บ่ายวันหนึ่ง คุณครูใจดีนั่งคุยกับเด็กๆ ใต้ร่มไม้ คุณครูพูดว่า “วันนี้แดดไม่ร้อน ลมพัดเย็น สบาย บนต้นไม้ก็มีนกน้อยมาอาศัย ฟังสิ...เสียง นกร้องเพลงช่างไพเราะ เรามาร้องเพลงกันดีไหม” เด็กๆ พากันยิ้มดีใจ รีบเข้ามาใกล้ รุมล้อม คุณครู เด็กชายมีใจพูดว่า “ผมอยากร้องเพลง กาเอ๋ยกา ครับ”แล้วลุกขึ้นทeท่าทาง พลางร้องเพลง กาเอ๋ยกา บินมาไวไว มาจับต้นโพ โผมาต้นไทร เด็กชายมีใจร้องเพลงไป ทำท่าบินมาบินไป เพื่อนๆ ไม่รอช้า ต่างร้องเพลง กาเอ๋ยกา แล้ว ทำท่าบินมาบินไป คุณครูใจดียิ้มสดใส ชอบใจเพลง กาเอ๋ยกา แล้วทำท่าบินมาบินไป คุณครูบอกว่า “ครูก็มีเพลง กาดำ จะมาร้อง ให้ฟัง” เด็กๆ รีบพากันนั่ง รอฟังเพลงจากคุณครู กาดำ กาเอ๋ยกาดำ รู้จำรู้จักรักเพื่อน ได้เหยื่อเผื่อแผ่ไม่แชเชือน รีบเตือนพวกพ้องร้องเรียกมา เกลื่อนกลุ้มรุมล้อมพร้อมพรัก น่ารักน้ำใจกระไรหนา การเผื่อแผ่แน่ะพ่อหนูจงดูกา มันโอบอารีรักดีนักเอย (นายแก้ว, ดอกสร้อยสุภาษิต, กระทรวงศึกษาธิการ.) บทอาขยาน บทหลัก พอคุณครูร้องเพลงจบ เด็กๆ พากันปรบมือให้ แล้วถามว่า “คุณครูร้องเพลงอะไร ทำไมไม่เหมือน เพลงที่เคยฟังล่ะครับ” คุณครูใจดีบอกว่า “เพลง กาดำ ที่ครูร้อง เป็น บทดอกสร้อยของเก่า ตอนเด็กๆ ครูเคยอ่านเป็น ทำนองเสนาะ ถ้าอ่านออกเสียงให้ไพเราะ บท ดอกสร้อยก็จะน่าฟัง” เด็กๆ ขอให้คุณครูช่วยสอนอ่านบทดอกสร้อย |