ข้อคิด เทพารักษ์กับคนตัดไม้

เทพารักษ์กับคนตัดไม้

  • Views 339683

ชายตัดไม้คนหนึ่งเดินไปตัดไม้อยู่ริมลำธาร เขาพลัดทำขวานตกลงในแม่น้ำ
เขาเสียใจยิ่งนัก เทพารักษ์เห็นเขาเสียใจจึง โผล่ขึ้นจากน้ำพร้อมขวานทอง
ขวานนี้ของเจ้าใช่ไหม ชายตัดไม้ตอบ ไม่ใช่ ไม่ใช่ขวานของข้า
เทพารักษ์ดำลงไปใหม่พร้อมโผล่มากับขวานเงิน ขวานนี้ของเจ้าใช่ไหม
ชายตัดไม้ตอบ ไม่ใช่ ขวานข้าเป็นเหล็กธรรมดา
เทพารักษ์ดำลงไปอีก พร้อมโผล่มากับขวานเหล็ก ขวานนี่ของเจ้าใช่ไหม
ใช่ครับ นี่แหละขวานของข้า เทพารักษ์ประทับใจในความซื่อสัตย์ จึงมอบขวานเงินและขวานทองให้กับเขาไป

คติจากนิทาน ซื่อกินไม่หมด

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ. ในป่าแห่งหนึ่ง

ในสมัยที่ป่าไม้บนโลกยังอุดมสมบูรณ์ และการตัดไม้เพื่อมาทำฟืนเล็กๆน้อยๆ ไม่ได้ทำให้ธรรมชาติเสียหาย

ชายตัดไม้คนหนึ่ง...เข้าไปตัดฟืนในป่า ขณะที่กำลังใช้ขวานฟันต้นไม้อยู่นั้น เผอิญเขาทำขวานพลัดตกลงไปในสระน้ำ

คนตัดไม้ : โธ่...โธ่...โธ่…ข้าจะทำอย่างไรดี ว่ายน้ำก็ไม่เป็น ขวานหล่นหายลงไปในน้ำอย่างนี้ ข้าจะทำมาหากินอะไรได้อีก มีขวานเล่มเดียวซะด้วย

เทพารักษ์ที่อยู่ใกล้ๆ ได้ยินเสียงคร่ำครวญของคนตัดไม้ ก็อดสงสารไม่ได้ จึงปรากฏกายให้เห็น

เทพารักษ์ : มีปัญหาอะไรหรือเจ้าคนตัดไม้
คนตัดไม้ : ท่านผู้มีบารมี ข้าบังเอิญทำขวานล่วงหลุดมือลงไปในน้ำขอรับ
เทพารักษ์ : เห็นแก่หัวโล้นๆของเจ้า ข้าจะลงไปงมขวาน ให้เจ้าเอาบุญ ก็แล้วกัน บุ๋มๆๆๆ

แล้วเทพารักษ์ ก็เอื้อมมือลงไปในสระน้ำ คว้าขวานเล่มหนึ่งส่งให้คนตัดไม้ ซึ่งเป็นขวานที่ทำจากเงิน

คนตัดไม้ : โอ...ท่าน...นี่มันขวานเงิน ไม่ใช่ขวานของข้าหรอก
เทพารักษ์ : งั้นหรือ งั้นข้าจะลองหาใหม่ บุ๋มๆๆๆ

เทพารักษ์จึงงมขวานขึ้นมาให้อีกเล่มหนึ่ง คราวนี้เป็นขวานที่ทำจากทอง

เทพารักษ์ : ขวานทองนี่ ใช่ของเจ้าหรือไม่
คนตัดไม้ : โอ นี่ก็ไม่ใช่ขวานของข้าอีกเช่นกันขอรับ ขวานของข้า เป็นขวานเหล็กธรรมดา เก่าๆ กากๆ ไม่ใช่ขวานเงิน หรือขวานทองอันมีค่าอย่างนี้หรอกขอรับ
เทพารักษ์ : อืม เจ้าช่างเป็นคนซื่อสัตย์เสียจริงๆ ไม่โลภมาก ไม่คิดเอาของที่ไม่ใช่ของตน คนอย่างเจ้าหายาก สมควรได้รับสิ่งดีๆ เห็นแก่ความซื่อสัตย์ของเจ้า ข้าจะจัดโปรโมชั่นให้เจ้าก็แล้วกัน เอ้า รับขวานเงิน และขวานทองนี่ไปเลย จบโปรโมชั่น

กล่าวเสร็จแล้ว เทพารักษ์ก็หายตัวไป

คนตัดไม้ นำขวานทองและขวานเงินเดินกลับบ้านด้วยความดีใจ มีเพื่อนบ้านคนหนึ่งถามว่า ได้ขวานเหล่านี้มาได้อย่างไร คนตัดไม้จึงเล่าให้ฟัง เรื่องที่ทำขวานหล่นลงน้ำ และมีเทวดามาช่วย

คนตัดไม้ : ข้าไปเจอเทวดา เทวดาท่านดีใจมากเลย ข้านั่งร้องไห้อยู่ริมสระเดี๋ยวเดียวเท่านั้น ท่านก็มางมขวานให้ แล้วก็จัดโปรโมชั่น ให้ขวานเงินกับขวานทองแก่ข้าอีกด้วย

เพื่อนบ้านได้ฟังดังนั้น ก็อยากได้บ้าง จึงเข้าไปในป่า ทำทีหาฟืน ตัดไม้พอเป็นพิธี แล้วก็โยนขวานของตนทิ้งลงในน้ำ

เพื่อนบ้าน : ฮือ...ฮือ...ฮือ... คราวนี้ข้าหมดทางหากินแน่ ๆ มีเทพารักษ์อยู่แถวนี้ บ้างมั้ยนี่ ช่วยมางมขวานให้ข้าหน่อย

และแล้ว เทพารักษ์ปรากฏตัวขึ้น และอาสางมขวานให้เช่นเคย

เทพารักษ์ : ทำไมหมู่นี้ คนเราสับเพร่า ทำของหล่นบ่อยจริง เอ้า ขวานทองเล่มนี้ของเจ้าใช่ไหม ?
เพื่อนบ้าน : ใช่ ใช่แล้วท่าน ของข้าเอง จัดโปรโมชั่นให้ข้าเลย
เทพารักษ์ : นี่เจ้าคนใจคด ไม่น่าคบ ชอบจัดโปรโมชั่นเองตามใจชอบ ขวานทองเล่มนี้ มันใช่ของเจ้าซะที่ไหน ข้าเสกขึ้นมาเพื่อลองใจเจ้าเฉยๆดอก ขวานของเจ้าเป็นขวานเก่าๆ กากๆ ทำไมข้าจะไม่รู้

พูดแล้ว เทพารักษ์ก็หายวับไปกับขวานทอง และเพื่อนบ้านคนนั้น ก็ไม่ได้รับขวานเก่าๆ กากๆ ของตน ที่ตกลงไปในสระคืนอีกด้วย

เทพารักษ์ : หมดโปรโมชั่น
เพื่อนบ้าน : โธ หมดโปรโมชั่น เสียแล้ว ไม่น่าเลยเรา เพราะความไม่ซื่อสัตย์ของเราแท้ๆ ทำให้เรา อดได้ทั้งขวานเงิน ขวานทอง และยังต้องเสียขวานของตัวเองไปอีก

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความซื่อสัตย์ ย่อมนำพาความจำเริญมาให้ และ โลภมากมักลาภหาย

คนตัดไม้กับเทพารักษ์

หมวดหมู่ : นิทาน

ข้อคิด เทพารักษ์กับคนตัดไม้

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว…
มีชาวป่าคนหนึ่งเข้าป่าไปเพื่อจะตัดไม้มาทำเป็นฟืน และขณะที่กำลังตัดไม้อยู่ริมลำธารนั้นเองเขาได้ทำขวานหลุดมือจมลงไปในน้ำ

ข้อคิด เทพารักษ์กับคนตัดไม้
เขาไม่รู้จะทำอย่างไรเพราะลำธารนั้นลึกและเขาก็ว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้แต่นั่งร้องไห้อยู่ริมลำธาร เทพารักษ์เห็นดังนั้นก็สงสารจึงปรากฏกายขึ้น แล้วไปงมขวานทองคำมาให้ 1 เล่ม คนตัดไม้เป็นคนซื่อจึงตอบไปว่า “ขวานเล่มนี้ไม่ใช่ของข้าพเจ้าหรอก”

ข้อคิด เทพารักษ์กับคนตัดไม้
เทพารักษ์จึงงมให้ใหม่อีกคราวนี้ ส่งขวานเงินให้ เขาก็ไม่ยอมรับแล้วยังยืนยันว่าไม่ใช่ขวานของตนเอง

ข้อคิด เทพารักษ์กับคนตัดไม้
ครั้งนี้เทพารักษ์จึงงมขวานเหล็กอันเก่าคร่ำคราอันที่ตกน้ำมาให้ คนตัดไม้ดีใจมากรีบบอกว่าเป็นขวานของตน

ข้อคิด เทพารักษ์กับคนตัดไม้
เมื่อเทพารักษ์เห็นดังนั้นก็ชื่นชมในความซื่อสัตย์ของคนตัดไม้ พร้อมกับมอบขวานทองคำและขวานเงินให้เป็นของขวัญไปด้วยพอกลับมาถึงบ้านเขาก็ไปเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนจึงเกิดความอิจฉาอยากจะได้ขวานทองบ้าง

ข้อคิด เทพารักษ์กับคนตัดไม้
ชายคนนั้นจึงรีบเข้าป่าไปทำทีเป็นตัดต้นไม้แล้วพลาดทำขวานหลุดมือตกลงไปในลำธาร เขาแกล้งทำเป็นร้องไห้อยู่ริมลำธารนั่นไม่นานเทพารักษ์ก็ปรากฏกายขึ้น พร้อมกับงมขวานทองคำมายื่นให้ พร้อมกับบอกว่า “นี่ใช่ขวานของเจ้าหรือไม่“ ชายคนนั้นเห็นขวานทองก็ดีใจ รีบบอกนั่นคือขวานของตนที่ทำตกน้ำ

ข้อคิด เทพารักษ์กับคนตัดไม้
เทพารักษ์เห็นเขาเป็นคนโลภ ไม่ซื่อสัตย์ จึงไม่ยอมให้ขวานทองคำแก่เขา แล้วเทพารักษ์ก็หายตัวไปทันที ปล่อยให้เขานั่งร้องไห้เสียดายขวานเหล็กไปตามลำพัง

ข้อคิด เทพารักษ์กับคนตัดไม้
นิทานอีสป คนตัดไม้กับเทพารักษ์ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า:

คนซื่อสัตย์ ย่อมได้รับผลดีตอบแทน

ภาพประกอบจาก
youtube.com/watch?v=Q8X-HwjLnEI

-------------- advertisements --------------

-------------- advertisements --------------

Comments