นี่คือเรื่องราวภาคที่แปด...สิบเก้าปีต่อมา เมื่อ "อัลบัส พอตเตอร์" ลูกชายคนกลางของแฮร์รี่เริ่มไปเข้าเรียนฮอกวอตส์วันแรก อะไร ๆ ไม่เป็นไปอย่างที่คิดตั้งแต่บนรถไฟ และยิ่งผิดพลาดอย่างหนักเมื่ออัลบัสสวมหมวกคัดสรร ในขณะเดียวกัน ข่าวลือเรื่องทายาทโวลเดอมอร์แพร่กระจายไปทั่วสังคมพ่อมด สร้างความหวาดกลัวว่าฝันร้ายในอดีตกำลังจะย้อนกลับมา ที่สำคัญ แผลเป็นของแฮร์รี่เกิดเจ็บขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับที่ความสัมพันธ์ของเขากับลูกชายก็ย่ำแย่ลงทุกขณะ และเมื่ออัลบัส พอตเตอร์ตัดสินใจว่า บางอย่างที่พ่อทำในอดีตคือควาผิดพลาด และเขาต้องยื่นมือเข้าไปแก้ไข การผจญภัยครั้งใหม่ก็เริ่มต้นขึ้นบนเส้นทางสายเดิม เพียงแต่ครั้งนี้ทุกอย่างจะลงเอยด้วยดีหรือไม่ ทั้งสำหรับแฮร์รี่ อัลบัส และโลกเวทมนตร์! อย่างที่หลายคนที่ติดตาม Muggle-V และละครเวที แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับเด็กต้องคำสาป หรือ Harry Potter and the Cursed Child คงทราบกันดีแล้วว่า บทละครเวทีเรื่องนี้ ไม่ได้เขียนโดย เจ.เค.โรว์ลิ่ง แต่เขียนบทหลักโดย แจ็ก ทอร์น ภายใต้การควบคุมทิศทางและความถูกต้องของเนื้อหาโดยเจ.เค.โรว์ลิ่ง ซึ่งเธอให้อิสระแก่ แจ็ก ทอร์น ในการเขียนและดำเนินเรื่องราวด้วยตนเองอย่างเต็มที่ บทละครเวทีเรื่องนี้จึงเป็นบทละครเวทีที่เขียนโดยคนอื่น ภายใต้การอนุมัติเห็นชอบในเรื่องราวโดย เจ.เค.โรว์ลิ่ง และเนื้อหารีวิวต่อจากนี้จะเลี่ยงการสปอยล์เนื้อหาให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อเปิดโอกาสให้ทุกคนได้ไปหยิบหนังสือในร้านหนังสือแล้วอ่านมันด้วยตนเองก่อนตัดสินใจว่าควรซื้อมาอ่านหรือไม่ แต่ก็มีการสปอยล์อยู่บ้างโดยพยายามอย่างยิ่งไม่ให้กระทบต่อเนื้อหา สิ่งแรกที่ต้องแจ้งสำหรับมือใหม่สายอ่านวรรณกรรมก็คือ นี่คือหนังสือ “บทละครเวที” ไม่ใช่ “นวนิยาย” ย้ำอีกครั้ง! นี่คือหนังสือ “บทละครเวที” ไม่ใช่ “นวนิยาย” เนื้อหาที่คุณจะได้เห็นในหนังสือเล่มนี้คือ คำอธิบายว่านี่คือฉากอะไร / ตัวละครพูดอะไร / มีคำอธิบายท่าทางสั้นๆ ให้เข้าใจ คุณอาจตกใจกับคำว่า “หมวกคัดสรรเดินแหวกผ่านนักเรียน” ฉะนั้นถ้าคุณไม่เคยอ่านบทละครเวทีมาเลย และนี่คือครั้งแรกที่จะได้อ่าน ผมแนะนำให้คุณสมมติว่าตัวเองนั่งอยู่ในโรงละคร และพยายามจินตนาการตามคำอธิบายสั้นๆ เหล่านั้น และในการเปลี่ยนฉากแต่ละครั้งเป็นภาพการแสดง ให้พยายามสรุปตัวเองก่อนว่าที่จบไปเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น แล้วฉากก็ตัดเปลี่ยนไป เพื่อจะได้ไม่เงิบ หรือปรับตัวตามไม่ทันครับ พยายามคิดว่านั่งดูละครเวทีเข้าไว้ ผมเอาตัวอย่างมาให้ลองอ่านเล่นละกันเนอะ องก์ที่หนึ่ง ฉากที่หนึ่ง |