาวเงยหนา้ ขน้ึ แลว้ ยม้ิ จนตาหยี ” แตฉ่ ันหนังหนามากเลยนะ โดนตโี ดนฟาดไดอ้ ยแู่ ลว้ ละ่ ” มองไปทข่ี าขาวยาว ๆ นั่น ฉนิ โมห่ านหรต่ี าเล็กนอ้ ย

หนังหนางนั้ เหรอ เขายังจําขาคเู่ ล็กบนองุ ้ มอื ของเขาได ้ สมั ผสั ทอ่ี อ่ นนุ่มนัน้ สายตาของชายหมุ่ ทําใหใ้ บหนา้ ของซสู อื เยวร่ สู ้ กึ รอ้ นระอุ เธอไมร่ ตู ้ วั เลยวา่ เธอทายาชา้ ลง รอเธอทายาเสร็จ เขาคงหลบั ไปแลว้ แสงสลัวจากโคมไฟตดิ ผนังทําใหค้ วามเยอ่ หยงิ่ เเขง็ กรา้ วบนใบหนา้ ของเขาของออ่ นลงมาเล็กนอ้ ย เธอลังเลอยสู่ กั พกั กอ่ นจะเอาผา้ หม่ ลงมาปทู พี่ น้ื ” ไมก่ ลา้ นอนบนเตยี งเหรอ ” ตอนไฟในหอ้ งนอนปิดไป เสยี งทมุ ้ ตํา่ ของชายหนุ่มไดด้ งั ขน้ึ ซสู อื เยวก่ ําผา้ หม่ ในใจรสู ้ กึ กงั วล ” ฉันนอนไมค่ อ่ ยปกตนิ ่ะ กลัววา่ จะรบกวนคณุ เปลา่ ๆ ” ” เหอะ ” ขา้ ง ๆ หมู เี สยี งขําเนบิ ๆ ของชายหนุ่ม กอ่ นทงั้ หอ้ งจะเงยี บลง ทงั้ คนื เงยี บสงบ

ตน่ื มาตอนเชา้ บนเตยี งวา่ งเปลา่ ไมม่ ใี ครอยเู่ ลย ซสู อื เยวล่ กุ จากพนื้ กอ่ นลงไปทําอาหารเชา้ ” หมา่ ม๊ ี ” ตอนกนิ ขา้ ว ซงิ เฉนิ ถามอยา่ งไมย่ ัง้ ปากวา่ ” เมอื่ คนื นห้ี มา่ ม๊ ี กบั แดด๊ ดน้ี อนดว้ ยกนั เป็ นยงั ไงบา้ ง ” ซสู อื เยวย่ ม้ิ แบบเกร็ง ๆ ” ก็ กด็ จี ๊ะ ” ” นายกนิ ขา้ วดี ๆ เลย ” ซงิ หยนุ กรอกตามองซงิ เฉนิ เจา้ หนุ่มนอ้ ยเบป้ าก กม้ หนา้ กนิ ขา้ วอยา่ งวา่ งา่ ย ซสู อื เยวไ่ ปทํางานแลว้ ซงิ เฉนิ ไปนอนแผต่ วั อยา่ งนอ้ ยใจบนโซฟา มองไปทพ่ี ชี่ ายของบา้ นนี้ ” เมอื่ กพี้ ม่ี องคอ้ นผมหรอ! ” ซงิ หยนุ ยนื กอดอกเหมอื นคนแกก่ อ่ นจะพดู วา่ ” เมอ่ื คนื พวกเขา ไมไ่ ดป้ ๊ัมนอ้ งกนั นนี่ ะ ” ซงิ เฉนิ เบะปาก ” นายรไู ้ ดไ้ ง ”

ซงิ หยนุ ยกมอื ขน้ึ เคาะทห่ี วั ของเขากอ่ นจะพดู ” แดด๊ ด๊ไี ปทํางาน ตงั้ แตเ่ ชา้ แลว้ พดู ถงึ เรอ่ื งเมอ่ื คนื หมา่ ม๊หี นา้ ก็ไมเ่ ห็นจะแดงเลย ” ” นเ่ี ป็ นขอ้ ยนื ยันวา่ พวกเขาไมไ่ ดม้ อี ะไรกนั เลยยังไงละ่ ” ” ถา้ พวกเขามอี ะไรกนั จรงิ ๆ แดด๊ ด๊คี งไมป่ ลอ่ ยใหห้ มา่ ม๊เี ดนิ เอง หรอก ” ซงิ เฉนิ พยักหนา้ อยา่ งครนุ่ คดิ เหน็ ไดช้ ดั วา่ เขาไมค่ อ่ ยยนิ ดกี บั ผลลพั ธแ์ บบนเี้ ทา่ ไหร่ ผา่ นไปคอ่ นวนั เขาเงยหนา้ ขน้ึ ตาใสนั่นมองไปยังพชี่ ายทโี่ ตเหมอื น ตวั เองจนแทบจะเป็ นคนเดยี วกนั กอ่ นจะพดู วา่ ” แตว่ า่ ถา้ คณุ ฉนิ โม่ หานเป็ นคนไมด่ ลี ะ่ “ ตอนที่ 13 เงนิ ไมพ่ อใชอ้ กี แลว้ เหรอ ณ ฉากถา่ ยทํา ซสู อื เยวย่ งั แสดงละครในฉากพา่ ยแพส้ งครามอยู่ เมอ่ื วานถา่ ยละครนางรองกร็ บั บทโดนทํารา้ ยจนพกิ าร เธอใชเ้ วลา ถา่ ยทําไปทงั้ วนั สดุ ทา้ ยผกู ้ ํากบั มปี ัญหากบั เซยี่ งหวน่ั ฉงิ จงึ ยอม ปลอ่ ยเธอกลับ

สว่ นวนั นี้ ถา่ ยทํานางรองฉากตายในสงคราม คงจะหนักกวา่ เมอื่ วาน แน่ ๆ เธออยใู่ นฉากถา่ ยทําซง่ึ เป็ นสต๊นั แมนของ เซยี่ งหวนั่ ฉงิ ทกุ ครงั้ ที่ เธอกําลงั พงุ่ เขา้ ใสอ่ นั ตราย แตเ่ ซย่ี งหวน่ั ฉงิ กลับไปยนื สมั ภาษณก์ บั นักขา่ วอยไู่ มไ่ กล ” ฉันกบั เซวยี นรจู ้ กั กนั มาหลายปีแลว้ ละ่ คะ่ แลว้ กค็ บกนั มาหลายปี แลว้ ดว้ ย ” ” ใชค่ ะ่ เป็ นรักแรกพบ ” ” เขา้ เคยพดู นะคะ วา่ ตอนเราเจอกนั ครงั้ แรก ก็ตกหลมุ รักตงั้ แตแ่ รก เห็น ” ” จรงิ ๆ ทไี่ มไ่ ดร้ ักกนั แบบเปิดเผย เป็ นเพราะฉันเคยมเี พอ่ื นทค่ี ลง่ั ไคลแ้ ฟนฉันมาก ๆ ฉันไมร่ า้ ยเธอทไ่ี ดแ้ ตแ่ อบรักขา้ งเดยี วคะ่ …. ” นํ้าเสยี งทนี่ ุ่มนวลของเซย่ี งหวนั่ ฉงิ แตล่ ะคํา เหมอื นมดี ทแี่ ทงเขา้ มา ในใจของซสู อื เยว่ หลอ่ นบอกวา่ พวกเขาจะไมเ่ ปิดเผย เพราะไมอ่ ยากทําลาย ความหวงั ของเธอทแ่ี อบรักขา้ งเดยี วงัน้ เหรอ เหอะ รักขา้ งเดยี ว

หกปีของความรสู ้ กึ หกปีของความทมุ่ เท สดุ ทา้ ยสง่ิ ทหี่ ลดุ มาจาก ปากของเซยี่ งหวนั่ ฉงิ กบั เฉงิ เซวยี น กลบั กลายเป็ นเธอทรี่ กั ขา้ งเดยี ว ” หลบไป ” เสยี งตะโกนทน่ี ่าหวาดกลัวใกลเ้ ขา้ มา ซสู อื เยวเ่ รยี กสตขิ องเธอ กลบั มา ขา้ งหนา้ เธอเป็ นนักแสดงชาย ในมอื ของเขาเป็ นมดี แทง ทะลเุ สอื้ เกราะ กอ่ นจะแฉลบมาโดนไหลซ่ า้ ยของเธอ กอ่ นทเี่ ลอื ดสดจะไหลลงมาจากไหลข่ องซสู อื เยว่ ความรสู ้ กึ ทไ่ี วตอ่ การบาดเจ็บของเธอเรม่ิ ผดุ ขนึ้ มา กอ่ นทท่ี มี งานจะ วง่ิ มาทําแผลใหเ้ ธออยา่ งชลุ มนุ รบี รอ้ น ยังดที เ่ี สอ้ื เกราะเธอคอ่ นขา้ งหนา สดุ ทา้ ยมดี ทแี่ ทงเขา้ มาไมเ่ ป็ น แผลใหญม่ าก ไมอ่ ยา่ งนัน้ ผลทตี่ ามมาคงจนิ ตนาการกนั ไมอ่ อกเลย ทเี ดยี ว ” ใครเปลย่ี นอปุ กรณ์! ” เพอื่ ความปลอดภยั ของนักแสดง อปุ กรณ์ทใี่ ชใ้ นแตล่ ะฉากสว่ นมาก จะเป็ นของปลอม แตว่ นั นม้ี ดี ทใ่ี ชแ้ ทงซสู อื เยวก่ ลบั เป็ นของจรงิ เสยี อยา่ งนัน้ ” ฉันเปลยี่ นเอง ”

เมอื่ สมั ภาษณเ์ สร็จ เซย่ี งหวนั่ ฉงิ เดนิ มาอยา่ งวางทา่ ” ฉันรสู ้ กึ วา่ อปุ กรณ์มันดปู ลอมไปหน่อยน่ะ กเ็ ลยเปลย่ี นเป็ นของจรงิ ให”้ หลอ่ นมองเซยี่ งหวนั่ ฉงิ อยา่ งเหนอื กวา่ ” เธอมปี ัญหาอะไรงนั้ เหรอ ” กลน่ั แกลง้ กนั เกนิ ไปแลว้ หลักจากทเี่ ธอแตกหกั ความสมั พนั ธก์ บั เซย่ี งหวน่ั ฉงิ และเฉงิ เซวยี น เซยี่ งหวนั่ ฉงิ ก็พยายามโจมตเี ธอมาโดยตลอด เธอพยายามทนมาตลอด เเตเ่ ซย่ี งหวน่ั ฉงิ กเ็ รมิ่ ทํามันเกนิ เลยขนึ้ เรอ่ื ย ๆ ตอนนโ้ี ดนไหลข่ องเธอ แตถ่ า้ ครัง้ หนา้ แทงลงมาทหี่ วั ใจของเธอละ่ เธอถอดเสอื้ ผา้ นักแสดงทใ่ี สอ่ อกแลว้ โยนทง้ิ ” งานสต๊นั ทแ์ มนอะไร นี่ ฉันไมท่ ําแลว้ ! ” เซย่ี งหวนั่ ฉงิ ยนื กอดอกอยา่ งอวดดี ” ฉันใหเ้ ธอเป็ นสต๊นั ทแ์ มนของ ฉัน แลว้ ฉันก็จา่ ยเงนิ ไปแลว้ ตงั้ สามเทา่ ” ” สญั ญากเ็ ซน็ แลว้ ถา้ ผดิ สญั ญา ก็ตอ้ งจา่ ยคนื ฉันหกเทา่ ” ซสู อื เยวห่ รต่ี าลง

ไมแ่ ปลกใจเลยทเ่ี ซยี่ งหวนั่ ฉงิ ยอมจา่ ยเงนิ ใหเ้ ธอถงึ สามเทา่ คดิ ๆ ดแู ลว้ คงจะรอเวลานอ้ี ยสู่ นิ ะ ” ตอนนม้ี ที างเลอื กใหซ้ สู อื เยวอ่ ยสู่ องทาง ทางทห่ี นง่ึ อดทนเป็ นสต๊นั ทแ์ มนของเซย่ี งหวนั่ ฉงิ ตอ่ ไป ทางทสี่ อง คอื ไปจากทน่ี ี่ แตต่ อ้ งชดใชค้ า่ เสยี หายใหเ้ ซย่ี งหวน่ั ฉิ งหกเทา่ ตวั ของเงนิ เดอื นทไ่ี ด!้ เทา่ ทร่ี ู ้ เงนิ เกบ็ ทงั้ หมดทเ่ี ธอมี พง่ึ เอาออกมาใชเ้ มอ่ื ไมน่ านมาน้ี เอา ไปจา่ ยคา่ ป่ันแอคหลมุ หมดแลว้ ! พอคดิ ถงึ เรอ่ื งพวกน้ี มอื ของซสู อื เยวก่ ็กําแน่น เซยี่ งหวน่ั ฉงิ ใหท้ างเลอื กเธอแคส่ องทาง ทงั้ ทเ่ี ธอกไ็ มม่ สี ทิ ธเิ์ ลอื ก มนั เลยดว้ ยซ้ํา! กดความโกรธเอาไวใ้ นใจ ซสู อื เยวเ่ ดนิ ไปขา้ ง ๆ เซย่ี งหวนั่ ฉงิ กอ่ น พดู ดว้ ยเสยี งกดตํา่ วา่ ” เธอคดิ วา่ ฉันไมม่ วี ธิ อี น่ื แลว้ เหรอ” เซยี่ งหวน่ั ฉงิ มองเธออยา่ งเหนอื กวา่ กอ่ นจะพยกั หนา้ ” ซสู อื เยวฉ่ ัน จะบอกใหเ้ ธอรไู ้ ว ้ ฉันจะทําใหเ้ ธอตายงา่ ย ๆ เหมอื นกบั ทฆี่ า่ มด ตวั นงึ ตายนั่นแหละ ”

” จรงิ เหรอ ” ซสู อื เยวย่ ม้ิ เย็น ๆ ” ฉันจําไดว้ า่ สครปิ ตข์ องละครเรอื่ งน้ี ตอ้ งเก็บ เป็ นความลับนนี่ า ” ” ตอนแรกทเี่ ธอเอาสครปิ ตใ์ หช้ นั้ วเิ คราะห์ ฉันถา่ ยเอกสารไวอ้ กี ชดุ น่ะสิ ” ” เธอวา่ ถา้ ฉันเอาสครปิ ตข์ องนางรอง ไปหาคยุ กบั คนถา่ ยและ หวั หนา้ ผกู ้ ํากบั ละก็….เธอตอ้ งจา่ ยคา่ ปรบั กเี่ ทา่ กนั นะ ” เซย่ี งหวนั่ ฉงิ สหี นา้ เปลย่ี นไปทนั ควนั ! ” เป็ นไปไมไ่ ด!้ ” จรงิ ๆ แลว้ ซสู อื เยวเ่ ธอไมเ่ คยมนี สิ ยั ถา่ ยเอกสารเกย่ี วกบั สครปิ ตไ์ ว ้ เลย ” ทําไมจะเป็ นไปไมไ่ ดล้ ะ่ ” ซสู อื เยวม่ องไปทเี่ ซย่ี งหวน่ั ฉงิ ดว้ ยแววตานง่ิ เฉย จากสหี นา้ ของเธอ ดไู มอ่ อกถงึ รอ่ งรอยการโกหกใด ๆ

เซย่ี งหวน่ั ฉงิ ถอยหลงั ไปหนง่ึ กา้ ว สหี นา้ ไมส่ ดู ้ นี ัก ” ตอ่ ใหเ้ ธอมี สํารองไว ้ แตค่ นอยา่ งเธอ จะไปเจอคนสรา้ งหนังกบั ผกู ้ ํากบั ไดย้ ังไง ” ซสู อื เยวย่ มิ้ ออกมาบาง ๆ ” หรอื จะลองดกู ไ็ ดน้ ะ ” ” ฉันกลา้ เอาเงนิ หกเทา่ ของเงนิ เดอื นฉันเป็ นประกนั เลย เธอกลา้ พนันรเึ ปลา่ ละ่ ” เซยี่ งหวนั่ ฉงิ เมอ่ื ไดย้ นิ ก็แทบสตแิ ตก! เหน็ อยทู่ นโทว่ า่ ซสู อื เยวเ่ ป็ นนกในกรงของหลอ่ น จะสยู ้ งั ไงก็สไู ้ มไ่ ด ้ หลอ่ นจะฆา่ เธอเหมอื นบมี้ ดตายแคต่ วั เดยี วก็ยังได!้ แตท่ ําไมหลอ่ นกลับเป็ นฝ่ ายโดนนังคนชวั่ นค่ี วบคมุ เสยี อยา่ งนัน้ หลอ่ นกดั ฟันแน่น จอ้ งไปทตี่ าของซสู อื เยว่ หลอ่ นไมก่ ลา้ พนันดว้ ยหรอก! ซสู อื เยวก่ แ็ คส่ ต๊นั ทแ์ มนไรช้ อื่ แตห่ ลอ่ นไมไ่ ดเ้ ป็ นเชน่ นัน้ หนา้ ทกี่ ารงานของหลอ่ นกําลงั ไปไดด้ ี ถา้ เรอ่ื งเปิดเผยสครปิ ตห์ ลดุ ออกไป คงจะเป็ นจดุ ดา่ งพรอ้ ยของการเป็ นดาวเดน่ ในวงการไมน่ อ้ ย

ยง่ิ ไปกวา่ นัน้ ถา้ ซสู อื เยวป่ ่ าวประกาศเหตผุ ลทหี่ ลอ่ นเปิดเผยสครปิ ต์ ละก็ สหี นา้ ของเซย่ี งหวน่ั ฉงิ ดซู ดี เผอื ด หลอ่ นควา้ มอื ของซสู อื เยวไ่ ว ้ กอ่ นจะถลงึ ตาแลว้ พดู อยา่ งดดุ นั วา่ ” นังคนตํา่ ชา้ สารเลว! ” ” ทฉ่ี ันเอาสครปิ ตใ์ หแ้ ก เพราะชนั้ เชอื่ ใจแกนะ! ” ” แกมันนังจงิ้ จอกปลนิ้ ปลอ้ น! ” ซสู อื เยวส่ ลัดมอื ออกจากมอื ของเซย่ี งหวนั่ ฉงิ กอ่ นจะยมิ้ แลว้ มอง เจยี ดตามอง ” ใคร ๆ ก็มสี ทิ ธจิ์ ะวา่ ฉันทงั้ นัน้ แหละ แตม่ ันไมใ่ ช่ สําหรับเธอ ” พดู จบเธอหนั หลังกอ่ นจะเดนิ จากไป ผชู ้ ว่ ยของเซย่ี งหวน่ั ฉงิ เดนิ เขา้ มาชว่ ยประคองหลอ่ นไว ้ “คณุ เซยี่ ง คณุ จะไปเธอไปงา่ ย ๆ แบบนเ้ี ลยเหรอ ” หลอ่ นมองตามหลังของซสู อื เยว่ ทเี่ ดนิ จากไป กอ่ นจะจกิ ตาดว้ ย ความโกรธแคน้ ” เชญิ ใหน้ ังนั่นมนั เชดิ หนา้ ชคู อไปกอ่ นเถอะ ”

ซสู อื เยวเ่ อาเรอื่ งสครปิ ตม์ าเป็ นตวั ประกนั ไดช้ วั่ คราว แตค่ งยอื้ ไดอ้ กี ไมน่ าน หลังจากนอี้ กี ไมก่ ว่ี นั รอหลอ่ นถา่ ยละครเสร็จ รอกองถา่ ยรเู ้ นอื้ หา ของนางรองกอ่ นเถอะ เธออยากจะรนู ้ ักวา่ ซสู อื เยวจ่ ะใชอ้ ะไรมา คกุ คามเธอไดอ้ กี * ออกมาจากสตดู โิ อ ซสู อื เยวก่ ไ็ ดร้ ับสายจากใครบางคน ในสายก็เป็ นเสยี งชายไวกลางขเี้ มาคนหนงึ่ ” ลกู สาวทแี่ สนดขี อง พอ่ พอ่ คดิ ถงึ ลกู จงั เลย! ” ซสู อื เยวช่ ะงักไปเล็กนอ้ ย ” เงนิ ไมพ่ อใชอ้ กี แลว้ เหรอ ” ” ใช่ ” คนในสายขําแหะ ๆ “พอ่ อยบู่ า้ น สง่ เงนิ มาใหด้ ว้ ยละกนั ” พดู จบ จะทกั ทายถามไถก่ นั บา้ งกไ็ มม่ ี กอ่ นทเ่ี ขาจะตดั สายไปเสยี ดอื้ ๆ ซสู อื เยวห่ ลับตาไปชวั่ ครู่ กอ่ นจะถอนหายใจเฮอื กใหญ่

คนทโี่ ทรหาเธอเมอื่ กน้ี ไ้ี มใ่ ชใ่ ครทไ่ี หน แตเ่ ป็ นพอ่ ผใู ้ หก้ ําเนดิ แท ้ ๆ ของเธอ เจย่ี นเฉงิ เจย่ี นเฉงิ เป็ นนับไดว้ า่ ผขี เ้ี หลา้ ทอี่ าศยั อยใู่ นสลัม เขาตดิ หนเี้ ยอะ มาก ไมค่ อ่ ยไดก้ ลบั มาเมอื งหรงเทา่ ไหรน่ ัก แตท่ กุ ครงั้ ทกี่ ลับมา ก็ มกั จะขอเงนิ ซสู อื เยวไ่ ปใชไ้ มน่ อ้ ย หลังจากทเี่ ธอไดก้ ลับมาพบกบั พอ่ อกี ครัง้ ตอนอายสุ บิ แปดปี ซสู อื เยวก่ อ็ ยากใหพ้ อ่ กลบั ตวั กลบั ใจมาโดยตลอด แตน่ สิ ยั หวั ดอ้ื หวั รัน้ ของพอ่ นัน้ กเ็ หมอื นนสิ ยั ของเธอทงั้ สนิ้ สดุ ทา้ ยเธอจงึ ทําไดแ้ ค่ ปลอ่ ยใหเ้ ขาทําตามใจตวั เอง ” พอแลว้ ๆ ! ” ภายในหอ้ งทท่ี งั้ อบั ทงั้ ชนื้ เจย่ี นเฉงิ ทกี่ ําลังนับเงนิ ไป แลว้ มองไปท่ี ซสู อื เยวด่ ว้ ยสหี นา้ ยม้ิ แยม้ เบกิ บานใจ ” ยังดที แ่ี กก็ยังดแู ลฉัน ! ” ” ไมเ่ หมอื นไอเ้ ดก็ บา้ ซโู ม่ นั่น อตุ สา่ หเ์ ลย้ี งมาตงั้ สบิ แปดปี ตอนนี้ ทํางานทําการมธี รุ กจิ แลว้ เงนิ ก็ไมใ่ หพ้ อ่ มนั เลยซกั แดงเดยี ว! ” ” พอ่ กนิ เหลา้ ใหม้ นั นอ้ ย ๆ หน่อยเถอะนะ ” กลน่ิ เหลา้ ทคี่ ละคลงุ ้ ไปทว่ั หอ้ ง ซสู อื เยวเ่ ลกิ ควิ้ ขนึ้ ” ฉันแตง่ งาน แลว้ อกี หน่อยคงไมไ่ ดใ้ หเ้ งนิ พอ่ ตรงเวลาแบบนแ้ี ลว้ นะพอ่ ก็หดั ดแู ล ตวั เองบา้ งเถอะ ”

พดู จบเธอกห็ นั หลงั เตรยี มจะเดนิ จากไป ” รอกอ่ น! ” เจย่ี นเฉงิ ตะโกนรงั้ เธอไว ้ ” นแี่ กแตง่ งานแลว้ อยา่ งนัน้ เหรอ ” ซสู อื เยวพ่ ยักหนา้ ” พอ่ ไมม่ อี ะไรจะใหแ้ กหรอก ” เจย่ี นเฉงิ หนั ตวั ไป แลว้ กอ่ นจะหยบิ อะไรบางอยา่ งใตโ้ ซฟา เป็ น หยกทดี่ เู กา่ แกอ่ นั หนง่ึ ยน่ื ใหเ้ ธอ ” อนั นเี้ ป็ นของทแี่ มแ่ กทง้ิ ไวใ้ หฉ้ ัน แกเกบ็ ไวใ้ หด้ ี ๆ ละ่ ” ” คะ่ ” ” หยกอนั น้ี ก็เหมอื นรอยทต่ี ดิ อยตู่ รงเอวแกน่ันแหละ รักษามนั ใหด้ ี อยา่ ใหใ้ ครเห็นงา่ ย ๆ ” ” หนูรแู ้ ลว้ ” พดู จบ ซสู อื เยวก่ เ็ ดนิ จากไป เจยี่ นเฉงิ ยนื อยทู่ เี่ ดมิ มองตามหลงั ซสู อื เยว่ กอ่ นจะยมิ้ ออกมาเนอื ง ๆ ” คงเป็ นลกู ของหลอ่ นจรงิ ๆ นั่นละ่ ยง่ิ โตยง่ิ เหมอื นกนั อยา่ งกบั แกะ…. ”

* ” ซงิ หยนุ ชว่ ยถามนอ้ งชายหน่อยไดไ้ หมจ๊ะ วา่ คนนอี้ ยากกนิ อะไร กนั ” หลังจากเดนิ ออกมาจากสลมั ซสู อื เยวก่ ็เดนิ แลว้ โทรศพั ทไ์ ป ดว้ ย ขณะทเี่ ธอกําลังผา่ นตรอกแหง่ หนงึ่ ดา้ นหลงั กม็ เี สยี งฝี เทา้ พงุ่ เขา้ มา ” หมา่ ม๊ ี ผมอยากกนิ …. ” เสยี งของ ซงิ เฉนิ ทอี่ ยใู่ นสายยงั พดู ไมท่ นั จบ ศรี ษะของซสู อื เยวก่ ็ ถกู ทบุ เขา้ อยา่ งจัง ทําใหเ้ สยี การรบั รไู ้ ปในทสี่ ดุ ” หมา่ ม๊ ี หมา่ ม๊!ี ” โทรศพั ทต์ กอยใู่ นตรอกนัน้ โทรศพั ทม์ เี สยี งเดก็ นอ้ ยทฟี่ ังดรี อ้ นใจ ดงั กกึ กอ้ งไปทว่ั ตรอก ” หมา่ ม๊ ี หมา่ ม๊ ี ไดย้ นิ พวกเราไหม “ ตอนที่ 14 แดด๊ ดต้ี อ้ งไปตามหาหมา่ มแ๊ี ลว้ ณ ระเบยี งทางเดนิ ของโรงแรมซงิ ฮนั่ ซโู มม่ องไปยงั ซสู อื เยวด่ ว้ ยสายตาเย็นชา กอ่ นจะแสยะยม้ิ

” ทํางานสต๊นั ทแ์ มนเป็ นปี ๆ นกึ วา่ ทนแรงทบุ ได ้ ไหงสลบไปซะงนั้ ละ่ ” ” คณุ ซู จะเอายงั ไงตอ่ ” เสยี งของชายรปู รา่ งสงู ใหญพ่ วกนัน้ ทพ่ี าตวั ซสู อื เยวท่ ถี่ กู มดั ไวอ้ ยู่ ขา้ ง ๆ ไดถ้ ามขนึ้ ” เอาไปไวห้ อ้ ง1102 ประธานหวางใกลจ้ ะถงึ แลว้ ” ” ครับ ” ชายพวกนัน้ เมอื่ ไดย้ นิ คําสงั่ แลว้ กพ็ าตวั ซสู อื เยวไ่ ปไวห้ อ้ งขา้ ง ๆ ขณะทหี่ ญงิ สาวถกู ลาก กอ้ นหยกนัน้ ไดต้ กลงมาจากตวั เธอ หยกมรกตกอ้ นนัน้ ตอนนไี้ ดป้ ระกายแสงเลน่ ไฟอยบู่ นพน้ื ดดู งึ ดดู สายตายงิ่ นัก ซโู มข่ มวดคว้ิ กอ่ นจะเดนิ ไปเกบ็ หยกกอ้ นนัน้ ขน้ึ มา ” ทแ่ี ทต้ าแกข่ ้ี เหลา้ น่ันก็เอาหยกนใี่ หซ้ สู อื เยวแ่ ลว้ สนิ ะ ” เธอเปลง่ เสยี งหใึ นลําคอเบา ๆ เป็ นเชงิ ไมพ่ อใจ เธอและเจยี่ นเฉงิ ใช ้ ชวี ติ อยดู่ ว้ ยกนั มาตลอด เธอเคยเหน็ หยกอนั นมี้ ากอ่ น

จู่ ๆ เจย่ี นเฉงิ กพ็ ดู เรอ่ื งนแ้ี บบไมม่ ปี ีไมม่ ขี ลยุ่ วา่ หยกน่ี คอื สง่ิ ทจี่ ะ ใชเ้ ป็ นของยนื ยนั เป็ นหลักฐานกบั แมแ่ ท ้ ๆ ของเธอไดแ้ ลว้ ยงั บอก อกี วา่ แมแ่ ท ้ ๆ ของเธออยใู่ นชนชนั้ ทไี่ มธ่ รรมดาเลย ในตอนทเ่ี ธอออกมาจากสลัมน่ัน ก็อยากเอาหยกน่ันตดิ ตวั ไป ดว้ ย แตห่ าเทา่ ไหรก่ ็หาไมเ่ จอ นกึ ไมถ่ งึ เลยวา่ เจยี่ นเฉงิ จะยกมันใหค้ นโงเ่ ขลาอยา่ งซสู อื เยว่ เธอถอนหายใจกอ่ นจะเก็บหยกลงไป ซสู อื เยว่ เธอคดิ วา่ จะหาแมแ่ ท ้ ๆ เจองัน้ หรอ ฝันไปเถอะ! ” คณุ ซ”ู หลังจากนัน้ กม็ ชี ายอว้ นลงพงุ หวั ลา้ นมผี มเพยี งครง่ึ หวั เดนิ เขา้ มา ” เธอเตรยี มตวั เรยี บรอ้ ยหรอื ยงั ครอบครัวฉนิ คงไมร่ เู ้ รอื่ งนหี้ รอก นะ ” ” วางใจเถอะคะ่ ” ซโู ม่ ยม้ิ อยา่ งสะใจ ” เธอดใี จทไี่ ดป้ รนนบิ ตั คิ ณุ นะคะ เธออยกู่ บั ตระกลู ฉนิ กไ็ มม่ คี วามสําคญั อะไร ใคร ๆ เขาก็รกู ้ นั ทงั้ นัน้ แหละคะ่ ”

อยา่ วา่ แตท่ า่ นชายฉนิ ทมี่ นี สิ ยั โหดเหยี้ มนั่นเลย ยังไงมันก็ไมส่ ง่ คน มาปกป้องซสู อื เยว่ ถงึ จะสง่ คนมาคยุ คมุ ้ กนั ยยั น่ันกต็ อ้ งปฏเิ สธอยดู่ ี อนั ทจ่ี รงิ เจยี่ นเฉงิ เป็ นพอ่ ทข่ี เ้ี หลา้ ขนาดนัน้ กไ็ มใ่ ชเ่ รอ่ื งทนี่ ่าอภริ มย์ ซกั เทา่ ไหร่ ซสู อื เยวค่ งไมอ่ ยากใหใ้ ครรเู ้ รอ่ื งนแ้ี น่ ๆ ซโู มก่ ็กะไวแ้ ลว้ วา่ ซสู อื เยวต่ อ้ งกลบั ไปสง่ เงนิ ใหเ้ จย่ี นเฉงิ กเ็ ลยให ้ คนไปดกั ซมุ่ อยแู่ ถว ๆ บา้ นเจย่ี นเฉงิ ” งัน้ กด็ !ี ” ประธานหวาง ถมู อื ไปมาอยา่ งตนื่ เตน้ กอ่ นจะรับสญั ญามาจากมอื ของ ซโู ม่ แลว้ เซน็ ชอื่ ลงไป ” แคเ่ ธอปรนนบิ ตั ผิ มอยา่ งดี อกี หน่อย ผมก็จะสนับสนุนตระกลู ซอู ยา่ งพวกคณุ ทกุ ปีเลยละกนั ! ” ” ถา้ งนั้ คงตอ้ งขอบคณุ ประธานหวางแลว้ ละ่ คะ่ ” ซโู มแ่ สยะยม้ิ ออกมาอยา่ งรา้ ยกาจ ” คนื นช้ี า่ งเป็ นชว่ งเวลาทล่ี ้ําคา่ ยงิ่ นัก ทา่ นรบี เขา้ ไปเถอะคะ่ ” ชายแกย่ มิ้ อยา่ งหนื่ กระหาย กอ่ นจะเดนิ เขา้ ไป ประตโู รงแรมถกู ทําขน้ึ เป็ นพเิ ศษ สว่ นกําแพงของหอ้ งก็ยงั เก็บ เสยี ง เธอเลยไมก่ ลวั ทซ่ี สู อื เยวจ่ ะหนรี อดไปไดเ้ ลยสกั นดิ

อกี อยา่ ง ซสู อื เยวค่ วรจะขอบคณุ เธอสิ ใคร ๆ ก็พดู กนั วา่ เพลงิ ไหมเ้ มอื่ หา้ ปีกอ่ น ไมไ่ ดท้ ําลายแคใ่ บหนา้ ของทา่ นชายฉนิ แตม่ ันทําลายไปถงึ รา่ งกายสว่ นลา่ งของเขา นี่ อาจจะเป็ นเหตผุ ลทเี่ ขาดโู หดเหย้ี มกบั ผหู ้ ญงิ นัก หรอื จรงิ ๆ สว่ นนัน้ ของเขามันใชก้ ารไมไ่ ดแ้ ลว้ กนั แน่นะ! ถงึ แมว้ า่ ประธานหวาง จะดแู กไ่ ปสกั หน่อย แตเ่ รอื่ งอยา่ งวา่ น่ันกค็ ง จะพอไดอ้ ยลู่ ะมงั้ ณ คฤหาสนบ์ า้ นฉนิ ในหอ้ งหนังสอื กําลงั จัดประชมุ ทางไกลระหวา่ งประเทศ ฉนิ โมห่ านกําลังนั่งในตําแหน่งเกา้ อข้ี องหวั หนา้ สหี นา้ เครง่ เครยี ด ตงั้ ใจฟังหญงิ ตา่ งชาตผิ มทองตาสเี ขยี วมรกต ทกี่ ําลงั ใช ้ ภาษาฝร่งั เศษอธบิ ายแผนของโครงการใหมอ่ ยู่ ทงั้ การประชมุ ดสู ขุ มุ และเครง่ เครยี ด ถงึ แมจ้ ะเป็ นแคก่ ารคยุ กนั ผา่ น กลอ้ ง แตก่ ็น่ากดดนั จนผรู ้ ว่ มประชมุ แทบจะหายใจหายคอกนั ไม่ คลอ่ งเทา่ ไหรน่ ัก ” ปัง!! ” เกดิ เสยี งดงั ขนึ้ ประตขู องหอ้ งหนังสอื ถกู เปิดอยา่ งแรงจาก ดา้ นนอก

ซงิ เฉนิ เขา้ มาในหอ้ งดว้ ยทา่ ทลี กุ ลล้ี กุ ลน ” แดด๊ ด๊ ี หมา่ ม๊เี กดิ เรอื่ ง แลว้ ! ” คําพดู นโี้ พรง่ ขนึ้ มา ผปู ้ ระชมุ ทอ่ี ยพู่ รอ้ มหนา้ ตา่ งพากนั เงยี บอยา่ ง พรอ้ มเพรยี งไปชว่ั ครู่ จากนัน้ ทกุ คนในทปี่ ระชมุ กเ็ บกิ ตามองฉนิ โมห่ านอยา่ งตกอกตกใจ ยกใหญ่ บอสมภี รรยาตงั้ แตเ่ มอื่ ไหร่ ชายหนุ่มผสู ้ งู สง่ และดเู ย็นชาผนู ้ ย้ี ังคงนงิ่ เฉย ” มอี ะไร ” ” เมอ่ื กพี้ ก่ี ําลงั คยุ โทรศพั ทก์ บั หมา่ ม๊ ี หมา่ ม๊กี ร๊ดี ออกมา แลว้ ก็ หายไปเลย! ” ” โทรไปใหมอ่ กี รอบกไ็ มม่ คี นรับ! ” ซงิ เฉนิ รบี รอ้ นจนหนา้ แดงไปหมด กอ่ นจะกมุ มอื ฉนิ โมห่ านไว ้ ” แดด๊ ดร้ี บี ไปชว่ ยหมา่ ม๊เี ดย๋ี วนน้ี ะ! ” ” เธออาจจะโดนลักพาตวั ไปแลว้ ก็ได!้ ” ” ถา้ มคี นเห็นวา่ หมา่ ม๊สี วยแบบนแี้ ลว้ ทํามดิ มี ริ า้ ยเธอขน้ึ มาจะทํา ยังไง! ”

เด็กนอ้ ยลากฉนิ โมห่ านออกไปดว้ ยทา่ ทที ดี่ มู งุ่ ม่ัน ” รบี ไปชว่ ยเร็ว! ” ฉนิ โมห่ านเลกิ ควิ้ อยา่ งแปลกใจ ซงิ เฉนิ เป็ นเดก็ ทซ่ี นและเอาแตใ่ จมาก แตก่ ็ไมน่ ่าจะควบคมุ อารมณ์ ตวั เองไมไ่ ดข้ นาดนี้ เหมอื นวา่ ทกุ อยา่ งทเ่ี ลา่ จะเป็ นเรอื่ งจรงิ ชายหนุ่มยนื ขน้ึ กอ่ นจะอมุ ้ ซงิ เฉนิ แลว้ สาวเทา้ ออกไปจากหอ้ ง ทน่ี ่ังตําแหน่งบอสวา่ งเปลา่ กลมุ่ คนทก่ี ําลังนั่งรว่ มการประชมุ มสี หี นา้ สบั สน ไมร่ วู ้ า่ ควรจะจบการประชมุ หรอื รอบอสกลับมาดี เจา้ เด็กนอ้ ยซงิ หยนุ ปีนขน้ึ มานั่งบนเกา้ อี้ กอ่ นจะทําหนา้ นว่ิ ควิ้ ขมวด พดู ตอ่ ดว้ ยทา่ ทสี่ ขุ มุ วา่ ” สวสั ดผี รู ้ ว่ มการประชมุ ทกุ ทา่ น เนอ่ื งจากท่ี บา้ นของกระผมเกดิ ปัญหานดิ หน่อย ตอนนแ้ี ดด๊ ดต้ี อ้ งไปตอ่ สเู ้ พอ่ื คชู่ วี ติ ของเขา จงึ ขอเลอ่ื นการประชมุ ออกไป สวสั ดี ” พดู จบ เด็กนอ้ ยก็ปิดคอมพวิ เตอรอ์ ยา่ งมมี ารยาท ตอนนบี้ รษิ ัททางซกี ยโุ รป ทกุ คนกําลงั ฮอื ฮากบั เรอื่ งทพ่ี ง่ึ เกดิ ขนึ้ ยก ใหญ่ ในทสี่ ดุ ตน้ ไมเ้ กา่ แกห่ มนื่ ปีตน้ นก้ี ็ไดผ้ ลดิ อกออกผลแลว้ !

คนบา้ งานอยา่ งฉนิ โมห่ าน ในทสี่ ดุ กม็ โี มเมนตท์ เี่ ลอื่ นงานเพราะทํา เพอื่ ภรรยาสกั ที * ” ตามตําแหน่งทตี่ งั้ ของโทรศพั ทห์ มา่ ม๊แี ลว้ ผมหาทอ่ี ยสู่ ดุ ทา้ ยเจอ แลว้ อยตู่ รงน้ี ” ขา้ ง ๆ ตรอกละแวกสลัมแหง่ หนง่ึ ซงิ หยนุ ใสเ่ อยี รพ์ อด และคน้ หา ผา่ นโน๊ตบคุ๊ อยา่ งรวดเร็ว ” คณุ ฉนิ เจอโทรศพั ทข์ องภรรยาคณุ แลว้ ” จากนัน้ กส็ ง่ โทรศพั ทข์ องซสู อื เยวใ่ หฉ้ นิ โมห่ านดว้ ยสองมอื หนา้ จอโทรศพั ทเ์ กา่ ๆ เครอ่ื งนัน้ ไดแ้ ตกละเอยี ดไปแลว้ ฉนิ โมห่ านนง่ิ ไปอดึ ใจ กอ่ นจะเขวยี้ งโทรศพั ทล์ งถงั ขยะไป ” ผมจะซอ้ื โทรศพั ทเ์ ครอ่ื งใหมใ่ หห้ มา่ ม๊เี อง! ” ซงิ เฉนิ ทน่ี ั่งอยตู่ รงทน่ี ั่งขา้ งคนขบั กค็ วา้ แท็บเล็ตขน้ึ มา กอ่ นจะ คอ่ ย ๆ เปิดหารา้ นคา้ ออนไลนใ์ นนัน้ เมอ่ื มองไปรอบ ๆ แลว้ ซงิ หยนุ ถงึ กบั ถามดว้ ยความสงสยั ” วา่ แต่ หมา่ ม๊มี าทําอะไรถงึ ตรงนล้ี ะ่ ”

ทน่ี ไี่ กลจากทท่ี ํางานของเธอมาก ชายหนุ่มทน่ี ั่งขา้ งซงิ หยนุ ชนี้ ว้ิ ไปทจี่ อแสดงผลขอโน๊ตบคุ๊ ทนั ที ” โรงแรมซงิ ฮน่ั ” ซงิ หยนุ ถอื โน๊ตบคุ๊ ของตวั เองขนึ้ มา กอ่ นจะหนั ไปพดู กบั คนทอ่ี ยู่ ขา้ ง ๆ วา่ ” รไู ้ ดไ้ งวา่ หมา่ ม๊อี ยโู่ รงแรมซงิ ฮนั่ ” ” ขา้ งในตรอกไมม่ กี ลอ้ งวงจรปิดแตข่ า้ งนอกมี ” ” จากกลอ้ งวงจรปิด รอ่ งรอยสดุ ทา้ ยทพี่ บคอื โรงแรมซงิ ฮนั่ ” ปกตแิ ลว้ ฉนิ โมห่ านเป็ นคนพดู นอ้ ย แตส่ ําหรบั ลกู ชายของเขานัน้ เขายอมทจี่ ะอธบิ ายอยา่ งละเอยี ดและตงั้ ใจในทกุ ๆ เรอื่ ง ซงิ หยนุ เคาะไปทห่ี วั ของตวั เองหนง่ึ ที ” สดุ ทา้ ยแดด๊ ดก้ี ็ฉลาดกวา่ จรงิ ๆ ” เขาทําไดแ้ คห่ าสญั ญาณทอ่ี ยสู่ ดุ ทา้ ยทห่ี มา่ ม๊หี ายตวั ไป แตด่ นั ลมื เรอื่ งกลอ้ งวงจรปิดไปซะได!้ อกี อยา่ ง…. เด็กนอ้ ยเงยหนา้ มอง ” แดด๊ ดใี้ ชเ้ วลาแคน่ ดิ เดยี ว กห็ าเจอแลว้ เหรอ ”

ชายหนุ่มตอบรบั สนั้ ๆ กอ่ นจะเปิดประตลู งไป ” ลกู ๆ กลับไปกอ่ น เถอะ พอ่ พาคนไปชว่ ยกพ็ อแลว้ ” ซงิ หยนุ พยักหนา้ รบั เขากบั นอ้ งยังเล็ก ถงึ ไปกค็ งไมไ่ ดช้ ว่ ยอะไร ” แดด๊ ด้ี พาหมา่ ม๊กี ลับมาอยา่ งปลอดภยั ใหไ้ ดน้ ะ! ลน้ิ ไมใ่ หไ้ ตไ่ รไมใ่ ห ้ ตอบเด็ดขาด! ” ” จะพยายามนะ ” ชายหนุ่มพดู จบ กข็ น้ึ รถอกี คนั กอ่ นรถจะมงุ่ หนา้ ไปยังโรงแรมซิ งฮนั่ อยา่ งรวดเร็วเทา่ ทจี่ ะทําได ้ ตอนนี้ ระยะเวลาทซ่ี สู อื เยวถ่ กู ลกั พาตวั ไป กผ็ า่ นไปครง่ึ ชวั่ โมงแลว้ ตวั เขาเองก็ไมก่ ลา้ รบั ประกนั วา่ ตอนนจี้ ะเกดิ อะไรขนึ้ กบั เธอจรงิ ๆ หรอื ไม่ * ” ปัง! ” ประตโู รงแรมถกู ถบี ออกอยา่ งแรง กลนิ่ คาวเลอื ดลอยคลงุ ้ ไปทวั่ เตยี งสขี าวหลงั ใหญข่ องโรงแรมเต็มไปดว้ ยเลอื ดสแี ดงสด รา่ งกาย ของซสู อื เยวท่ นี่ อนอยบู่ นเตยี งนัน้ โชกไปดว้ ยเลอื ด เสอื้ ผา้ ของเธอ ขาดวน่ิ สหี นา้ ดซู ดี เซยี ว

ภาพตรงหนา้ ทําใหฉ้ นิ โมห่ านถงึ กบั พดู ไมอ่ อก ” ปิดตา เเลว้ หนั ออกไปใหห้ มด! ” ชายหนุ่มตะโกนเสยี งดงั การด์ ทย่ี นื อยหู่ ลังเขาคอ่ ยๆ หลบั ตาแลว้ หนั ตวั ไปอยา่ งไว ฉนิ โมห่ านกา้ วเขา้ ไปในหอ้ งทลี ะกา้ ว ยงิ่ เขา้ ไปในหอ้ งเทา่ ไหร่ กลนิ่ คาวของเลอื ดก็ยง่ิ ชดั ขน้ึ เรอื่ ย ๆ สดุ ทา้ ย เขากย็ นื อยตู่ รงหนา้ เธอ กอ่ นจะเออ้ื มอมื ไปกมุ มอื เธอเอาไว ้ อยา่ งสน่ั เทา ” ซสู อื เยว…่ ..” นเี่ ป็ นครงั้ แรกทเ่ี ขาตงั้ ใจตะโกนเรยี กชอ่ื เธอแบบน้ี แตน่ กึ ไมถ่ งึ เลย วา่ มันจะมาเกดิ ในชว่ งเวลาแบบน้ี ตอนที่ 15 ผมเรมิ่ สนใจในตวั เธอขน้ึ มาแลว้ สิ ฉนิ โมห่ านถอดเสอ้ื คลมุ มาหม่ รา่ งของซสู อื เยวเ่ อาไว ้ กอ่ นทหี่ อ่ ตวั หญงิ สาวแลว้ อมุ ้ ขนึ้ มา ” ชว่ ยดว้ ย…. ”

เสยี งรอ้ งทพ่ี รา่ เบา ๆ ของใครคนหนง่ึ ดงั ขนึ้ มา ฉนิ โมห่ านชะงักไปชวั่ ครู่ กอ่ นจะมองหาตน้ เสยี ง… เสยี งรอ้ งขอความชว่ ยเหลอื ดงั มาจากชายหวั ลา้ นทช่ี อ่ื ประธานหวาง ขณะนัน้ ตวั เขานอนอยบู่ นพน้ื รา่ งของเขาเต็มไปดว้ ยเลอื ด มอื และ เทา้ ถกู ผกู ไวก้ บั ขาเตยี ง แมจ้ ะอยากขยับก็ทําไมไ่ ด ้ พอรวู ้ า่ มคี นมา ตาของประธานหวางกเ็ ป็ นประกายอยา่ งมคี วามหวงั ! ” ชว่ ยผมดว้ ย ชว่ ยดว้ ย ผมจะตายอยแู่ ลว้ ! ” พอมองเขา้ ไปใกล ้ ๆ กเ็ หน็ วา่ ขาของเขาเตม็ ไปดว้ ยแผลลกึ ทงั้ สอง ขา้ ง ทพ่ี นื้ อาบไปดว้ ยเลอื ดสด ๆ ก็คอื เลอื ดทไี่ หลมาจากขาของ ประธานหวางน่ันเอง ประธานหวางเจ็บจนแทบจะขาดใจ รอ้ งดว้ ยเสยี งสะอน้ื ” ผหู ้ ญงิ คน นมี้ มี ันโหดรา้ ยเกนิ ไปแลว้ ! เธอทํารา้ ยผมจนสภาพเป็ นแบบน!ี้ ” ” ถา้ ยานอนหลับทผ่ี มใสใ่ หเ้ ธอไมอ่ อกฤทธล์ิ ะ่ ก็ ป่ านนผี้ มคงถกู เธอ ฆา่ ตายไปแลว้ ” ” คณุ ชว่ ยผมดว้ ยเถอะ ไดโ้ ปรด! ” ทนั ใดนัน้ ตํารวจชดุ หนง่ึ ก็บกุ เขา้ มา ” ใครเป็ นคนแจง้ ตํารวจ ”